Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.02.2020, Blaðsíða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.2. 2020
LESBÓK
KLEMMA Mike Portnoy, trymbill málmbandsins Sons
of Appolo sem áður var í Dream Theater, er að fenginni
reynslu farinn að vanda hvað hann segir á samfélags-
miðlum. „Ég fegra aldrei neitt sem ég segi með bulli eða
fylgi viðeigandi línu í pólitík. Ég tala frá hjartanu.
Stundum bítur það mig í þjóhnappana og fyrir vikið er
ég farinn að hugsa mig tvisvar um áður en ég læt eitt-
hvað frá mér. Margoft hafa orð mín verið rangtúlkuð og
ef ég blanda mér í málið til að leiðrétta misskilninginn
er það jafnvel líka rangtúlkað,“ segir hann í samtali við
vefmiðilinn World Prog-Nation og bætir við að þetta sé
synd og skömm vegna þess að samfélagsmiðlar séu í
grunninn frábær leið til að spjalla milliliðalaust við
aðdáendur sína og bræður og systur í málmi.
Bitinn í þjóhnappana
Mike Portnoy
talar enga
tæpitungu.
AFP
FRELSI „Ég tek næði og frelsi fram yfir pen-
inga alla daga vikunnar,“ svaraði Ron
McGovney, fyrsti bassaleikari Metallica,
fyrirspurn frá aðdáanda þrassbandsins goð-
sagnakennda á Twitter á dögunum, þess efn-
is hvort hann iðraðist þess að hafa hætt í
bandinu síðla árs 1982. Áður hafði hann svar-
að sambærilegri fyrirspurn á þennan hátt:
„Þessi lífsstíll hefði riðið mér að fullu. Á svo
marga lund.“ McGovney er æskuvinur James
Hetfield, söngvara og gítarleikara Metallica,
en vék fyrir Cliff Burton áður en fyrsta breið-
skífa bandsins kom út sumarið 1983. Skömmu
síðar lagði hann bassann á hilluna.
Tekur næði og frelsi fram yfir peninga
Ron McGovney, fyrsti bassaleikari Metallica.
Twitter
Rita Tushingham er 77 ára í dag.
Fyrst til að kyssa
svartan mann
KOSS Breska leikkonan Rita Tush-
ingham heldur því fram í fróðlegu
samtali í The Guardian að hún hafi
verið fyrsta hvíta konan til að kyssa
svartan karlmann í kvikmynd; A
Taste of Honey eftir Tony Rich-
ardson frá árinu 1961. Leikarinn
sem hún kyssti var Paul Danquah
og segir Tushingham að þau hafi
ekki ætlað sér að móðga nokkurn
mann. Kossinn fór þó fyrir brjóstið
á mörgum og var myndin bönnuð í
nokkrum löndum. „Viðbrögðin
voru á þessa leið: Svona fólk er ekki
til – og þá var átt við samkyn-
hneigða, einstæðar mæður og
blönduð ástarsambönd. En auðvitað
var þetta allt til,“ segir Tushing-
ham í viðtalinu.
Það gildir einu hvar maðurkemur; á kaffistofuna ívinnunni, í búningsklefann í
bumbuboltanum eða í brúðkaup úti
í bæ, allir eru að tala um sama
sjónvarpsþáttinn, Útrás eða Exit,
eins og hann heitir á frummálinu,
norsku. „Ertu búinn að sjá Exit?
Finnst þér hann ekki svakalegur?“
spyrja menn einum rómi. Ég man
satt best að segja ekki eftir eins al-
mennu umtali um erlendan sjón-
varpsþátt hér í fásinninu í háa
herrans tíð. Eini þátturinn sem
mögulega stenst Útrás snúning í
þeim skilningi er Ófærð, en það er
íslenskur þáttur. Núna féll annar
íslenskur þáttur, Brot, alveg í
skuggann af Útrás. Mun færri eru
að tala um hann enda þótt Brot
hafi verið ágætlega gerðir þættir
og spennandi.
Hvort sem það var kæran sem
Ríkisútvarpið fékk á sig fyrir að
bjóða upp á Útrás í sarpi sínum
eða eitthvað annað þá var hinum
norsku auðmönnum hratt og
örugglega skotið á sporbaug um
jörðu. Ég veit að vísu um ráðvanda
menn sem létu staðar numið eftir
eitt af upphafsatriðunum, sem þeim
þótti heldur rismikið og stíft, en
eftir það eru svæsin kynlífsatriði
ekki mörg og langt á milli þeirra.
Það er allt annað sem gengur fram
af áhorfendum – taumlaus siðblinda
aðalpersónanna.
Ekki þarf doktorspróf í sálfræði
til að sjá að fjórmenningarnir, sem
Útrás hverfist um, eru með sið-
blindu á lokastigi en svo sem fram
hefur komið þá byggjast þættirnir
á frásögnum eiginlegra auðkýfinga
í Noregi. Framkoma þeirra í garð
annars fólks, ekki síst kvenna, hef-
ur vakið almenna hneykslan og
reiði og nokkuð ljóst að þessir
menn hafa sagt sig úr lögum við
samfélagið. Gera það sem þeir
vilja, þegar þeir vilja. Og gæti ekki
staðið meira á sama um tilfinningar
annarra, þar með talið sinna nán-
ustu.
Spurningin hverfist sumsé ekki
um það hvort þeir útrásendur séu
siðblindir heldur hvers vegna. Því
ætla ég ekki að svara, enda þess
ekki umkominn, en spyrja má
hvort þeir hafi fæðst þannig eða
hvort auðurinn hafi þeytt þeim yfir
strikið; margur verður af aurum
api og allt það. Nú, eða fíkniefnin,
sem þeir hvolfa í sig af óhömdum
ákafa.
Sympatískur umrenningur
Langi menn að bera blak af pen-
ingunum þá má benda á, að það er
líklega bara einn siðblindari maður
í sjónvarpi nú um stundir en fjór-
menningarnir í Útrás, Frank Gal-
lagher í bandaríska spédramanu
Nýtt sið-
blinduviðmið
í sjónvarpi?
Íslenska þjóðin er í öngum sínum yfir fyrirgang-
inum í norsku sjónvarpsþáttunum Útrás. Erum við
að tala um siðblindustu menn sjónvarpssögunnar
eða standast kappar á borð við Frank Gallagher og
Joð Err Ewing þeim mögulega snúning?
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Frank Gallagher við sína uppáhaldsiðju í Shameless. Siðblindur inn að beini.
Showtime