Austri - 25.09.1986, Blaðsíða 6

6
AUSTRI
Egilsstöðum, 25. september 1986.
Góð samvinna
er undirstaða árangurs
— ávarp Guðjóns B. Ólafssonar forstjóra Sambandsins
„Þegar ég nú kem aftur til starfa
í höfuðstöðvum samvinnumanna,
í Sambandshúsinu við Sölvhóls-
götu, er mér efst í huga þakklæti til
stjórnar Sambandsins fyrir það
traust sem mér hefur verið sýnt.
Skömmu eftir að ég hóf störf hjá
Sambandinu tók Erlendur Einars-
son við forstjórastarfinu af Vil-
hjálmi Þór. Síðan eru liðin 32 ár,
svo segja má, að forstjóraskipti
hjá Sambandinu hafi ekki talist til
daglegra við'ourða!
Erlendur er nú í hópi elstu
starfsmanna Sambandsins og heil
kynslóð íslendinga hefur vaxið upp
á því tímabili sem hann og kona
hans, Margrét Helgadóttir, hafa
staðið í stafni á samvinnuskútunni.
Allir samvinnumenn hljóta því að
sameinast um að þakka þaim langt
og farsælt starf. Þessi aldarþriðj-
ungur hefur verið tímabil uppbygg-
ingar. Starfsemi samvinnumanna
snertir nú flesta þætti þjóðlífsins. í
sókn, jafnt sem vörn, hafa þau
hjón, Erlendur og Margrét varið
lífi sínu og starfsþreki í þágu sam-
vinnustarfsins. Við hjónin þökkum
þeim fyrir gestrisni þeirra og góða
viðkynningu.
Framundan bíða margvísleg
verkefni. íslenskur atvinnurekstur
á við mikil vandamál að stríða eftir
margra ára verðbólgu. Einkum á
þetta við um undirstöðuatvinnu-
Guðjón B. Ólafsson.
vegina, landbúnað og sjávarútveg.
Framleiðsla og úrvinnsla í þessum
greinum krefst verulegrar fjárfest-
ingar. Bág rekstrarafkoma hefur
komið í veg fyrir nauðsynlega
fjármagnsmyndun innan fyrirtækja
í þessum greinum. Mörg þeirra
eiga því í vök að verjast, þar sem
reksturinn stendur ekki lengur
undir miklum vaxtakostnaði.
Mörg fyrirtæki samvinnumanna,
þ.á.m. Sambandið, kaupfélögin og
fiskvinnslufyrirtæki glíma nú við
slík vandamál. Þrátt fyrir óvenju
hagstæð ytri viðskiptaskilyrði er
ekki útlit fyrir breytingar til batn-
aðar í þessum efnum í náinni
framtíð. Samvinnumenn verða því
að horfast í augu við þessar stað-
reyndir og grípa til þeirra ráðstaf-
ana, sem nauðsynlegar kunna að
verða til að koma í veg fyrir að
rekstrareiningar verði reknar með
halla.
Mér er ljóst, að úrlausn þessara
verkefna kann að krefjast ákvarð-
ana, sem ekki verða öllum þægi-
legar eða að skapi. Ég vil leyfa mér
að vona, að stjórn og starfsmenn
beri gæfu til að standa saman um
framkvæmd þeirra ákvarðana, sem
taldar verða nauðsynlegar til að
stuðla að heilbrigðum rekstri.
Við starfsfólk Sambandsins vil
ég segja þetta:
Minnumst þess, að Sambandið
er ekki „stofnun" heldur lifandi
fyrirtæki, sem trúað hefur verið
fyrir úrlausnum á fjölbreyttum
verkefnum. Möguleikarnir til að
gera betur eru óþrjótandi. Sam-
bandið verður aldrei betra en
fólkið, sem hjá því vinnur. Engir
ættu að skilja það betur en Sam-
bandsmenn, að góð samvinna er
undirstaða þess, að árangri verði
náð. Fátt veitir meiri lífsgleði en
vel unnið dagsverk. Ég treysti á
samstöðu ykkar og stuðning.
Guðjón Baldvin Ólafsson er
fæddur 18. nóvember 1935 í
Hnífsdal og er sonur Ólafs K.
Guðjónssonar frá Hnífsdal og
útibússtjóra Kaupfélags ísfirð-
inga þar og Filippíu Jónsdóttur
frá Jarðbrú í Svarfaðardal. Eig-
inkona Guðjóns er Guðlaug
Brynja Guðjónsdóttir dóttir
Guðjóns E. Jónssonar, fyrrum
útibússtjóra Landsbanka íslands
á ísafirði og Jensínu Jóhannes-
dóttur, frá Auðkúlu í Arnarfirði.
Þau Guðjón og Guðlaug eiga
fimm börn: Guðjön Jens, við-
skiptafræðing, Bryndísi,
hjúkrunarnema, Brynju, há-
skólanema, Ásu Björk, sem er t
menntaskóla og Ólaf Kjartan
sem er í barnaskóla.
Að loknu námi í Samvinnu-
skólanum 1954 hóf Guðjón störf
í Hagdeild Sambandsins. Á ár-
unum 1964-68 var hann fram-
kvæmdastjóri skrifstofu Sam-
bandsins í London, en því næst
var hann ráðinn framkvæmda-
stjóri Sjávarafurðadeildar Sam-
bandsins í Reykjavík. Því starfi
gengdi hann til ársins 1975, er
þau hjón fluttust til Banda-
rtkjanna, þar sem Guðjón hefur
verið framkvæmdastjóri Iceland
Seafood Corporation, sölufyrir-
tækis Sambandsins og Sam-
bandsfrystihúsanna í Harrisburg
í Pennsylvaníu.
Erlendur Einarsson mun
gegna starfi áfram til áramóta.
Hann mun verða Guðjóni til
ráðuneytis fram til þess tíma og
hafa aðsetur að Bankastræti 7.
Á sláturhúsið á Borgar-
firði rekstrarlegan rétt á sér?
Þar sem ég var kjötmatsmaður
eitt haust í sláturhúsi K.H.B. á
Borgarfirði, langar mig til að leggja
orð í belg um sláturhúsamál þeirra
Borgfirðinga.
Ég hef einnig unnið við sláturhús
K.H.B. á Egilsstöðum og Reyðar-
firði. Telja má engu síðri aðstöðu
á Borgarfirði, en á fyrrnefndum
sláturhúsum. Á ég þá bæði við
þrifnað og aðra aðstöðu t.d. er
frystihúsið á Borgarfirði ágætt.
Nú rekst sláturtíð, fiskvinnsla og
síldarvinnsla oft á hjá Reyðfirð-
ingum m.a. vegna þess að sama
fólkið vinnur við þetta allt að hluta.
Það væri gaman að vita hversu hag-
kvæmt það er fyrir K.H.B.? Er það
kannske svo óhagkvæmt að það
borgaði sig kannske að leggja slát-
urhúsið á Reyðarfirði niður og
jafnvel flytja það á Borgarfjörð?
Annað var það sem knúði mig til
að taka pennann eru ummæli Sig-
mars á Desjamýri í 36. tölubl.
Austra s.l. Þar segir hann, „slátrun-
in var eiginlega hrifsuð úr höndum
okkar án samráðs".
Já svo stór voru þau orð, og sem
félagsmanni og fyrrverandi starfs-
manni K.H.B. get ég ekki sætt mig
við.
Ég geri mér fyllilega ljóst að það
er sitt hvað rekstur fyrirtækis og
samvinnustefna. Sjálfsagt er erfitt
að finna gullna meðalveginn. Það
er þó lágmarkskrafa að forráða-
menn K.H.B. leiði málin til lykta á
umræðugrundvelli með rökstudd-
um ákvörðunum og hafi samvinnu-
hugsjónina að leiðarljósi.
Ekki síst þar sem um er að ræða
svæði K.H.B. þar sem atvinnulífið
hangir á bláþræði.
Það er von mín að forráðamenn
K.H.B. og þá sérstaklega hinir ný-
kjörnu stjórnarmenn Jón Kristjáns-
son og Þórdís Bergsdóttir, Seyðis-
firði sjái til þess að sláturhúsmál
þeirra Borgfirðinga verði að fullu
skýrð fyrir félagsmönnum Kaup-
félags Héraðsbúa..
Mýnesi 21. september
Sigríður Einarsdóttir
Banka-
ráð
Lands-
bankans
og
banka-
stjórar
voru á ferð hér á Austur-
landi í síðastliðinni viku og
héldu fund á Eskifirði. í leið-
inni heimsóttu þeir öll úti-
búin í fjórðungnum og buðu
starfsfólki og stærstu við-
skiptavinunum til mannfagn-
aðar og viðræðu.
Þ.B
Þankar
Benedikts Vilhjálmssonar
Bj. Hafþór Guðmundsson.
Á 4. blaðsíðu 36. tölublaðs
Austra 1986 er grein B.V. þar
sem hann hugleiðir meðal ann-
ars nokkur atriði, er varða starf
Sambands sveitarfélaga í Aust-
urlandskjördæmi (S.S.A.) og
afskipti eða afskiptaleysi stjórn-
armanna þess af ýmsum málum,
sérstaklega flugmálum og
virkjunarmálum.
Þar sem að ég tel mér skylt
sem núverandi formaðurS.S.A.
að leggja orð í belg í þessari um-
ræðu sé ég mig tilknúinn að
svara B.V. nokkrum orðum.
f upphafi greinar sinnar segir
B.V. að samkvæmt venju liggi
lítið eftir nýafstaðið þing S.S.A.
nema „harðsoðnar tillögur og
ályktanir" en lítið verði um
framkvæmdir. í öllu tillöguflóð-
inu virðist hann þó sakna
tveggja í viðbót (væntanlega á
kostnað annarra, sem eru
honum ekki eins að skapi),
nefnilega tillagna varðandi
Fljótsdalsvirkjun og Egilsstaða-
flugvöll. Það skal viðurkennt að
stjórn S.S.A. ræddi það fyrir
fundinn að draga bæri úr tillögu-
flóði á aðalfundi. Það tókst þó
tæplega sem skyldi því auk til-
lagna frá stjórn komu fram til-
lögur frá einstaklingum og
nefndum, er á fundinum störf-
uðu. Ég veit að B.V. er það lýð-
ræðislega sinnaður að hann er
sammála mér að allar þessar til-
lögur verða að fá þinglega með-
ferð og koma því flestar í til-
lagnapakkanum. Rétt er að taka
fram að þykkt hans segir ekki
eingöngu til um árangur þings
eins og aðalfundar S.S.A.
Mér finnst B.V. vega ómak-
lega að austfirzkum sveitar-
stjórnarmönnum þegar hann
gefur í skyn að góða fundarsókn
megi rekja til 20 ára afmælis-
fagnaðar sambandsins að fundi
loknum. Hvort sá fagnaður átti
rétt á sér læt ég menn um að
vega og meta en hlýt að fá að
hafa þá skoðun að þeim peningi
sé ekki illa varið. Éins og B.V.
vafalaust veit er starf S.S.A. að
stórum hluta kostað af aðildar-
sveitarfélögum. Að vísu fá
sveitarstjórnarmenn víða ein-
hverjar greiðslur vegna starfa að
sveitarstjórnarmálum en tæp-
lega ríða margir feitum hesti í
því tilliti. Það getur því varla tal-
izt stórkostleg umbun þó að
þetta fólk geri sér dagamun að
loknu erilsömu þingstarfi á
kostnað samtaka sveitarfélag-
anna einu sinni á ári. Veizlan
nú var í engu frábrugðin þeim,
sem verið hafa undanfarin ár og
hófs gætt í hvívetna.
Hvað varðar hugleiðingar
B.V. um starf S.S.A. gegnum
árin og samanburð á tíma, fyrir-
höfn og kostnaði miðað við ár-
angur af því, get ég tekið undir
skoðun hans að slík samantekt
væri mjög gagnleg ef hún væri
mælanleg. Ef til vill gæti þó sím-
virkinn Benedikt Vilhjálmsson
lagt til mælitæki í þessu skyni.
Bæði mér og trúlega flestum,
sem þátt hafa tekið í starfi
S.S.A. á liðnum árum, er ljóst
að oft á tíðum þokar lítið í rétta
átt í baráttumálum okkar. Auð-
velt væri þó að finna mörg mál,
sem beint má rekja til starfs
S.S.A. Nægir þar að nefna
stofnun ferðamálasamtaka
Austurlands og Verkmennta-
skólann í Neskaupstað. Hins
vegar verður aldrei mæld svo
óyggjandi sé þýðing þess að
menn, sem eru að starfa að
sömu málum í hinum ýmsu
byggðarlögum hittist, kynnist
og miðli reynslu og þekkingu.
Eigi verður heldur mældur sá
fróðleikur, er þingfulltrúar inn-
byrða við að hlusta á gagnleg og
þörf framsöguerindi, sem orðin
eru snar þáttur í dagskrá aðal-
fundarins. Það að sveitarstjórn-
armenn á Austurlandi mæta vel
á aðalfundi og taka virkan þátt í
þingstörfum sýnir betur en öll
mælitæki að þeir meta einhvers
það starf, sem S.S.A. vinnur.
Um það fá niðurrifsskrif engu
breytt.
B.V. til upplýsingar vil ég
taka fram að S.S.A. hefur ekki
hætt afskiptum af málefnum
Egilsstaðaflugvallar, Fljótsdals-
virkjunar eða Kísilmálmverk-
smiðju á Reyðarfirði. Hins
vegar var stjórn sammála um að
sérstakar framhaldstillögur í
þágu þeirra málefna mættu bíða
betri tíma meðal annars til að
draga úr pappírsflóðinu og
minnka „steðjaglamur í eld-
smiðju tillagna og ályktana“, en
engu að síður yrði þrýst áfram á
framgang þeirra mála.
Þegar og ef vígsla nýrrar
flugbrautar á Egilsstöðum fer
fram 1990, (hver ætlar að borga
veizluna?) þá verður það meðal
annars að þakka samstöðu
Austfirðinga um það verkefni í
gegnum starf S.S.A. En sam-
hugur sveitarstjórnarmanna á
Austurlandi getur þó aldrei
orðið afl þeirra hluta sem gera
skal. Þar koma peningar til og
það verður ekki fyrr en S.S.A.
hefur tekið við þeirri ábyrgð
sem fylgir því að ráðstafa þeim
gjaldeyristekjum, er til verða í
fjórðungnum og ekki renna til
sameiginlegra þarfa lands-
manna. Þangað til að upp hefur
verið tekið svonefnt þriðja
stjórnsýslustig og Austfirðingar
sjálfir yfirtekið þann þátt stjórn-
sýslunnar að ákveða forgangs-
verkefni í fjórðungnum og fjár-
magna þau án afskipta misvit-
urra embættismanna, sem eru
oft á tíðum slitnir úr tengslum
við hina raunverulegu slagæð
þjóðfélagsins — almenning í
landinu, geta þeir aðilar sem af
veikum mætti reyna að vinna að
sameiginlegum hagsmunamál-
um fjórðungsins átt von á skít-
kasti úr fýlupokum eins og
þeim, erB.V. reiðirsérviðhlið.
En hvað sem því líður verða
menn að gera sér ljóst að sá tími
er liðinn að áhrifamaður heima
í héraði geti setzt fyrir framan
ráðherra sinn og þingmann og
að viðtali loknu segi ráðherra
við ritara sinn: „Skrifaður eitt
stykki flugvöll".
Bj. Hafþór Guðmundsson,
Heiðmörk 3, Stöðvarfirði.