Rauðliðinn - 01.06.1933, Blaðsíða 2

2.
3. ELver sveit feli ákve ðnum, áreiðan-j
leg-cua f jelqgum að hafa a hendi i
•• bo ðun til f-unda, etf inga og starfa,;
og imíh.eimtu meðlimagjalda í sveit;
inni.
4. Æfingar fari fram x sveitunxmi -
vikulega eða oftar - undir for-
ystu sveitarforingjans eða annars,
sem til þess er fenginn.
Áherzlu verður að leggja á, að hafa
æfingarnar f jölbreyttar og skemtilegar
(leikfimi, göng"xr, jiu-g.itsu, 'box, glímu,
sund o.s.frv.). Og við og við er rjett
í.ð hafa sameiginlegar æfingar í öllu lið-
inu, og skulu þá sveitirnar keppa liver við
aðra £ stundvísi og dugnaði við æfingarn-
ar.
Þegar þessi umslxipulagning er komin
í kring, sem náttúrlega TOrður eikki á
einum degi , losnxxm vi ð að mestu leyti við
tirjeflega tioðxxn meðlimanna, sem er á
margan iiátt slæm. Með þessu lagi á í
•'ramt íðinni að vera hssgt á mjög skömmum
eíma að kalla saman liðið g^num sveit-
foringjana og trúnaðarmenn sveitanna.
Þetta sklpulag ætti að tryggja okkur meiri)
þátttöku, tetri æfingar cg namra samband I
við h.vern einstakan fjelaga. i
_______ik I
ÍBRÓTTALÍF IMMAJJ V.V. j'
V.V., sem stofnað var 7. júlí, æfði mjög
lítið íþrottir til 9. november, en þá var:
eins og me ðlimir þess sæju. að betra -væri
að slíkt lið væri til og það sem sterkast
frá íþróttaleg-u sjónarmiði sjeð, og éftir
þann tíma liafa æf ingar veri ð oftastnær
einu sinni í viku. En þæ? æfingar Ixafa
verið sbammarlega ílla sóttar, og kemur
þar greinilega fram áhugaleýsi fjelaganna
fyrir því málefni, sem þeir berjast fyrir.
En þó geta þeir haft það til málsbóta, að
xtjorn æfinganna, skipulagi og kennslu
'iefir verið mjög ábótavant, enda verður
r/ reynt eftir bestu getu fjelagsins að
b-'áta úr því, sem miður hefir farið.
í framtíðinni verður V.V. að æfa
•xllar þær íþróttir, sem að gagni geta
1 cmið í sjalfsvörn og skipulagningu liðs-
ins .
í fyrsta lagi þarf liðið að æfa göngu
+il þess að koma skipulagt fram á úti-
fundum og til að hafa forystu í kröfu-
göngum, svo verkalýðurinn sjai að þar eru
cltki á ferðinni neinir angurgapar, heldur
taktfastur flokkur manna, sem öll alþýða
hlýtur að bera virðingu fyrir og fylkja i
sjejr ótillxvödd undir merki hans.
í öðru lagi er leikfimi. HÚn gerir
hvern* þann, sem æfir hana, liðugri cg sjer
staklega hæfari til að læra aðrar íþrótt-
ir.
í þriðja lagi er box, íslenzk og
japönsk glíma. Þessar íþróttir verða
sterkasta vópnið þegar til bardaga kemur
við ríkislögreglu cg fasista yfirstjett-
aixna, sem beitt ver&xr mis kunnarlaust á
mót i verkalýðnum.
í fjórða lagi eru það frjálsar íþrótt
ir, en þar verða xmdir öllum krirgumstæð-
um a ð ve ra ut i . Vær i þv £ mj ög ákj ós an-
legt að geta farið út úr bænum cg geta
æft a þeim stað, sem ferðinni væri heitið
til. Þá væri hentxigt að hafa staðinn
þar sem hsgt væri að fara í sj ó eða vatn
á eftir æfingum.
Það er alls ekki me iningin með þess-
um arf’irgum að fara að stofna íþróttafjel-
ag, heldur er þetta V. V., sem æfir til
að þroska meðlimi sina, En vegna ábyrgð-
arleysis fjelaganna, sem komið hefir svo
greinilega fram, þegar þeir hafa átt að
mæta á æfingum, kröfugöngum eða fxmdum,
verða útiæfingarnar að vera svo skemti-
legar sem hagt er, til að draga meðlimina
saman á neðan verið er ,að ala þá upp póli-
tiskt og koma þeim í .skilning xxm þýðirgu
æfinganna, en þegar^sá skilningur er vakn-
aðxir er ekki hætta á þvi að þeir mæt i
ekki, og það þó^þeir eigi á hættu að fá
blóðnasir og glóðaraugu á hverri sefingu.
V.V. verður að finna til þeirrar
ábyrgðxr, sem a því hvílir . Það verður ,
að gera sjer það $j/st, að það verður
sterkasta stoð verkalýðsins á íslandi i
g'ötubard'cgxim eða hverskonar handalcgmáli
við leiguþý.yfirst jettanámnar.
Hver einstakxxr fjelagi cg allir í
heild æfa til þess að geta með krafti
sínxim haldið velli þegar um kröfur verka-
lýðsins er að ±æða. Það a að æfa til að'
verða sterkara í baráttxxnni að koma fram
hugsj ónum sínum, til þess að geta fyrr
eða síðar, ásamt verkalýðnum semheild,
brotið á bak aftur yfirstjettina og það
rotnandi þjóðskipulag, sem hún neitir
allra bragða til að halda við líði. V.V.
fer fyrst að sækja æfingar fyrir alvaru
þegar hverjum einstökxim meðlimi hefir
skilist, að þær eiga ékki að vera til
gamans , he ldur. æf ðar. af hatri til kúgar,-
anna.
j H.Þ>
VEREAMEMH OG VÆBKAKQHŒR!
GA.MGIÐ í V. V. Ntf ÞEGAR!