Nálar-Oddur - 01.11.1933, Side 5

-b-
er Dóra sér at Guðmundr er fölr mjök,
spyr hún honn hvárt hsnn sé ssr nökkvat
eðs hví hann sé svá bleikr,
Þé kvað Guðmundr vxsu:
Mik nam geirinn nökkvat.
Hss ek gisti bása
brátt. En mk ei mátti
málmsins hætte tálmo
Pús ek vas at finna
fríðor hrundir blíðsr.
Mitt er fjör at fjara.
Freyja, ek blýt at deyja.
Hne hann Þá á bak aftur ok var Þegar dauðr.
Þá mælti Dóra: Aldrei skal Þat út spyrj-
ask at afkomendur Gjúkunga sitji hjá ok
hafist ekki at, er svá vsanir menn eru
vegnir sem Guðmundr skáldi var. Var hún Þá
svá reið, at hún hugðist ráða á Þórð, Þar
sem hann sat ok fletti galdrabók sinni.
Hirdr gætnari menn ok í*riðsamari gengu
bá á milli ok leituðu um sættir. Eigi
vildi hún Þó sæctum taka fyrr en henni var
heitið sjálfsdæmi x málinu.
Hún mælti Þá: !'Þat ætla ek, at hér hafi
1 dag fallit í valinn einn af beztu mönnum
Þeirra, er Þetta land byggja, ok^mun ek
nú, Þórðr, gera Þér kosti tva. Sá er hinn
fyrri kostr^ at Þú gjaldir mér í reiðu
silfri fé Þat allt, er ek Þarf til við-
halds hörundsmýkt minni ok hárliðum Þenaen
vetr allan, mé" ekki verða verr enn meðan
Guðmundr liðfi.
Sa er hinn annar kostr, at Þú verðir á
buro ur skólanum ok eigir ekki afturkvæmt
í 6 daga, en fyrir Þann tíma óhelgr falla".
Þórðr í&lti: Engri konu er Dóra lík um
skörungsskap ok réttsýni alla, Þykir mér
Þó hinn síðari kostur stórum betri ok miai
ek hann taka. Skal ek hvatki á Þessu níð-
ast ne öðru Því, er nier er til truat".
Gekk Þórðr at sva nreltu m brott, ok
er Þa lokit Guðmundar Þætti skalda,
2u. okt. 1955.
EINN MINNI HÍTTAR MANSÖNGUR,
eður
Jóhönnu - torrek.
Hanna, mín kæra Hanna,
nú hlýt ég að yrkja kvæði.
Úr aritmetislcum undrum
eru Þin veizluklæði.
I einhverjuBi eilífðar jöfnum,
Þú alltaf hylur Þig.
Það er sem "X" Þinna gáfna
yfirskyggi mig.
ÞÚ "X" í öðru veldi,
Þú annarar gráðu lxking,
Þú ert hið fljúgandi finngálkn,
sem ferð í Áusturvíking,
Þú herjar með hj/rningafræði
á himinsins talnaland,-
en piltunginn PyÞagoras
párar Þar stafi í sand.
Ilanna, mín kæra Hanna,
svo háfleyg Þú virðist - á köflum,
ég læt Það ósagt, Þú leysist
með logaritma töflum.
Eg horfi sem Brunó til himna.
Hörð eru forlög mín.
Þú, "X" minna algebru-drauma,
Sg er að leita Þín.'
I næsta blaði kemur út ástarsaga úr
Kennaraskólanum, sem heitir Band friðar-
ins. —
l