Harmonikublaðið - 01.09.2017, Page 2

Ávarp formanns
Ágæti harmonikuunnandi
Það óhætt að segja að sumarið hafi verið
viðburðaríkt og skemmtilegt. Hápunktur
sumarsins var Landsmót S.I.H.U. sem haldið
var á Isafirði 29. júní — 2. júlí. Það var
Harmonikufélag Vestfjarða sem sá um
framkvæmd mótsins og verður ekki annað
sagt en að þetta mót hafi verið frábærlega
undirbúið og öll umgjörð til fyrirmyndar.
Ekki spillti fyrir að veðurguðirnir voru okkur
hagstæðir og ísafjörður skartaði sínu fegursta.
Dagskrá mótsins var hin glæsilegasta, þar sem
í upphafi var opnað Harmonikusafn Ásgeirs
S. Sigurðssonar í Safnahúsinu á Isafirði og
síðan hófust tónleikar, þar sem harmo-
nikusveitir aðildarfélaganna komu fram hver
af annarri og spiluðu á tónleikum í
íþróttahúsinu. Hápunktur tónleikahaldsins
voru tónleikar ITRÍÓ, en það tríó er skipað
Helgu Kristbjörgu Guðmundsdóttur, Jónasi
Ásgeiri Ásgeirssyni og Jóni Þorsteini
Reynissyni. Þetta unga fólk sannaði fyrir mér
að framtíðin er björt og harmonikan mun
lifa um ókomin ár á íslandi.
Eg vil fyrir hönd S.I.H.U. þakka Harmo-
nikufélagi Vestfjarða fyrir undirbúning og
framkvæmd landsmótsins sem var þeim til
mikils sóma.
Það verður að viðurkennast að starf stjórnar
sambandsins er frekar rólegt á því ári sem
landsmót er haldið. Stjórnin hélt reglulega
fundi og áttu tveir stjórnarmenn sæti í
undirbúningsnefnd landsmótsins, þannig að
stjórn var vel upplýst um gang mála varðandi
undirbúning og framkvæmd.
Sjö aðildarfélög sambandsins héldu sínar
árlegu harmo-
nikuhátíðir víðs-
vegar um landið og
veit ég ekki annað
en að þessar hátíðir
hafi verið vel sóttar.
Það vekur athygli
hvað mikið er lagt
í þessar hátíðir og
hvað félagar leggja
mikla vinnu í að
gera þessar samkomur sem glæsilegastar.
Aðalfundur S.f.H.U. verður haldinn að Sel
Hótel við Mývatn, laugardaginn 23.
september. Fundurinn er í umsjón Harmo-
nikufélags Þingeyinga og vil ég koma á
framfæri þakklæti til allra er leggja hönd á
plóg við undirbúning fundarins.
Nú fer sumri að halla og vetrarstarf félaganna
að hefjast. Það er von mín að komandi vetur
verði okkur öllum farsæll og að starf
aðildarfélaga S.f.H.U. verði öflugt.
Gunnar Kvaran, formaður

SAGNABANKINN
Árið 1953 var haldinn dansleikur í
félagsheimilinu á Vattarnesi við Vattarfjörð
í Múlasveit á Barðaströnd. Félagsheimilið
á Vattarnesi var eitt af minnstu
félagsheimilum landsins, aðeins 24
fermetrer að stærð. Dansleikir voru ekki
daglegt brauð á þessum árum og því mættu
hreppsbúar vel á samkomuna. Þetta mun
hafa verið síðasti dansleikur sem haldinn
var í húsinu. Til að leika fyrir dansi var
fenginn Hallbjörn Bergmann Sigfússon f.
1932, úr Flatey, en hann var á þeim tíma
vel þekktur um Breiðafjörð fyrir
harmonikuleik og hafði jafnvel leikið fyrir
dansi í Bjarkarlundi. Til að koma Hallbirni
á áfangastað var fengið far með flóabátnum
Konráði, sem um árabil var haldið út til
þjónustu við hinar veglausu dreifðu byggðir
á Barðaströnd og við Breiðafjörð. Nú hófst
dansleikurinn og var ekki að spyrja að
fjörinu. Hallbjörn spilaði sem mest hann
mátti og Múlhreppingar dönsuðu sem
aldrei fyrr. Ekki mun þetta hafa verið
vímulaus skemmtun. Loftræsting var engin
í húsinu og að þeirra tíma sið var reykt þar
inni og myndaðist brátt ógurleg hitasvækja.
Eftir margra klukkutíma dans varð
spilaranum ómótt og dreif sig út til að
hressa sig við og skila einhverju af síðustu
máltíð. Ekki leið á löngu þar til Konráð
kom til baka að sækja spilarann. Það tóku
dansararnir ekki í mál og sögðu að ekki
kæmi til greina að hætta dansinum, meðan
hæst stæði í stönginni. Hallbjörn sagði þá
að hann væri búinn að fá nóg af
spilamennsku í bili. Ekki vildu samkomu-
gestir sætta sig við þetta, en féllust að lokum
á að hann gæti farið með Konráði, en
hljóðfærið yrði eftir. Varð niðurstaðan sú,
að Ólafur Finnbogason frá Vattarnesi (1921
- 2011) bóndasonur í Skálmarnesmúla
snaraði út fimm hundruð krónum fyrir
hljóðfærinu, en bræðurnir Ólafur og Jón í
Skálmarnesmúla, sem gátu Ieikið á
harmoniku, luku ballinu. Á þessum tíma
kostaði karlmannafrakki kr. 450.- hjá
Andrési. Trúlega hefur verið dansað fram
undir mjaltir að þeirra tíma sið.
Harmonikan, sem var ítölsk tveggja kóra
120 bassa af gerðinni Sivory, átti sér þá
sögu að Jóhann Kristjánsson skipstjóri á
Konráð hafði, þegar hann var í siglingum,
keypt hana í Englandi árið 1946. Síðar
keypti Sigfús Bergmann kaupmaður í
Flatey nikkuna og þar með fór Hallbjörn
sonur hans að læra á hana. Harmonikan
Jóhannes Þórðarson úr Hergilsey rneö nikkuna góðu
var síðan í Múla næstu áratugina, en ekki
hefur tekist að staðfesta endalok hennar,
en allar upplýsingar það varðandi væru vel
þegnar.
2