Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.05.2020, Page 12

KÓRÓNUVEIRAN
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17.5. 2020
með tilliti til bæði minnar heilsu og
þeirra sem ég hefði áhrif á.“
Þegar samkomubann var sett á
breyttust auðvitað vinnuaðstæður
Josh, hann var minna í beinum sam-
skiptum við leiðbeinendur sína og
samstarfsaðila hjá CCP en báðir að-
ilar tóku snemma á vandanum. „Það
var svolítið skrítið að vera í rauninni
sendur heim og sagt að vera þar,“
Josh Rivers flutti til Íslands í ágústsíðastliðnum. Hann vinnur aðdoktorsverkefni sínu hér við Há-
skóla Íslands. „Upphaflega var plan-
ið að vera hér þar til í október en nú
lítur út fyrir að ég verði hér fram í
desember eða jafnvel lengur,“ segir
Josh.
Josh er mannfræðingur. „Í rann-
sóknum mínum skoða ég hvaða áhrif
tækni hefur á samfélagið,“ segir
hann en rannsóknarverkefni hans
snýr að tölvuleikjum og er styrkt af
Fullbright-stofnuninni. Hann vinnur
verkefni sitt í samstarfi við tölvu-
leikjaframleiðandann CCP.
Sagt að fara heim
„Ég er frá Bandaríkjunum en ég á
einnig fjölskyldu í Þýskalandi.
Vegna þess og styrksins sem ég fæ
fékk ég upplýsingar úr ýmsum átt-
um,“ segir Josh um stöðuna sem upp
kom vegna kórónuveirunnar.
„Frá háskólanum mínum í Wis-
consin fékk ég þær upplýsingar að
ég væri ekki öruggur annars staðar
en innan Bandaríkjanna. Raunveru-
leikinn var hins vegar sá, miðað við
gögnin, að Ísland væri einn örugg-
asti staðurinn til að vera á. Stjórn-
völd hér virðast takast á við vandann
með fullri alvöru og á skjótan máta.“
Josh segir að spilað hafi inn í að í
ríkinu sem hann hefði líklegast snúið
aftur til, Wisconsin, er ákveðin tog-
streita á milli repúblikana og demó-
krata sem hafi líklega ólíkar skoð-
anir á því hvort eigi að vega þyngra í
ákvörðunum tengdum faraldrinum,
heilsa almennings eða efnahagsleg
sjónarmið.
Vinnur heima
„Það var erfið ákvörðun að vera
áfram hér, fjarri öllum þeim sem ég
þekki í Bandaríkjunum. En á sama
tíma hef ég komið mér fyrir hér. Svo
fyrir mér var þetta spurning um hvað
myndi vera skynsamlegast fyrir mig
segir Josh en hann hefur að mestu
leyti unnið heima síðustu vikurnar.
Opna ríkið of snemma
Um heimaríkið Wisconsin segir
Josh að ríkisstjórinn hafi gefið út
skipun þess efnis að öllum nema
nauðsynlegum fyrirtækjum yrði
lokað. Á fimmtudagsmorgun var sú
ákvörðun dregin til baka af hæsta-
rétti þar og því verða fyrirtæki nú
opnuð og fólki leyft að fara aftur til
vinnu.
„Það er samt mikilvægt að taka
fram að staðan hefur í raun ekkert
breyst. Ríkið hafði staðið sig vel í að
takast á við faraldurinn en hann hef-
ur ekki gengið niður líkt og hér á Ís-
landi. Það er líkt og verið sé að opna
ríkið aftur of snemma.“
DOKTORSNEMI FRÁ WISCONSIN
Josh Rivers segir ákvörðunina
um að vera áfram á Íslandi
hafa verið erfiða en hún var
að öllum líkindum sú rétta.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Bandaríkin
öruggust?
Tom Ireland-Delfs hefur búiðhér á landi síðustu tvö áriná meðan hann leggur stund
á nám við félagsfræðideild Há-
skóla Íslands. Hann og eiginkona
hans, Orilee, sem bæði eru frá
Bandaríkjunum, ákváðu að halda
kyrru fyrir hér á landi á meðan
kórónuveirufaraldurinn gengi yfir.
Helsta ástæða þess var að Tom
hefur undanfarið lagt lokahönd á
meistararitgerð sína sem hann
hyggst verja við háskólann í lok
mánaðarins.
„Við töluðum um að fara heim
því fyrir utan að hafa aðgang að
háskólabókasafinu hefði hann get-
að klárað ritgerðina heima í
Bandaríkjunum,“ segir Orilee,
spurð hvort ákvörðunin um að
halda kyrru fyrir hér á landi hafi
verið auðveld.
„En eftir að hafa séð hvað var
að gerast í Bandaríkjunum og vit-
andi að við hefðum þurft að fara í
gegnum stóra flugvelli í New York
hefði möguleikinn á sýkingu verið
mikill. Við vildum ekki hætta á
það. Miðað við hvernig Íslend-
ingar hafa tekið á þessu máli
fannst okkur við öruggari hér,“
segir Orilee.
Sakna hittinganna
Orilee segir þau hjónin hafa verið
meira einangruð en áður þessar
síðustu vikur. „Við söknum þess
aðallega að eiga ekki í eins mikl-
um samskiptum við aðra nem-
endur og kennara við skólann. Það
voru viðburðir sem við tókum þátt
í saman. Fyrirlestrar, hittingar og
annað,“ segir hún.
„Við höfum verið á Íslandi í
næstum tvö ár og því hefur sam-
band okkar við fjölskyldu og vini
heima alltaf verið mikið og lítið
breyst við þessar aðstæður,“ segir
Orilee, spurð hvort þau haldi
miklu sambandi við fólk á heima-
slóðunum.
Koma frá New York
Fyrir komuna til Íslands fyrir
tveimur árum bjuggu þau Orilee
og Tom í New York-ríki, í litlum
bæ nokkuð langt frá borginni þar
sem ástandið er hvarð verst. „Við
erum heppin því þar sem þetta er
mjög strjálbýlt svæði hefur verið
minna um sýkingar og áhrifin á
daglegt líf minni,“ segir Orilee.
„Það var einnig ástæða þess að
við fórum ekki heim. Að við mynd-
um smitast á leiðinni og svo smita
fjölskyldumeðlimi okkar,“ bætir
hún við en foreldrar hennar eru á
gamalsaldri og því í áhættuhóp
gagnvart sjúkdómnum sem kór-
ónuveiran veldur.
Tom kveðst ánægður með
stjórnvöld á Íslandi. „Ég finn fyrir
mun meira öryggi hér vegna þess
hvernig stjórnvöld takast á við
vandann. Og hvernig samfélagið
tekst á við vandann. Hér er jafn-
vægis og gagnsæis gætt í aðgerð-
um í mun meira mæli en í Banda-
ríkjunum. Jafnvel þó við kæmumst
heim værum við mun öruggari
hér. Ég held að fólk taki þetta
ekki jafn alvarlega þar og hér.“
Fara heim í júní
Orilee og Tom hyggjast halda
heim til Bandaríkjanna í lok júní
en leigusamningur á húsnæði
þeirra rennur út fyrsta júlí. „Við
bókuðum flug snemma því Ice-
landair hefur átt í vandræðum
og þurft að aflýsa ferðum. Við
viljum því gefa okkur smá auka-
tíma til að komast heim ef eitt-
hvað kemur upp á,“ segir Tom.
HJÓN FRÁ NEW YORK
Jafnvægi og gagnsæi hér
Orilee og Tim Ireland-Delfs hafa búið hér á landi síðustu tvö árin. Þau eru
ánægð með viðbrögð stjórnvalda hér á landi við kórónuveirunni.
Morgunblaðið/Eggert
Það fyrsta sem ég hugsaði varað ef ég færi heim væri égkominn beint í þungamiðju
faraldursins en þá var Ítalía með
flest skráð tilfelli af veirunni,“ segir
Matteo Oliveti, nemi frá Ítalíu. Hann
fluttist hingað til lands síðasta sum-
ar til að nema tölvunarfræði við Há-
skóla Íslands. Hann hyggst vera hér
næstu fjögur árin, klára bæði grunn-
nám og meistaranám.
„Annað sem ég hugsaði var: hvað
ef ég fer þangað og kemst svo ekki
aftur til baka?“ segir Matteo en ólíkt
mörgum þeim nemendum sem héldu
heim á leið í upphafi faraldursins er
Háskóli Íslands hans heimaskóli;
hann stundar ekki nám þar í gegn-
um annan skóla, í skiptinámi eða
þess háttar.
Mikið einn
Allir meðleigjendur Matteos fluttu
af landi brott en hann segir líf sitt þó
ekki hafa tekið stakkaskiptum vegna
veirunnar. „Síðan í janúar mætti ég
ekki mikið í skólann; ég mætti eitt-
hvað en ekki mikið. Ég myndaði ekki
nýjan vinahóp eftir áramót og síðan
faraldurinn fór af stað hef ég mest
verið einn og verið það nokkurn veg-
inn síðustu fjóra fimm mánuði,“ seg-
ir hann en virðist þó ekki ósáttur við
hlutskipti sitt.
„Þegar ég fór að forðast fólk enn
meira fór ég í matvörubúðina að
nóttu til. Auðvitað var það til að taka
enga áhættu með veiruna en ég naut
þess líka. Ég naut þess að fá að vera
í friði.“
Hann segist ánægður með þá
ákvörðun sína að verða eftir hér,
sérstaklega þar sem nú hefur farald-
urinn að miklu leyti gengið niður og
lífið byrjað að ganga sinn vanagang
á ný.
Gert að ganga með grímur
Matteo segir að þaðan sem hann
kemur, Rubiera, litlum bæ í norður-
hluta Ítalíu, séu aðstæður allt aðrar
en á Íslandi. „Það voru ströng við-
urlög við að fylgja ekki reglum og
fólki var skipað að vera heima, bann-
að var að fara meira en tvö hundruð
metra frá heimili sínu. Fólki er einn-
ig gert að ganga með grímur,“ segir
hann og bætir við að Íslendingar
hafi tekið vel á veirunni.
STÚDENT FRÁ ÍTALÍU
Matteo Oliveti ber sig
ekki illa á þessum und-
arlegu tímum.
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Verslaði að
nóttu til