Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.12.2020, Page 15

að fólk geti heimsótt fjölskyldu og vini sína á
sjúkrahús og elliheimili og í sumum tilvikum
hefur fólk ekki náð að kveðja deyjandi ástvini
eins og það hefði viljað. Helga fékk að reyna það
á eigin skinni.
„Það getur verið mjög flókið, íþyngjandi og
erfitt að eiga aðstandendur sem eru veikir inni á
spítala. Það hafa verið svo mikil höft og heim-
sóknarbönn. Við erum með strangt heimsókn-
arbann á bráðamóttökunni en ég skil líka að við
þurfum að vera sveigjanleg en um leið að gæta
öryggis. Fjórum mínútum eftir að við fáum að
vita að Rögnvaldur er líka með Covid fæ ég sím-
tal frá spítalanum þar sem mér er sagt að pabbi
minn hafi veikst illa. Hann hafði legið inni með
endurteknar lungnabólgur, en var ekki með Co-
vid. Hann hafði farið í litla aðgerð á þriðjudeg-
inum en fær þarna mjög alvarlega slag-
æðablæðingu. Ég kemst ekki til hans þar sem
ég var í einangrun en systir mín var sem betur
fer til staðar. Pabbi varð mjög veikur og deyr
svo nokkrum dögum síðar. Þetta var erfiðast við
að vera fastur heima. Þetta er búið að vera alls
konar, þetta ár,“ segir Helga alvarleg í bragði.
Fékkstu ekki að kveðja hann?
„Jú, ég fékk að fara á mánudeginum þegar
ljóst var í hvað stefndi, klædd öllum hlífðarbún-
aði. Ég fékk að kveðja. Hann var ekki með með-
vitund en hann brást aðeins við mér og ég held
að hann hafi vitað af mér. Það var alveg nauð-
synlegt að fá þessa stund, en þetta var mjög
sárt.“
Grét bara í símann
Þau hjón urðu ekki mjög veik en Helga segist
hafa orðið mjög svefnlaus fyrst um sinn, enda
hrædd um að hafa smitað aðra, ekki síst inni á
spítalanum.
„Ég veit ekki alveg hvað voru streitueinkenni
vegna pabba og hvað voru Covid-einkenni.“
Rögnvaldur segir þau hafa skipst á að hugsa
um drengina og vera „hálfmeðvitundarlaus
inni í rúmi“. Hjónin voru með ýmis einkenni á
víxl og bæði misstu þau bragð- og lyktarskyn
sem þau segja vera nánast komið aftur.
„Maður fær ekkert pásu frá börnunum. Við
vorum öll innilokuð í rúmar tvær vikur en gát-
um stundum sent strákana út á trampólín,“ seg-
ir Helga Rósa og hlær.
„Það var mjög notalegt að finna hlýjuna frá
fólki en fólk var að koma með púsl, spil, leir og
eitthvað heimabakað. Fólk kom á gluggana að
vinka,“ segir hún.
Ákveðið var að bíða með útförina þar til fjöl-
skyldan væri laus úr prísundinni og var faðir
hennar jarðaður mán-
uði eftir andlát hans.
„Það var líka mjög
erfitt; það máttu bara
þrjátíu koma. Pabbi
var mjög virkur í fé-
lagsstarfi og vina-
margur,“ segir hún.
„Það var mjög súr-
realískt að vera búin
að hugsa um Covid
með einum eða öðrum
hætti í langan tíma en vera svo komin á hinn
endann,“ segir Rögnvaldur.
„Já og að vera orðin aðstandandi einhvers og
geta ekki komið inn á spítalann,“ segir hún.
Hjónin segjast hafa reynt í byrjun að sinna
vinnunni úr einangrun, en gefist fljótt upp á því,
enda með nóg á sinni könnu.
„Ég var að reyna að taka símtöl en þegar ég
sá í hvað stefndi með pabba grét ég bara í sím-
ann. Samstarfsfólkið mitt sagðist redda hlut-
unum, en ég er með ofboðslega gott fólk í kring-
um mig,“ segir hún.
Með snöruna um hálsinn?
Helga Rósa segir það áfall að greinast og annað
og verra áfall að missa föður sinn og það á innan
við viku frá greiningu.
„Ég upplifði stundum svona tilfinningu: „Er
ég með snöruna um hálsinn? Er Rögnvaldur að
fara að deyja líka? Verða strákarnir líka veik-
ir?“ En við reyndum að hugsa bara um einn dag
í einu. Svo létti manni aðeins þegar okkur fór að
skána á áttunda degi,“ segir Helga Rósa.
Strákarnir sluppu sem betur fer við veikindi
og hjónin virðast engan hafa smitað.
„Og ég er ofboðlega þakklát fyrir það. Ég veit
að fólk getur ekki stjórnað því en ég get ekki
ímyndað mér vanlíðanina sem fylgir því,“ segir
hún og segir örfáa hafa þurft að fara í sóttkví
vegna þeirra.
„Það var mikið stress að
bíða eftir því að vita að
þessir aðilar hefðu ekki
smitast. Það er ekki hægt
að rekja neitt smit í
vinnunni minni til okkar,“
segir Helga Rósa og Rögn-
valdur segir það sama
gilda um hans vinnustað.
„Ég get ekki ímyndað
mér líðan starfsfólks
Landakotsspítala, hún
hlýtur að vera skelfileg. En ég skil þetta samt,
aðstaðan er ekkert alltaf til fyrirmyndar. Eins
og hjá okkur eru kaffistofur allt of litlar og ég
hef þurft að vera eins og norn með prik að passa
upp á tveggja metra regluna. Ég hef þurft að
taka út stóla, skipta fólki í matarhléum og
breyta fundarherbergjum í kaffistofur.“
Hvernig er staðan núna á bráðamóttökunni,
er eitthvað að róast?
„Nei, það er meira að segja mjög þung staða í
dag. Það að Landakot hafi svolítið stöðvast þýð-
ir að flæði sjúklinga innan spítalans minnkar.
Það vantar þessa hringrás. Í morgun biðu 25
sjúklingar eftir að leggjast inn á spítalann og við
erum að taka á móti hundrað manns á dag.
Hvert eigum við að setja fólk sem er að koma?
Spítalinn er fullur því nú er Landakot ekki að
taka við neinum til endurhæfingar,“ segir hún.
„Hvað spítalann varðar þá finnst mér við hafa
verið í stórsjó svo lengi. Það hefur oft áður verið
neyðarástand á bráðamóttökunni vegna inn-
lagnakrísu og fráflæðisvanda. Það var hörm-
ung. Svo kemur Covid og þá opnaðist úrræði á
Sléttuveginum fyrir aldraða sem létti aðeins á,“
segir hún.
„Það vantar úrræði; það er vandamálið að það
getur enginn tekið við sjúklingum. Það vantar
hjúkrunarheimili og meiri heimahjúkrun.“
Fólk þarf að fara varlega
Hvað gerið þið að loknum erfiðum vinnudegi til
að pústa og slaka á?
„Þá sofnar konan mín yfir sjónvarpinu og ég
fer út að ganga eða geng frá á heimilinu,“ segir
Rögnvaldur sem segist gera ráð fyrir að líf fólks
verði undirlagt af Covid langt fram á næsta ár.
Þið eruð ekki að hrósa happi alveg strax?
„Nei, nei. Ég fæ borgað fyrir að vera svart-
sýnn manstu,“ segir Rögnvaldur og brosir.
Hvað ætlið þið að gera í næsta fríi?
„Ég á alla vega nóg frí inni því síðasta sumar
var alltaf verið að kalla mig inn úr fríi,“ segir
Rögnvaldur.
Helga Rósa segist hafa fengið smá frí í sum-
ar, sem hafi verið kærkomið.
„Ég fór meira að segja ein austur í viku, í
heilsuviku. Ég stundaði göngur á fjöll, jóga og
nudd á hverjum degi,“ segir hún og segir það
hafa verið endurnærandi.
„Við stefnum á að fara til Danmerkur næsta
sumar. Við látum okkur dreyma um það,“ segir
Rögnvaldur.
„Já eða að fara í sólarlandafrí. Ég sé það fyrir
mér,“ segir Helga Rósa dreymin á svip.
Hún segir þau aðeins rólegri nú í jólavertíð-
inni þar sem þau eru búin með Covid.
„Ég er aðeins farin að finna fyrir létti. Ég
finn að ég er rólegri að fara út þar sem við erum
búin með þetta, þótt við förum auðvitað varlega
’Ég hugsaði með mér að égværi að fá smá hálsbólgu ogákvað að drífa mig í sýnatökusvo ég gæti fengið neikvætt svar
svo ég gæti mætt í vinnuna.
Svo kom jákvætt svar seinna
um kvöldið. Þetta var rosalegt
sjokk. Ég bara trúði þessu ekki!
6.12. 2020 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
pinnamatur
Næst þegar þið þurfið pinnamat, smurt brauð eða tertur
fyrir útskriftina eða annan mannfagnað, hafðu þá
samband og fáðu tilboð í sal okkar og veitingarnar þínar.
Pinna- og tapasréttir eru afgreiddir á
einnota fötum, tilbúið fyrir veisluborðið
Fagnaðir
Hólshraun 3 · 220 Hafnarfjörður · Símar: 555-1810, 565-1810 · Netfang: veislulist@veislulist.is · www.veislulist.is
Veislur eru
okkar list!
Bjóðum uppá fjölda tegundapinnamats og tapasrétta
Sjá verð og verðdæmi
á heimasíðu okkar
www.veislulist.is