Bæjarins besta - 28.04.2016, Blaðsíða 8

8 FIMMtudagur 28. APRÍL 2016
Bæjarins besta rekur úr þeim
garnirnar. Þau kynnast í Mjólk­
urstöðinni í Reykjavík þar sem
gömlu dansarnir voru stignir og
hófu búskap í Borgarnesi 1954.
Árið 1955 fæðist þeim sonurinn
Ólafur Jón og í kjölfarið raða
þau niður myndarbörnum, á eftir
Ólafi kemur Ragnheiður, þá Ósk,
síðan Hans og Rúnar og lestina
reka Áróra og Óðinn.
Kristbjörg hafði undirbúið
sig fyrir framtíðina með dvöl á
Varmalandi í húsmæðraskóla,
hafði reyndar drauma um hjúkr­
unarnám en lagði þau á hilluna.
Gústaf tók upp skólagönguþráð­
inn um þrítugt þegar hann lauk
landsprófi frá Miðskólanum
í Borgarnesi. Það var mikill
hörgull á kennurum á þessum
tíma, sérstaklega í hinum dreifðu
byggðum og fór hann í kjölfarið
að kenna. Hans fyrsta staða var í
farskóla á Barðastrandahreppi í
Barðastrandasýslu en þar kenndi
Gústaf í einn vetur. Eftir það
kenndi hann víða til dæmis í
Borgarnesi og á Kleppjárns­
reykjum. Fjórtán árum síðar gafst
ómenntuðum kennurum tækifæri
til að taka réttindanám, þetta
tækifæri greip Gústaf og varð
kennsla hans ævistarf.
Árin 1967–1971 bjuggu þau
Kristbjörg og Gústaf á Drangs­
nesi þar sem hann var skólastjóri
en 1971 flytja þau á Ísafjörð þar
sem Gústaf kenndi við barna­
skólann í 14 ár. Þá var barnaskóli
og gagnfræðaskóli á Ísafirði og
í Hnífsdal.
„Þá byrjuðu bæjaryfirvöld með
eitthvað brölt með sameiningu
skóla, mér fannst illa að þessu
staðið svo ég hætti og við fluttum
burt“ segir Gústaf.
„Jú, það var gott að vera á
Ísafirði, við bjuggum fyrst í íbúð
í Krambúðinni í Neðsta, mér
fannst reyndar að ég væri ekkert
á Ísafirði fyrr en ég var komin
upp í bæjarbrekkuna, það var
svo langt eitthvað niður í Neðsta“
segir Kristbjörg sem meðfram
barneignum vann í Norðurtanga
og líkaði bara vel. „Svo fór ég
að vinna hjá Orkubúinu, í inn­
heimtunni, það var líka mjög fínt
að vera þar“
Þau hjónin tóku virkan þátt í
félagslífi bæjarins, bygging Tón­
listarskólans var þeirra hjartans
mál sem þau sinntu bæði. Gústaf
söng með öllum kórum sem
hann komst í tæri við, til dæmis
kirkjukórnum og Sunnukórnum
og „svo lék ég sjálfan fjandann
í Gullna hliðinu“ segir hann og
ljós kom að hann var liðtækur á
sviðinu með Litla leikklúbbnum.
„Svo tók ég þátt í Jörundi, Selur­
inn hefur mannsaugu, Minkarnir,
Húrra krakki og fleiri stykkjum“.
Kristbjörg var í Kvenfélaginu
Ósk fyrir utan það að starfa af
heilum hug með samtökum um
byggingu tónlistarskóla. Bæjar­
yfirvöld stóðu vel við bakið á
þessu framtaki, „þó ég vorkenni
Kristjáni Þór Júlíussyni sem
og var húsið sett í leigu. Þessi
hreyfanlegu hjón pökkuðu nú
saman pjönkum sínum og héldu
þvert yfir landið, alveg á hitt
hornið, til Djúpavogs þar sem
þau voru eitt skólaár. Þaðan fóru
þau svo í Hveragerði og voru þar
og þá lá auðvitað beinast við að
skella sér aftur vestur og hóf
Gústaf kennslu við grunnskólann
á Ísafirði en Kristbjörg aðstoðaði
við stjórn á Hlíf. Þegar Valdimar
Gíslason skólastjóri á Núpi fór
í námsleyfi vantaði skólastjóra
við Grunnskóla Mýrarhrepps og
skelltu þau Kristbjörg og Gústaf
farangri í skottið og bjuggu á
Núpi í eitt ár. Eftir veruna þar tók
Gústaf síðan að sér kennslu víða
um Vestfirði. Tvo vetur kenndi
hann í grunnskóladeildinni í
Hnífsdal og árið eftir snjóflóðin
á Flateyri réði Björn Hafberg
hann í skólann þar. Skólaárið
1995–1996 hafði reyndar Áróra
dóttir þeirra Gústafs og Krist­
bjargar kennt á Flateyri. „Hún
bjó í blokkinni, upp við fjallið,
þegar flóðið féll og flutti eftir það
á Grundarstíg, í húsið sem kallað
er kennarahúsið“ Gústaf kenndi í
tvö ár á Flateyri, fyrst undir stjórn
Björns Hafbergs, síðan hjá Rósu.
Áróra fór hins vegar suður eftir
þennan vetur.
„Svo kenndi ég fjögur ár á
Suðureyri“ segir Gústaf og þar
býr Ólafur Jón elsti sonur þeirra
ásamt Birnu Þorleifsdóttur konu
sinni. „Það var afskaplega sam­
viskusamur maður sem mokaði
veginn til Suðureyrar og svo
heilbrigðisráðherra, þá stóð hann
sig býsna vel sem bæjarstjóri“
segir Gústaf. Þessir bæjarstjórar
sem voru þarna stóðu sig bara
vel. Svo var það hann Kristján
Haraldsson orkubússtjóri, hann
var einn af postulunum, en það
var 12 manna stjórnarráð samtak­
anna um byggingu tónlistarskóla.
Þegar kom að honum að baka
lummur, gerði hann sér lítið fyrir
og bakaði lummur í blindbyl og
skafrenningi á miðju Silfurtorgi,
og frá Útvegsbankanum, sem þá
var í því húsi sem Sjóvá er núna,
hljómuðu svo vínarvalsar.
Á með Kristbjörg og Gústaf
bjuggu á Ísafirði höfðu þau keypt
sér hús við Þvergötu, það var ekki
hlaupið að því að selja hús þegar
þau ákveða að fara frá Ísafirði
í 3 ár. Þá barnahópurinn fluttur
að heiman en Veigar barnabarn
þeirra hefur verið mikið hjá
ömmu sinni og afa.
Árið 1998 varð hreyfing á
leigjendum í Þvergötu 5 á Ísafirði
komst ég á sérstakan samning
við hann Sófus sem var með áætl­
unarbílinn milli Suðureyrar og
Skutulsfjarðar. Ég fór bara alltaf
með honum, hann var reyndar
gamall nemandi frá Drangsnesi“