Víðförli - 15.12.1997, Page 5

Nýr biskup íslands með fjölskyldu sinni, frá vinstri: Kristín Guðjónsdóttir, Guðjón Davíð Karlsson, Karl Sigurbjörnsson,
Rannveig Eva Karlsdóttir, Magnea Þorkelsdóttir, Inga Rut Karlsdóttir og Sigurbjörn Einarsson.
Biskupsvígsla
Það var hátíðleg stund og falleg
þegar nýr biskup var vígður sunnu-
daginn 23. nóvember síðastliðinn.
Hátíðleiki stundarinnar þegar kirkjan
safnast saman og biður fyrir einum af
þjónum sínum á sérstakan hátt og fel-
ur honum ábyrgð forystuhlutverks-
ins. Karl Sigurbjörnsson var vígður á
þessari hátíðarstundu til embættis
biskup íslands. Kirkjan var troðin af
fólki og gaman að sjá fyrirmenn þjóð-
arinnar við þessa mikilvægu athöfn í
lífi kirkjunnar. Minnir okkur á þessi
tengsl ríkisins og kirkjunnar. Sem við
veltum sífellt fyrir okkur. Það var líka
gaman að sjá þennan söfnuði koma
og þiggja heilagt sakramenti. Eins og
einn prestanna lýsti því: „Sjá söfnuð-
inn, fjöldann, bylgjast áfram á leið að
borði Drottins.“ Þetta hefði ekki sést
á íslandi fyrir nokkrum árum.
Það er hlustað vel eftir hverju orði
vígsluþegans og margt sem situr í
minni. Við vorum minnt á að engin
vígsla er æðri þeirri er við hljótum í
skírninni. Helguð Guði þá, skírð til
upprisu hans og engin vígsla verður
þessari meiri. Einnig var brugðið upp
fyrir hugskotssjónum okkar mynd af
fjölskyldu sem safnast saman til há-
tíðlegrar athafnar á heimili. Barn
borið til skírnar og stundin er heilög.
Ekkert rof á milli kirkju og fjölskyldu.
Við erum kirkjan hans því hvar sem
tveir eða þrír eru saman komnir í
nafni hans þar er hann mitt á meðal.
Síðan erum við minnt á náunga okk-
ar, sem er kannski ekki hluti af nán-
ustu fjölskyldunni, þeirra sem okkur
þykir vænst um og þekkjum best,
heldur sá sem líður og verður á vegi
okkar hvern dag á einhvern hátt. Þar
sjáum við iíka hvernig kirkja Guðs á
að vera í sínu víða samhengi. Öll
erum við systur og bræður, tilheyr-
um Guði.
Vígsla biskups var í fyrsta sinn í
sögu kirkjunnar fjölmiðlatburður.
Sýnt var beint frá athöfninni þannig
að söfnuðurinn var ekki aðeins sá er
var viðstaddur heldur fólk um land
allt.
Vígsluvottar voru þau Þórhallur
Heimisson, Guðrún Edda Gunnars-
dóttir, Birgir Snæbjörnsson og Myi-
ako Þórðarson. Vígslu lýsti Ragnar
Fjalar Lárusson. Viðstaddir voru
biskupar og fulltrúar frá frændkirkj-
um okkar. Það var veisla fyrir augað
að sjá allar þessar fallegu biskupa-
kápur sem hver um sig var sérstætt
listaverk. Önnur veisla var framreidd
við þessa hátíðlegu athöfn og það var
tónlistin. Allt frá því að vera svo tign-
arleg og virðuleg að í prósessíu
presta mátti sjá öll hin bognu kné
verða teinrétt við svo kraftmikla tón-
list er hljómaði þegar gengið var inn í
kirkjuna, til þess að vera undurblítt
Te deum sungið af fínlegum stúlkna-
röddum. Tónlist þessi er eftir Þorkel
Sigurbjörnsson og það sem fyrra er
nefnt orðið til í tilefni af vígslunni.
Fyrst og fremst var það iotningin og
tilbeiðslan til Guðs er spratt af slíkum
hátíðleika sem situr í huganum.
Það er gott að eiga daga sem þessa
í kirkjunni, hátíðisdaga þegar allir eru
þátttakendur og samgleðjast í bæn til
Guðs. Þegar við finnum að kirkjan er
ein stór fjölskylda. Víðförli óskar
Karli og fjölskyldu hans til hamingju á
þessum tímamótum og biður þeim
Guðs blessunar.
Víðförli