Víðförli - 15.12.1997, Blaðsíða 12

Tákn og táknmál
á aðventu
í öllum samskiptum manna á meóal verða til tákn. Sum halda lengi velli, önnur
hverfa, eða merking þeirra týnist. í samskiptum Guðs og manns eru einnig
tákn. Skýrust dæmi þar um er að finna í sakramentunum: skírn og kvöldmáltíð.
Hver tími kirkjuársins hefur einnig sín tákn og sitt táknmál.
Aðventan höfðar mjög sterkt til
fólks. Opinn hugur og jákvætt við-
mót taka vel á móti. Ákall um stuðn-
ing við lítilmagnann er heyrt. Tákn
aðventunnar eru mörg, og þeim hef-
ur fjölgað hin síðustu ár. Sum þeirra
eru hrein kristin tákn sem horfa fram
og benda til kjarna hinnar komandi
jólahátíðar: Frelsarinn kemur. Önnur
verða til vegna þess að það þarf að
koma vöru á markaðinn. Ur þessu
getur síðan orðið víxlverkun. Mark-
aðurinn sækir hin kristnu tákn til að
selja vöru sína, og kirkjan lærir
markaðsfræði til að koma fagnaðar-
erindinu á framfæri. Þetta veldur því
að meðal táknanna sem við blasa á
aðventu, kunna að vera þau tákn
sem benda annað en að jötu jóla-
barnsins, jafnvel þótt á bak við notk-
un þeirra kunni að búa góður hugur
og löngun til hins góða.
Tákn aðventunnar höfða til
allra skilningarvitanna. Grenið ilmar
og piparkökurnar, ljósum fjölgar í
bænum, tónlistin verður önnur. Jafn-
vel liturinn á gluggum kvöldsins
verður blárri.
•:4víú
/■> 1, ' ''U (/ ’
Ljós og myrk-
ur. Skír tákn á
aðventu. Ljósið
er að koma. Sól-
in snýr geislum
sínum aftur að
okkur, og minnir
á að ljós heims-
ins, Jesús Krist-
ur stígur inn í
okkar heim til
að sigra
myrkrið. Hvaða
myrkur?
Hvít, hrein
mjöllin varð að
gráum, ljótum
h r ú g u m
v i ð
gangstétt og götu, eða að brúnleitri
eðju sem skvettist yfir vegfarendur
þegar bílar aka hjá. Ljósið er að
koma, vegna þess að við þörfnumst
þess. Af okkar völdum verður mjöll-
in grá. Borin á vængjum vonarinnar
horfum við fram til hátíðar gleðinn-
ar og leitum þess sem gleður aðra.
Viljum sjálf færa ljós inn í myrkur.
En það er ekki öllum þannig farið.
Leiðin fyrir ljósið mitt er ekki alltaf
jafn fær:
Það skín ekkert Ijós inn í skamm-
degismyrkrið
og skuggann, sem býr mér við hlið.
Ég leita en finn enga leið
fyrir Ijósið mitt.
Jesús, kom þú með þitt.
Víst þekki ég ylinn, sem sólin þín
sendir,
og samt finnst mér allsstaðar kalt.
Ég kalla en kemst ekki að
með kœrleika minn.
Jesús, kom þú með þinn.
Þú kemur í myrkrið og kuldann,
Drottinn,
og kveikir þar Ijós þitt og yl.
Þú finnur og elskar það allt
og með aumum býrð.
Drottinn, kom þú með dýrð.
Aðventa á íslandi geymir stef og
tákn hins stóra heims. Jafnvel stef
Betlehemsborgar hina fyrstu jóla-
nótt. Það er ekki aðeins svart-
skítugur snjórinn við gangstéttar
borgarinnar og brakið úr öldurhús-
unum eða einmana kettlingur sem
fær þó meiri athygli en einhver sem
grætur í mannlegri vesöld. Það er
líka Krists-eftirvæntingin, þegar
ekkert er eftir til bjargar nema
Immanuel, Guð með oss. Að mann-
legum skilningi tók hann mikla
áhættu með því að fæðast í fjárhúsi
------------------------------- Víöförli