Vinnan - 01.06.1944, Blaðsíða 17

óttarlegri auðsveipni gagnvart frekju stefnandans.
Um 70—80 réttarskjöl voru lögð fram í málinu, flest
þeirra símsend vottorð frá verkalýðsfélögunum um það,
að jafnvel hinni fávíslegu kröfu stefnanda um sérstakt
umboð frá þeim til verkfalls, hefði í rauninni verið full-
nægt með nægum fyrirvara í þessari deilu.
Venjulegur stefnandi og nokkurn veginn siðaður
dómstóll mundi hafa talið sér nauðsynlegt og skylt að
fá upplýst með framburði vitna hvort hin símsendu
vottorð fælu raunverulega í sér það, sem þau gáfu til
kynna eða ekki. Félagsdómur tók ekki einu sinni sínar
eigin lögskýringar svo alvarlega, að hann léti sig henda
slíkt. Eftir kröfu eða skipunum annars málsaðilja, þ. e.
ríkisstjórnarinnar, lætur hann vottorðum félaganna
nægja hið blinda auga valdmennskunnar og vinnur eins
og fjandinn sé á hælunum á honum og að því er virðist
með það eitt í huga að hafa lokið verki samkvæmt á-
ætlun stefnanda.
Skýringin á framkomu ríkis- og dómsvalds í þessu
máli er nú orðin lýðum Ijós:
Innnan núverandi ríkisstj órnar eru að verki hatröm
og kaldrifjuð öfl, sem einskis svífast til að vinna al-
þýðu landsins og stéttarsamtökum hennar tjón. Atökin
út af vegavinnukjörunum voru sjáanlega fyrirfram und-
irbúin og hugsuð af núverandi atvinnumálaráðherra og
afturhaldsklíku þeirri, sem að honum stendur. — Þessi
klíka hugðist að ráðast á lægsta garðinn í heildarvígi
alþýðusamtakanna, þar sem samtökum vegavinnu- og
dreifbýlismanna var að mæta. Krafa hennar var: kaup-
lækkun, afnám 8 stunda vinnudagsins í allri vegavinnu,
ónýting fjölda löglegra kjarasamninga og taxta verka-
lýðsfélaga svo sem Verkam.fél Esju, Verkalýðsfél. Olfus-
hrepps, Verkamannafél. Raufarhafnar o. fl. og útþurrk-
un félagssvæða þeirra, sem þýddi í rauninni sama og
að ganga af þessum félögum dauðum. — Til þess að ná
uppfylling þessarar óska lét þessi klíka slitna upp úr
samningum á síðustu stundu, setti frarn hinar ósvífnu
kröfur sínar og auglýsti málshöfðun á hendur Alþýðu-
sambandinu með gleiðgosalegum upphrópum í mál-
gögnum afturhaldsins. Nú átti að koma rólegri yfir-
vegun fólksins í opna skjöldu, með óvæntu óhlaupi og
hávaða sprengjum, og brjótast í gegn. Dómstóllinn átti
að þjóna sem hraðvirk vél í nútíma hernaði og ríða
baggamuninn. En vopnið snerist í höndum upphlaups-
manna. Þegar til kom urðu það verkamenn dreifbýlis-
ins, sem komu féndum sínum á óvart með öflugri ein-
ingu en nokkru sinni fyrr. Strax á fyrsta degi varð
verkfall vegavinnumanna algert um land allt, og ýms
sterkustu verkalýðsfélög bæjanna svöruðu samstundis
málshöfðunargorgeir afturhaldsins með yfirlýsingu um
samúðarverkfall við ýms ríkisfyrirtæki. Afturhaldið í
ríkisstjórninni sá nú sitt óvænna og hætti við að láta
Félagsdóm birta hneykslisúrskurð sinn þar til daginn
BÖÐVAR GUÐLAUGSSON:
Gráttu barn
Gráttu uú barn mitt,
gráttu eins og þig lystir.
Á gólfinu liggja brotin
gullin, sem þú mistir.
Himinbláu augun
í heitum tárum fljóta,
góðu börnin gráta,
er gullin sín þau brjóta.
Hlusta þú ei á hjal mitt
um hörpudiska og báta,
láttu sem þú heyrir ei
og haltu áfram oð gráta.
Heimur jafnan hœðir
hláturmilda drengi.
Gráttu meira góði,
gráttu hátt og lengi.
eftir að það hafði orðið að gefast upp og ganga að
öllum megin kröfum Alþýðusambandsins.
Að endingu þetta:
Með úrskurði sínum 19. maí s.l. í máli afturhaldsins
gegn íslenzkri alþýðu og stéttarsamtökum hennar hefur
Félagsdómur kveðið upp stéttardóm og orðið sér til
skammar.
Hér skiptir ekki máli hvort á bak við býr fávitahátt-
ur, stigamennska eða hvorttveggja. Máli skiptir það,
að hér hefur réttarstofnun, sem á að vera óháð og
vinna samkvæmt fyrirmælum sérstakra laga reynst háð
öðrum málsaðilja og kveðið upp úrskurð, sem fer í
bága við bókstaf og anda viðkomandi laga. -—■ Hér
hefur skapast fordæmi sem almennu réttaröryggi í land-
inu getur stafað hætta af, og annað verra mun á eftir
koma, ef þjóðin leyfir að áfram verði haldið á sömu
braut. — Þótt samtök alþýðunnar standi nú jafn sterk
eftir sem áður, verða þau þegar í stað að reisa kröftug
mótmæli gegn þessum stéttardómi og gerræði valdhaf-
anna í sambandi við hann. — Gera verður þá kröfu, að
þessi stofnun réttar og laga verði ekki framvegis skipuð
fulltrúum afturhalds og alþýðufénda, — og ef á þyrfti
að halda verður hin vinnandi þjóð að vera við því
búin, að gera þennan óskammfeilna stéttarúrskurð Fé-
lagsdóms að biðdóm á hann sjálfan.
VINNAN
125