Vinnan - 01.06.1944, Blaðsíða 15

Hér er upptalið það sem Vinnulöggjöfin liefur að
segja um sambönd stéttarfélaga, og af því veröur ekki
villzt um eftirfarandi:
1. Sem samband stéttarfélaga byggir Alþýöusam-
band íslands tilveru- og starfsrétt sinn á hinum skýlausa
lagalega rétti verkalýösfélaganna til aö stofna „stéttar-
félagssamband í þeim tilgangi að vinna sameiginlega aö
hagsmunamálum verkalýösstéttarinnar og launtaka yfir-
leitt“ (1. gr.) og lagalegri heimild stéttarfélaga til aö
„gera meö sér samning um gagnkvæman stuðning (13.
gr.). — Lög Alþýðusambands íslands eru einmitt þessi
samningur um gagnkvæman stuðning.
2. Einstaklingar og félög eru bundin löglega gerð-
um samþykktum sambands þess, sem þau eru meðlimir
í, og stéttarfélög „ráða málefnum sínum sjálf, með þeim
takmörkunum, sem sett eru í Vinnulöggjöfinni; einnig
ráða þau því, hvort þau eru í stéttarsambandi eða
ekki. Ekkert hefur Félagsdómur bent á, í hinum gagn-
kvæma samningi verkalýðsfélaganna, þ. e. lögum Al-
þýðusambandsins, er brjóti í bága við ákvæði Vinnu-
löggjafarinnar um stéttarfélagasambönd eða ganga út
yfir nein takmörk, er hún setur (3. og 13. gr.).
3. Vinnulöggjöfin gerir á ótvíræöan hátt ráð fyrir
því, að sambönd stéttarfélaga séu sjálfstæöur aðilji í
verkföllum, á annan hátt er ómögulegt að skilja ákvæði
18. greinarinnar, þar sem hún segir: „félaga eða sam-
bands, sem að vinnustöðvuninni standa.“ —
Auk þessa mælir Vinnulöggjöfin svo fyrir í 45 gr„
að yfirleitt skuli sambönd stéttarfélaga reka mál fyrir
félagsdómi fyrir hönd meðlima sinna, og í sjálfum Fé-
lagsdómi skal Alþýðusamband Islands, hvorki meira né
minna, skipa einn mann. Hér gera nefnd lög ekki aðeins
ráð fyrir starfandi samböndum stéttarfélaga, heldur
slá því beinlínis föstu, að hér sé átt við Alþýðusam-
band íslands sem fulltrúa íslenzkra verkalýðsfélaga
yfirleitt.
A hinn bóginn finnst ekki eitt einasta orð í Vinnu-
löggjöfinni sem véfengir á nokkurn hátt lagalegan rétt
Alþýðusambandsins til að leiða kaupdeilur sambands-
félaga sinna samkvæmt eigin lögum né setur því reglur
um starfsaðferðir. Það mun og algengt, enda mjög eðli-
legt, að lög og hefðbundnar starfsvenjur gamalla fé-
lagssamtaka séu látnar gilda þar sem ákvæði löggjafar
eru ekki fyrir hendi.
Til að ganga úr skugga um sekt eða sýknu Alþýðu-
sambandsins í þessu máli, virtist liggja beint við að
rannsaka lög þess og hefðbundnar starfsvenjur í vinnu-
deilum, til að fá úr því skorið, hvort nokkuð af þessu
færi í bága við ákvæði Vinnulöggjafarinnar varðandi
sambönd stéttarfélaga, og í annan stað, ganga úr skugga
um hvort Alþýðusambandið hefði í undirbúningi vega-
vinnudeilunnar brotið á einhvern hátt lög sín eða starfs-
venjur. — Þá mætti og ætla að hver heilbrigð réttar-
BJÖRNSTJERNE BJÖRNSSON:
VERKAMANNA-
MARS
Fram, Fram, fylking haldið!
Festan er þar sama og valdið.
Gerir okkur alla að einum,
óttann knýr úr hjartans leynum,
kennir gömlum, kennir ungum,
hvernig velt er björgum þungum,
veitir jafnt þeim veika, sterka
viljaþrek til afreksverka.
Fram, Fram, fylking haldið!
Festan er þar sama og valdið,
þó að fari feiminn hópur,
flissar enn þd sérhver glópur,
þegar saman þúsund fara
þd er betra sig að vara.
Þegar hundrað þúsund geysast;
þá fyrst munu fjötrar leysast.
Fram, Fram, fylking haldið!
Festan er þar sama og valdið.
Tengist allar hendur harðar
Horni frá til Seyðisfjarðar,
fylgi hugur heill og glaður
hvar sem ertu, verkamaður,
upp er runninn undrafagur
okkar mikli vonadagur.
Sigurður Einarsson þýddi
VINNAN
123