Blik - 01.12.1941, Page 8
22
B L I K
Ólafur Björnsson:
þjódkynningarstarf
Þau íveggja veíra kynni, sem
ég hefi haft af Qagnfræðaskólan-
um á fsafirði, gem kennari þar,
hafa sannfært mig um, að ísfirzk
æska er ekki einungis hraust og
tápmiki] líkamsræktaræska, heldur
einnig — og ekki síður — áhuga-
söm fyrir námi, vitandi það, að
að kröfur tímans um almenna
menntun fara vaxandi og undan
þeim verður ekki flúið. Þegar ég
lít í huganum yfir þann hóp ungra
Isfirðinga, sem nú sækja ýmist
aðra skóla eða eiga að skipa sitt
rúmí í ísfirzka veiðiflotanum, finnst
mér ég skulda þeim maklegt lof.
Það var því óneitafilega með
nokkurri eftirvæntingu, að ég kom
híngað í fæðingarbæ minn.
En þau stuttu kynni, sem ég hefi
baft af Vestmannaeyjaæskunni,
hafa enn ekki orðið mér vonsvik.
Og ég vænti þess, að svo þurfi
ekki að fara.
Ég þykist hafa orðið þess var
á þeim stutta tíma, sem ég hefi
verið hér, að sitthvað sé svipað
með ísfirðingum og Vestmannaey-
ingum, enda eiga þeir um margt
við lík skilyrði að búæ
Ég er þess fullviss, að þeir gæbi
margt hvorir af öðrum iært, ef
í skóium.
þeim gæfist góður kostur á heppi-
legri kynningu.
fsland er ekki stórt, — en þó
svo síón að hætt er við, að íbúar
'flarlægra landshluta kynnist aldrei
svo almennt sem vert væri og jafn-
vel nauðsyn krefur nú á tímum,
þegar aþir íslendingar skyldu vera
minnugir orðanna: „sameinaðir
síöndum vér, sundraðir föllumi
vér,“ ekki aðeins fyrir hættum,
sem aðsteðja utan frá, heldur
einnig innan frá. Ég treysti eng-
um betur til að vera fulltrúar í
slíku kynningarstarfi, en einmitt
heilbrigðri, siðaðri æsku.
Menntamönnum margra þjóða er
nú ljóst, að heppilegt kynningar-
starf milli þjóðanna hefir grund-
vallarþýðingu fyrir friðsamlega
menningarsambúð. Af þeim ástæð-
unr hafa nú vérið tekin upp stúd-
entaskipti milli háskóla framandi
landa.
En væntanjega er þetta aðeins
vísir að víðtæku kynningarstarfi,
sem stuðlað gæti að vaxandi sam-
úð og gagnkvæmum skilningi milli
þjóða og samlendra manna.;
Ég held, að hér bíði skólanna
mikilvægt hlutverk. Það hefir.ver-
ið venja, þegar ástæður hafa leyft,