Blik - 01.12.1941, Blaðsíða 15
B L I K
29
gengur, geta sjómenn látið liggja
vel á ser, — ekld sízt á leið-
inni til Siglufjarðar, og skyldi eng-
inn lá þeim það.
Ve. 14.-11.-1941
Erlingur Eyjólfsson.
(3. bekk)
Á GÆGJUM,
Heil og sæl, nemendur og kenn-
árar Gagnfræðaskólans.
1 vetur hefi ég haft betri að-
stöðu en oft áður til þess að fylgj-
ast með félagsmálum og skemmt-
analífinu í skólanum ykkar. Því
veldur náið vinfengi við Sollu og
Gunsu, Rúa og Adda. Einnig hafa
þeir Fiddi og Sæmi verið mér hlið-
hollir á stundum.
Af sérstakri tilviljun sá ég söng-
leikinn “Kúrekarnir frá Texas“,
sem var hrífandi og listrænn.
Leikstjóri var Árni Guðjónsson
frá iBreiðhol'ti, en aðalleikandinn
var nefið á B. T. Sá drengur mun
vissulega geta sungið með sínu
nefi, þegar það stækkar og fest-
ist.
Ég sá einnig ástaræfintýrið
“Björsi barón á biðilsbuxunur*i.“
Það féll mér vel í geð. Sérstaklega
dáðist ég að séra Dodda, hversu
hann bað hennar Bertu eðlilega og
-ásthrifinn.
ó, ég hugsaði til mjnna æskuára,
þegar ég hafði biðla á hverju.m
fingri og meira en það. En aldrei
bað mín neinn eins einlæglega og
Doddi bað Bertu í leiknum. Satt
að segja fann ég til afbrýðisemi,
þótt gömul sé. — Já, hann Doddi
sá kemur til með að geta biðlað,
drengurinn sá, þegar honum vex
fiskur Um hrygg. — Þá dáðist ég
ekki isíður að henni Bertu, hvað:
hún hryggbraut hann meðtmiktum
myndugleik, enda var “Björsi ba-
rón“ hálfgerður flibbaræfiIL
Þannig eigum við að vera, stúlk-
urnar. Við erum tíðum of gin-
keyptar í ástamálum og makkinu,
og metum okkur sjálfar of lítils
oft og tíðum, þegar mannleysur og
drykkjularfar leita eftir kunnings-
skap okkar eða ástum. Ég hefi
mikla Jífsreynslu í þessum efnum,
því að ég hefi nú slitið barnsskón-
um fyrir tugum ára og látið ást-
arvíti gelgjuskeiðsins og duggara-
bandsáranna verða mér til vjarnað-
ar. Annars hefði ég kannske
lent í branzanum nú eins og hinar
fitlgjörnu drósir. Ójá, en sleppum
því hér og snúum okkur að leikn-
um. — Þarna lék hún Sólveig stút-
ungsrontu af hreinni snilld, Ella
vinnukona var “réttur maðut á rétt
um stað, — já, afbragð. Þá var
háðfuglinn hann Skúli með sirt-
ingspottlokið svarta svona heldur
bærilegur. Hann minnti á gamlan
útlifaðan kardínála frá miðöldum.