Bæjarins besta - 13.05.1998, Qupperneq 9

MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 1998 9
Guðmundur Viggósson augnlæknir glaður í bragði með
Jón Þorberg litla, viku eftir seinni aðgerðina.
rsýn
mundur læknir var ákaflega
ánægður með hvernig til hefði
tekist og sagði að þetta liti allt
vel út. Hann viðurkenndi
reyndar fyrir okkur eftir að-
gerðirnar, þegar allt hafði
gengið vel, að hann hafi haldið
fyrst þegar hann sá barnið að
það væri eitthvað meira að
því, að það væri eitthvað
andlega fatlað.
Þegar aðgerðirnar voru
búnar fórum við nú að velta
fyrir okkur hvernig barnið
myndi líta út þriggja mánaða
með gleraugu! Við gátum
eiginlega ekki séð hann fyrir
okkur með gleraugu.“
Inniljósið í bílnum
Aðgerðin á fyrra auganu var
gerð 7. október og umbúðirnar
teknar frá daginn eftir, þó að
ekki fengi hann þó gleraugu
strax. „En við sáum undir eins
að hann var farinn að sjá að
minnsta kosti einhverja
glætu“, segir Óttar. „Maður
sá greinilega breytingu á hon-
um. Hann leit í kringum sig.
Við höfðum alltaf kveikt ljós
hjá honum á nóttunni og
gerum það reyndar enn. Þó að
hann sé kominn með sjón, þá
leitar hann í öll ljós og horfir
eftir þeim, hvar sem hann
kemur. Ljósið hefur verið það
fyrsta sem hann sá, þriggja
mánaða gamall. Þegar við
vorum að koma keyrandi
vestur eftir aðgerðirnar vorum
við seint á ferðinni og það var
komið myrkur þegar við vor-
um að aka um Djúpið. Þá var
hann alltaf vælandi og grát-
andi og við skildum ekkert
hvað var að – þangað til ég
kveiki inniljósið í bílnum. Þá
þagnaði hann. Síðan keyrði
ég með inniljós það sem eftir
var og allt var í besta lagi.“
Aðgerðin á seinna auganu
var gerð viku á eftir hinni fyrri
eða 14. október og daginn eftir
kom að því að Jón litli fékk
gleraugu í fyrsta sinn. Þau
voru síðan látin bíða vikutíma
í Reykjavík til þess að sjá
hvernig gengi og hvernig gler-
augun reyndust, áður en þau
færu vestur. „Okkur var líka
kynnt starfsemin í Sjónstöð
Íslands við Hamrahlíð, þar
sem er þjónusta og endurhæf-
ing fyrir sjónskerta. Við vorum
dálítið slegin þegar við kom-
um þangað. Þar byrjuðum við
að fara upp í lyftu með blindra-
letri. Þegar við kynntumst
þessum stað held ég að við
höfum loksins áttað okkur á
því til fulls hvað við vorum
lánsöm að drengurinn okkar
skyldi fá sjónina“, segir Óttar.
„Þó að fólk læri að lifa við
fötlun sína, þá vorum við
óneitanlega svolítið miður
okkar á þessum stað.“
Í marsmánuði var saga Jóns
Þorbergs litla og lækning hans
meðal þess sem greint var frá
í þáttaröðinni Hver lífsins
þraut á Stöð 2. Upptökurnar
voru gerðar bæði þegar Jón
Þorberg var á sjúkrahúsinu
fyrir sunnan og síðan nokkru
seinna.
Athafnasamur og forvitinn
Anna: „Þegar við komum
suður vorum við strax spurð
hvernig við hefðum komist
að þessu, því að það væri mjög
óvenjulegt að blinda uppgötv-
aðist svona snemma hjá ung-
börnum, einmitt vegna þess
að heyrnin blekkir svo mikið,
því að augun leita alltaf þang-
að sem hljóðið kemur.“
Sjón Jóns litla mun smátt
og smátt batna með tímanum,
auk þess sem það tekur hann
lengri tíma að læra að nýta
hana en börn sem eru alsjáandi
frá fæðingu. Hann byrjaði
með gleraugu +26, sem eru
þau sterkustu sem til eru, en
núna í febrúar fór hann niður
í +20. Svo fær hann enn ný
gleraugu í sumar, eftir því sem
sjónin breytist og batnar.
„Það er aðalvinnan mín að