Reginn - 04.02.1950, Síða 3

3
REGINN
Frá Stúkiinni Framsákn nr. 187
Yfirlit frá 1. jan. 1949 til 1. jan. 1950.
Á tímabilinu 1. jan. 1949 til 1. jan. 1950 hafa
verið haldnir 18 fundir í stúkunni. Þar af tveir
aukafundir. Allir fundirnir voru haldnir í Sjó-
manna- og gestaheimilinu. Fundardagur annar
hver fimmtudagur kl. 8,30.
Tilhögun funda hefur verið liin sama og áður.
Á flestum fundum fóru fram hagnefndaratriði,
ýmist á fundunum sjálfum eða eftir fundarslit.
Alls hafa starfað 15 liagnefndir með um 80 manns
Helztu hagnefndaratriði voru: R;oður, ávörp, upp-
lestur, leikrit, gamanvísur, söngur, gítarspil leik-
rit, gamárivísur, söngur, leikfimi, kaffidrykkja og
dans. 1. jan. ’49 voru góðir og gildir félagar stúk-
unnar 331. Systur 201, Ibr. yngri 38 og br. eldri 92.
1. jan. 1950. voru félagarnir: 332; systur 211, br.
^mgri 37 og br. eldri 84. Systrunum fjölgað um 10.
Brœðrunum fækkað um 9. Á árinu gengu 50 manns
í stúkuna, 37 systur og 13 bræður, þar af 36 frá
barnastúkunni Eyrarrós nr. 68.
Fundarsókn var ekki góð. Fæstir á fundi 17, en
ílestir 123. Meðaltal 78 mættir félagar. A árinu hélt
stúkan uppi leikstarfsemi eins og fyrr. Fyrrihluta
vetrar var leikið leikritið „Hamarinn“ eftir séra
Jakob Jónsson. Leikstjóri var Hildur Kalman. —
Siðar um veturinn var leikið leikritið „Tengda-
pabbi“; leikstjóri Björn Dúason.
Allur ágóði af leikstarfinu rann til Sjómanna- og
gestaheimilisins sem fyrr. Þá starfrækti stúkan Sjó-
manna- og gestaheimili Sigluf jarðar. Forstöðukona
heimilisins var frú Lára Jóhannsdóttir.
Fjárhagur stúkunnar hefur lítið iireyzt og má
teljast góður.
Bróðurlegast.
RITARI
til þeirra smábátaeigenda, sem cska eftir að halda
áfram leiguplássum sínum á smábátastöðinni og
Antonsstöð.
Þeir smábátaeigendur, sem óska eftir áframhald-
ar Ji leigu fyrir bátaútveg sinn á smábátastöðinni
við Antonsstöð verða að mæta á bæjarskrifstofunni
fyrir 15. febr. n.k. og undirrita leigusamning fyrir
leiguplássum sínum. Að öðrum kosti verða plássin
leigð öðrum.
Siglufirði, 25. jan. 1950.
BÆJARSTJÓRI
Ti! íhugunar:
Hvað jer áfengi? .
Hreint áfengi er tær vökvi, sem l'itur mjög sak-
leysis'lega út, en er þó sterkt og hættulegt eitur. Það
drekkur enginn óblandaðan vínanda, en hann er meira
og minna í öllum áfengum drykkjum. Tiltölulega
minnst er af honum í öli og léttum v'ínum, en meira
i hinum svonefndu sterku drykkjum.
Það er einkenni allra tegunda áfengis, að það
verkar drepandi á allt lifandi, bæði jurtir og dýr,
og þvlí meir sem vínandinn er sterkari.
Áfengi tog íþróttir
Mikill íþróttaáhugi ríkir nú meðal ungra karla og
kvenna, og er það gleðilegt tímanna tákn. íþróttirnar
stæla og styrkja líkamann og gera menn: hrausta,
iþblna; styðja, að fallegum vexti, lengja lífið og stæla
viljann og vitið. Ef þeir sem stunda flþróttir, temja
sér jafnframt að neyta áfengis og tóbaks, haga þeir
sér ]íkt og maður, sem er að byggja sér hús, en rífur
alltaf niður að kvöldi, það sem byggt hefur verið
yfir daginn. íþróttir og áfengi eru svarnir óvinir. —
Sannur íþróttamaður neytir þv'i aldrei áfengis eða
tóbaks.
Áfengi og langlífi.
Brezku liífsábyrgðarfélögin skipta öllum þeim, sem
tryggja sig, í tvo hópa: bindindismenn og hófdrykkju
menn; en ofdrykkjumenn tryggja þau alls ekki. —
Bindindismenn þurfa ekki að greiða eins há iðgjöld
og munar það allt að einum þriðja hjá sumum félög-
unum. Stafar þetta af margra ára rannsóknum, sem
leitt hafa í Ijós, að dauðsföll á aldrinum 20 til 60 ára
eru miklum mun færri hjá bindindismönnum en hóf-
drykkjumönnum.
Sænskar hagskýrslur telja 84 dauðsföll meðal
bindindismanna á móti hverjum 100 í hópi hóf-
dryggjumanna. — Rannsóknir víðsvegar úr heimin-
um benda til þess, að meðalævi bindindismanna verði
28% lengri en þeirra, sem neyta áfengis.
Áhrif áfengis á líkamann
Þegar áfengi hefur komizt ofan í meltingarfærin,
berst það smámsaman út í blóðið og með því til allra
fruma likamans. Á þeirri hringferð ræðst áfengis-
eitrið á hinar ýmsu frumur Ikamans og mest á þær,
sem fíngerðastar eru, svo sem heilafrumumar. —
í livert sinn, sem maður verður ölvaður, lamast tauga
kerfið, heilafmmurnar sljóvgast, en það eru þær, sem
stjórna manninum, hugsunum hans, orðum og at-
höfnum. Það er vegna þessarar lömunar, sem ölvaður
maður missir smátt og smátt stjóm á sjálfum sér
(Framlxald'á 7. síðu). 1