Röðull - 01.10.1934, Blaðsíða 3

Röfiull
Með stpfnun hinna nýju ??skulýösfélag-
tekui? unga fólkié á sínar herSar
-R0ÐULL-
QQQQQQQQQQQQQQQ
- rskulýósblaó -
RITfíEFFD:
a
bindindismálið, og þannig mun því
best bórgiö í framtíðinni. En ekki
má unga fólkió gánga þess dulið, a5
erfiíSara er ad kvefSa nióur drykkju-
siíSi og si*s?íllingu en viróist viö
fyrstu yfirsýn. En samstarf aó heil-l
brygðum áhugamálum, gerir hvern msku-l
mann hmfari til starfa fyrir sidbóta-
mál hins nýtia tíma.
Hin nýja æskulýðshrey^ing - ung-
mennastúkurnar - hafa öll skilyrði, j
til aö verfa landi og þjóö til eins ÁBYRGPARMAPUR:
mikils ga,gns, og ungmennafélagslr’eyf- Eiríkur
ingin var á sínum tíma. I henni
blunda óútsnrungin gmfublóm framtíö-
arinnar,
Eiríkur Sigurösson.
Jón P. Hallgrímsson,
Guftrún Jónsdóttir,
Steinunn Snorradóttir.
AFGREIDSLU OG INNHEITTOTEFND:
Kristján Jónsson,
Bragi Brynjólfsson,
Sigríóur ölafsdóttir.
Sigurdsson.
fmr tmr vatns-
í óhreint vatn
FELAGSSKAPU
r>
A •
tugum dreng.ia oglÞetta
Þaó út af fyr-lka^a
unar. Því hvernig
dropinn, sem drýpur
haldist hreinn?
Þegar unglingurinn því leggur
I út í
að vel
er vifi
lífifi, er hann ekki einfmr um
Daglega mmti eg
stúlkna á leift minni
ir sig eru ekki nein undur 1 tiafn-
stórum bm og Akureyri er oröin. En
hvernig ver<*>ur lífsferill hessara
unglinga? Þaá er gáta., sem er vel
þess verð aá hún sé athuguh. Hvaf er
bah, sem veldur því, af einn eba
fleiri þessara unglinga verfa. engum
ad ga.gni? Verda, ef svo má af or'öi
kveáa., andlegar "hrmöur” og olnboga-
börn þjófrfélagsins. En önnur verfa
)a sér þann félagsskap, sem
hans hmfi og þroskar hann.
hafa góöir menn, sem skiliö
’skuna
hapa
ikomiö a
i þar sem
fundift. Og þeir
fót'félögum. Goftum félögum,
unglingar geta sjálfir rmtt
aftur á móti hvers manns hugljúfi.
óskabörn hamingjunnar.
Þetta er spurning, sem beztu
menn hara. ritafS og rmtt um, og þó
hafa þeir ekki komizt a?> neinni end-
anle,gri niít>ur*stö?>ú. Það er því ekki
á valdi unglings að^leysa úr henni
svo vel sé. Enda þótti þa* til skamniyangl,
tíma ekki hlýfia aó unglingar r^ddu
uppeldismál. Þa.ð vár þá teki* þanni^,
að þeir vildu sjálfir lergja ráðin á
um sitt eigif uppeldi. Þeir^urðu því
aft sitja hjá mef álit sitt á máli,er
snerti þá því nmr einvorðungu. En á
síðari árum hefur álit manna á þessu
máli, sem betur fer, breyzt
ar hafa nú meira frjálsrmði. En ekk-
ert er svo gott, aK einugi dugi.
Þessu frjálsrmði fylgir einnig stór
galli. Þegar unglingurinn hefur náó
þeim þroska, að hann Öflast fullt
■frjáisrmði, fer hann að taka sér til
fyrirmyndar þá menn, sem hann getur
numih eitthvað af. Þaf er þetta, seiji-
kallað er félagsskapur. Félagsskapur '
getur því verið einlmg vinátta tvegg,
í heild er
Orhið er svq
áhugamál sín, og beitt kröftum sín-
jum i áttina til sigurs þéss góða. yf-
ir hinu illa. Þannig eru til orðin
vmgmennafélög, skátafélög, íþrótta-
féiög og hér* vil eg sérstaklega nefna
Góðtemplara-regluna.
011 þessi félög vinna að því aö
bmta unglinginn og gera. ha.nn ad
ístarfsömum og góöum þe,gn í þjóðfél-
á þann
þeim vett-
hefur
. A götunni
a manna, og þjóðfélagið
ennfremur félagsskapur.
víðtmkt.
Ollum unglingum er
legt að þrá ^élagsskap.
ið er
lenda
aginu, Þau gera hann enn^remur hæf-
ann til þess ab velja sér holl-vini,
en það eru ekki allir vinir hollvinir.
Þau krefjast öll mikils af frítíma
unglingsins og hindra hann
hátt í því a.ð eyða hónum á
sem flesta unglinga
eyðilágt. Sn það er gatan.
hafa unglingar lært blotsyröi. Þar
ha^a þeir l*°rt aö reykja, þar hafa
þeir lært af drekka. Og þar hafa
þeir lært aö stela. En tíminn er sann*
arlega allt of dýrmætur til þess að
^ eyða honum þar, sem menn hafa lært
Ungling-Ja^rar eins lífsvenjur.
Er þá ekki notadrýgra, betra og
hollara einstaklingnum að verja þeim
tíma til íþróttaiðka.na, f jallgangna,
eða þá til rimdarhalda um mál, sem
jsnerta göfgun æskunnar, sem annars
mundi fara til ránýtra skemmtana?
Þar verður ekki hamingjan höndluö.
pún finnst einvörðungu meö því aö
vinna^fyrir aöra. Eg hygg aö flestir
muni án umhugsunar svara spurningunni
játandi.
Ungmennastúkan "Akurlilja" er
góöur félagsskapur.
Þar er ekkert
það sameigin-Þa^ fyrir unglingnum haft, sem ekki
En aðalatrið-ver*ur honum að gagni síðar 1 lífinu.
þó, að sá félagsskapur, sem þau^ar lærir hsnn það, sem hverjum manni
i sé róður. Ein stund í vond- er nauðsynlegt. Sn það er að koma
um félagsskap er stórt spor til glöt-jfyrir sig orði. Að segja meiningu sma