Valur - 15.01.1934, Blaðsíða 2
VALUR
unt niBur götuna.Stóra regnhlifin
hans var Ag8et,ekki einn einasti
regndropi kom á fína,nýja hattinn
hennar eóa kjólinn.Pakkarnir i körf-
unni urðu heldur ekki blautir,aðeins
ljósu skórnir hennar,sem hún veirð áð
ganga á i bleytunni,urðu dálitið
kámugir.”Sn ef ég fæ leyfi til pess
að ganga með alla leið heim”,sagði
Sambó,sem allan tímann var að reyna
áð fá hana til að tala við sig,nþá
skal ég bursta þá og hreinsa og
gera þá eins og nýja'.' Það hryggir
mig að þurfa að Segja pað,að Bláeyg
var all» ekki vingóarnleg við hann
-hún var ekki einu Sinni kurpeis
við hann. Enda pótt Sambó væri bæði
hjálpsamur og lipur við hana,gekk
hún og hugsaði: "Bara að hann svarti
Sambð væri ekki með mér,ég vildi
helst af öllu vera laus við hann.
En Það var nú nokkuð erfitt að segja
Það við hann,að hann skyldi bara
fara slna leið,Þar sem regnhlífin
hans var henni svona ónisoandi.
Loks komust Þau heim á Brúðuheim-
ilið,og Bláeyg gekk inn með körfuna
sína. Sambó spurði ekki um leyfi en
fór inn á eftir henni."Eg er víst
neydd til að bjóða honum kaffi",
hugsaði Bláeyg og fór að kveikja á
gasvélinni. En nú vildi til voðalegt
óhappiþað kom dálítill vindgustur,
sem feykti loganum i fína danskjól-
inn hennar.Hann hafði verið hengdur
bák við gasvélina.Kjóllinn var orð-
inn alveg þur og nú skíðlogaði hann.
"Hjálp! hjálp!" hrópaði Bláeyg í
dauðans angist um leið og hún sló
til brennandi kjólsins.Sambó heyrði
ekki til hennar,pví Bláeyg hafði
undireins haft skóskifti og Sambó
hafði farið að bursta og hreinsa
skóna hennar.Þegar Bláeyg sló til
danskjólsins,'flaug hann pvert yfir
eldhúsið og kveikti í gluggat,jö 1 dun-
um,svo að pau fuðruðu upp og eldur-
inn breiddist óðfluga út um eldhús-
ið.Lyrnar að borðstofunni stóðu
opnar og bráðlega teygði löng eld-
tunga sig þangað inn og kveikti 1
borðinu og stólunum.Þetta var alveg
hræðilegt. Nú heyrði S.ambó köllin í
Bláeyg og flýtti sér inn. Hann sá
að Bláeyg stóð ráðalaus á miðju eld-
húsgólfinu. "Eldur! eldur!" hrópaöi
Sambó eins hátt og hann gat um l$ið
og hann tók í handlegg Bláeygar Og
dró hana með sér út úr hinu brenrt-
andi húsi."Eldur! eldur! hrópaðf
Sambó. "Bú,bú",heyrðist nú í brdna-
bílnum,og pað varð uppi fótur og fit
í Leikfangalandi.Fólkið streymdi að
ur öllum áttum til að sjá brunann.
Hinir rösku brunaliðsmenn fengu nóg
að gera,Þvi pað var ekkert áhlaupa-
verk að slökkva eldinn.Vatnið foss-
aði úr slöngunum inn í brúðuhúsið,
Þangað til síðasti neistinn var
slokknaður og öll hætta liðin hjá.