Sólskríkjan - 01.05.1934, Síða 4

2-
ÖSKUDAGUR INN,
Öskudagurinn var 14. febrúar. Mörg 'börn saumuðu sér öskupoka og nældu
Þá inn í kápuna sína og fóru svo út með 3?a og hengdu a fólkið.
Pullorðna fólkinu Þykir ekki gaman á öskudaginn, Því Þá eru sumir
krakkar svo ósvífnir að vera bara með nál^eða prjón og stinga í fólkið
mcö Þeim, en hafa engan poka,og sumir strákar hafa spjöld, sem Þeir
skrifa ýmislegt á og hengja svo á fólkið, oftast á fullorðna fólkið, svo
að Því. Þykir ekkert gaman á öskudaginn. En strákarnir eiga að hafa
steina í poka og hengja á stúlkurnar, en stúlkurnar ösku í poka og hengja
á piltana.
Hulda ólafsdóttir.
V E TRA R D A G U R.
. Sg ætla að lýsa einum vetrardegi. Það var í fyrra, að 6g og önnur
telpa vorum að sendast niður í bæ og gengum hart. Þá kom svo vont veð-
ur, að við sáum ekki neitt, en allt í einu datt telpan ofan í gluggaÞró
og var vont aö koma henni upp úr, Því að gluggaÞróin var djúp. Svo hcld-
um viö af stað heim, Því að telpan var orðin blaut, af Því að Það var
vatn ofan í Þrónni. Þegar mamma hennar sá hana, spurði hún hvar hún ,.fði
bleytt sig. Sagði hún henni Það, og fór eg heim til mín.
Jóhanna Tryggvadóttir.
PERÐ AÐVATNSENDA.
Þann 12. mars fékk 7 - A, að fara í skemmtigöngu upp að Vatnsenda
eöa að útvarpsstöðinni á Vatnsendahæð, Við lögðum af stað ésamt kennara
okkar, ujh morguninn kl. 9. Það var alveg tilvalið veöur, logn og hlíða.
Perðin gekk ágætlega alla leiðina. Svo Þegar við vorum komin upp fyrir
Oskjuhlíð, fórum við að tínast úr röðunum. Oklcur Þótti mjög gaman alla
leiðina. Við fórura að líta til baka, sáum við Þá Þennan líka Þykka reykjar-
mökk yfir Reykjavík, Þetta var sannkölluð Reykjavík. Okkur Þótti nú leiö-
in aldrei ætla að styttast, af Því að sumar af okkur telpunum vorum fam-
ar að finna til Þreytu, Þegar lengra dró. Við höfðum með okkur mjólk og
bita, en okkur var farið að langa svo mikið að fá að fara að dre-kka. Sum
voru heldur að dragast aftur úr, en sum voru langt á undan, Þcgar við
vorum komin á vegamótin, fannst okkur heldur farin að styttast leiðin.
Pra vegamótunum og upp að stöð vorum við eitt kortér, Stengurnar voru
nokkuö hóar í samanburöi við húsið. Það bar ekkert til tíðinda, fyr on
við vorurn komin upp að stöð. Við fórum og lituðumst um, Því að flest okk-
ar höfðum ekki komið Þangað fyr. Þegar við vorum búin að Því, fórum við