Öreigaæska - 01.05.1934, Síða 2

2
ÖREIGAÆSKA.
hættu vex byltingaraldan og skil-
yrðin fyrir byltingakendri kreppu
vaxa með degi hverjum. Nýtt
tímabil stríða þýðir þvi jafnframt
nýtt tímabil byltinga. En það væri
alrangt að byltingahreyfingin biði
eftir stríðí. Þess þegna bendir
13. útvíkkaði fundur framkvæmda-
nefndar Alþj.samb. Kommunista
sérstaklega á.
„Hið mikla sögulega hlutverk
hins alþjóðiega kommunisma er
falið i því, að bjóða út svo miklum
flölda, sem mögulegt er, á móti
stríðinu, áður en að það brýst út,
til þess að flýta á þann hátt fyrir
faili auðvaldsþjóðskipuiagsins.
Það er aðeins þessi bolsévistiska
barátta á undan striðinu fyrir sigri
byltingarinnar, sem gefur tryggingu
fyrir sigri byitingarinnar í sam-
bandi við strfðið.“
Fasisminn — veikleikamerki
borgarastéttarinnar.
„Fasisminnn er ógrímuklædd
ógnarstjórn afturhaldssamasta,
þjóðhrokafyllsta og landvinninga-
þyrstasta hluta fjáimálaauðvalds-
ins.“ (13. útv.fundur F. N. Kom-
intem).
Lýðræðisgríma borgarastjéttar-
innar er orðin slitin. Hún getur
ekki lengur hulið að gagni alræði
þess og því er hætta búin. Hið
borgaralega lýðræði og fasisminn
eru þvl engar andstæður, heldur
fasisminn vaxinnupp úr skautihins
borgaralega lýðræðis.
Lýðræðiö er orðið þröskuldur
I vegi auðvaldsins til þess að við-
halda alræði sínu og grípur þvi
stöðugt meir og meir til grimdar
alræðis fasismans.
Þróun fasismans hér á íslandi
er augijós. Fasistiskar ofsóknir
borgarastéttarinnar á hendur verk-
lýðsæskunni vaxa stöðugt, nem-
endur eru reknir burt úr skólum
landsins fyrir að taka þátt í stétta-
baráttu verkiýðsins, gengdarlausri
þjóðernisofstæki er hleypt af stokk-
unum, fasistiskum æskulýðsfélags-
skap er komið á fót umvörpum,
borgaraleg íþróttafélög og æsku-
lýðsfélög fasiserast. í gegn um
blöðin, skólana og kvikmyndir er
reynt að ala æskuna upp í þjóð-
ernisofstæki en hatri til baráttu
verkalýðsins. Borgarastéttin hefir
komið sér upp vopnaðri lögreglu
og fasistiskum óaldarflokkum, sem
miskunariaust hefir verið sigað á
verkalýðinn og verkalýðsæskuna
og úthellt verkamannablóði.
Sosialdemokratiið og S. U. J.
ryðja fasismanum brautina. Það
hjálpaði borgarastéttinni til þess
koma á ríkislögreglu, Kratarnir
sátu hjá við atkvæðagreiðslu um
afnám bæjarlögreglunnar i Reykja-
vik, þeir hrópuðu á lögreglu til
þess að berja á verkalýðnum í
Novu-deilunni á Akureyri og
stóðn við hlið fasistanna i Díönu-
slagnum i Reykjavík gegn verka-
mönnum.
Alþ.fl. og S. U. J. höfnuðu sam-
fylkingartilb. K. F. í. og S. U. K.
um sameiginlega baráttu gegn fas-
isma og striði og fjandsköpnðust
gegn antifasistiskri baráttu verka-
lýðsæskunnar.
Á samatíma og fasistaflokkarn-
ir taia opið um að banna verka-
lýðsfélögin, K. F. í. og S. U.K. reka
kratarnir úr verkal.fél. stéttvísustu
verkamennina og kljúfa samtök
verkalýðsins.
Það að efling fasismans er
möguleg er þannig fyrst og fremst
að þakka sosialdemokratíinu og
S. U. J.
En fasisminn er ekki styrkleika-
merki auðvaldsins, heldur veik-
leikamerki. Þessi grimdarharðstjórn
auðvaldsins drifin verkamanna-
blóði getur haldið þvi í valda-
sessi skamma stund, en hún er
fjörbrot auðvaldsþjóðskipulagsins.
Sigursæl uppbygging sosialism-
ans. — Rotnun auðvaldsþjóð-
skipulagsins.
Eftir því sem verkalýður Sovét-
lýðveldanna vinnur stöðugt stór-
kostlegri sigra í uppbygging sosial-
ismans en auðvaldsþjóðskipulag-
inu hrakar og stendur á barmi
glötunnar sinnar, vaxa mótsetn-
ingarnar milli þessara tveggja
andstæðu þjóðskipulaga.
Auðvaldið skilur mæta vel að
vöxtur sosialismans í Sovétlýð-
veldunum er styrkasta lyftistöng
hinnar byltingarsinnuðu hreyfingar
verkalýðsins i auðvaldsiöndunum.
Þess vegna eykur borgarastéttin
stöðugt árásir sínar á Sovétlýð-
veldin og Sovét-Kína. Japanar
sýna Rússum ágang í austri, stór-
veldin útbúa að vopnum og kosta
árásir á Sovéthéruðin í Kína,
Hitler prédikar strið á hendur
Rússlandi og lygaherferðum borg-
arablaðana, ekki síst sosialdemo-
kratanna, linnir aldrei. Sosialdemo-
kratiið afhjúpar betur og betur
hatur sitttil rússneska verkalýðsins
og hvernig það vill ekki að verka-
iýðurinn hér fái rétta hugmynd
um það sem er að gerast þar.
Barátta verkalýðsins og
verkalýðsæskunnar á íslandi.
Með hverjum degi sem líður
vaxa árásir auðvaldsins á verka-
iýðinn og verkalýðsæskuna. At-
vinnuleysið eykst. Hér á ísafirði
er nú ástandið þannig að fjöldi
verkamanna og kvenna gengur
atvinnulaus, atvinnubótavinna bæj-
arins er lögð niður, vinna á fisk-
verkunarstöðvunum er minni en
nokkru sinni fyr og verkalýðurinn
horfir fram á algert atvinnuleysi
og neyð. Með hlutaráðningunni,
sem kratabroddarnir verja og við-
halda, tekst útgerðarauðvaldinu
að velta birðum kreppunnar yfir
á herðar sjómannastéttarinnar,eftir
margra mánaða strit og vökur
ganga sjómenn slippir og snauðir
úr skiprúmum eða verða jafnvel
að borga með sér. Laun verka-
fólks í landi lækka bæði beint og
óbeint. Vinnuhraðinn eykst. Að-
búnaður og öryggi við vinnuna
versnar. Hér á ísafirði eru engin
skýli á neinni vinnustöð til að
drekka kaffi í, annað hvort ekkert
eða eitrað drykkjarvatn og vinnu-
tækin svo léleg að slys verða
við vinnuna. +
Til þess að viðhalda þessart
kúgun og styrkja árásirnar á lifs-
kjör verkalýðsins beitir auðvaldið
fasistiskum kúgunaraðferðum f
gegnum ríkisvald sitt. Þúsundum
króna er varið í ríkis- og bæjar-
lögreglu sem hefir það eitt hlut-
verk að berja niður með vopnum
allar tilraunir verkalýðsins til varnar
árásum auðvaldsins. Verkamenn
eru dæmdir af stéttardómstól auð-
valdsins fyrir þátttöku í baráttu
stéttar sinnar. Ríkis- og bæjar-
auðvaldið hefir forustuna í kaup-
kúguninni. Skattar og tollar á ai-
þýðunni verða stöðugt óbærilegri
og eru miskunarlaust innheimtir
með lögtökum og nauðungarupp-
boðum. Á sama tíma og starfs-
menn bankanna stela húndruðum
þúsunda króna, setja innleysta