Röðull - 20.12.1936, Blaðsíða 7

7
íijéTU. Það kostaði mikið erfiöi o r nukl° _þó]l,xnmæöi, en loksms var
hun komin upp, stór or tiínarlef rnæfði^hun upp ur,snjónum. Sn
nu kallaði mamma a mif , er atti f«ra 1 skólann. Ep kvaddi kQlsu
mma of fór mn horöa ofr bua mif 1 skQlann. I skólmum yar ep
alltaf^ö hufsa um kelsu mma, en.þefyr ef kom hem} hra mer heldur
en ekki 1 brunrkelsa min ipr horfm. Sp komst þvi semna að
strakur, sem «tti heima rett hjQ, hafði eyðilapt hana.
Jón° G. A,r ustsdóttir .
J Ó L A S A G A.
1» » ?! • tt f tt *l »? ?? »* *l ?>
e1tt_jólatre . íknn hljóp stray með
syndi henni það, oy vmð hann fj
lef j ól.
. . . / . /
Emu sipni var litill fatækur
drenyur a hæ. Bærinn stóð við
stoðuvatn, sem het Miklavatn.
I’oreldra.r (hans voru mjóf f^tækir
O' attu liti^ til jólanna. Litla
drenyinn lanfa.ði njikiö til þess
a ð eifnast jóla.tre, en það var
ekki hæft að fef° honum það. En
mamma hanshuffyði hann með þvi,
að jóla svemarnir mundu korp um
jólm of yefa honum jólatre. A
■a ðfa nf adaf _ j óla stóð drenpnnn
uti a hlaðmu. Þa ser hann allt
i emp' hvar tveir jólasvemar
koma,a skautum of hera a herð-
um serfallef jólatre. Þeir
komu til hans of fafu honum
það mn til mömmu sinnar of
°rska flaður. Þetta urðu skemmti
. /
Berrur Vilhjaimsson.
S I L U N G U R I N N.
*t rl '♦ »* ?» H •» »* »* ‘» *» *f“í • lf tf ?t *lTt »* II
pn ð var sunnirdagíyr þennan da.f, Þa ð vm fla ðasólskin of fufla-
sönfur.. Þefar er ^tlaði mn, sa éf Edd® Vom» heim. Þef m hnnn
naifaðist mir. kapta.ði h«nn ° mif kveðju. Vi ð fórum nu að tala
soma p. Loks spurði hmn mif, hvort við ^ttum ekki að fp.ra a.ð veiða.
Ef fellst stray a þn ð of naði i vei ðistönf ma mma, en Eddi fór að
tina orma , sem við ætluðum’að ha.fp í beitu. Við ^enþum nu af stað
niður að læknum., Þef;°r við komura þanfað, heitti ef a. önfulinn Of
kastaði færinu nt. Ef heið óð*> stund, o/ við • f órum a ð t°ly um,
hva.ð vi ð ættum að_fera við f i sk.a ny . ' llt 1 e mu _ va r ,kippt 1 stönf-
ma Of fallefur silunfur hentist a i^nd. Ef freip haðum höndum um
hann of _safði mannalefa.: "Fyrsti silunrurmn mmn". EcLdi rauk upp
of safðist eifa silunf inn lika. Svo þr»ttum við lenri, þanfa.ð til
ipa ður kom f a.nf and\ ;ni ður a ð læknum. Þefar h°nn kom til okkar , h°ð
ef h°nn að^skera ur vand«. okk.a'rV H'Q nn huf.saði sif um. Siðan ór
hann ofan í huxna.vosa sinn, tók upp hnif Of skar silunfmn í tvennt
fekk okkur sikn smn helmingmn hvorum of sar ð.i: "Hana., nu ha.fið
þið jafnt?
Eirikur Halldórsson.