Röðull - 20.12.1936, Blaðsíða 8

8
H _ Æ N A N___M 1 N.
T»*m! •» »»' •» li ;i m .r?M» »* »» ♦» í» -i »»
Sumarið, sem husið okVa.r var byggt, var steypupallur fynr utan
þa'V,og yar hann notaður við steypuna.. Seinmjiart sumars kom hæna
lahhandi með t:u unga. Við skoðuðum hana 1 ]cró>_0£- hrmg, Qg kann-
aðist enginn vi5 hana. Við ætlyðum að ge'ra henni kprn að eta? en
hun var_svo,grímm, aðenginn matti koma nærn henni. Fórum við a
alla hæma íknng tilþess ð vita,_hvort ekki vanta.ði hænu með
tíu unga . Hei, engmn vildi kannast vi5 þessa hænu. Við vorum í
standandi vandr^ðum með hana. Svo kora pahhi heim. Þegar hann sa_
hana, sa hann stra.x,að þetta var hænan min. Hun hafði orpið undir
sig undir pallmum og leg^ð þar_allan tíma-nn, sem hun la a, sem
voruþrjar vikyr. Hafði hun ekki horðyð neitt, nema það sem hun
hafði kroppað í krmgum sig. En hvað eg varð glöð, þegar eg vissi _
að þetta va.r hænari min, sem^hafði verið svona myndarleg. Hg reyndi
að hæna hana að mer, með þvi að gefa henni korn, og sma.tt og smatt
vandist hun að okkur. Og með tímanum fluttihun sig til hinna hænsn
anna. Ungarnir þrifust vel og ur ðu flest^llir hænur., Eg vildi að
allar hænur væru svona gafaðar eins^og hænan mm, þa. væri mmna
um hana í veröldiijni. Nu er hænan mm orðm grahærð 04- aiveg hcgtt
að liggja a. En hyn hugQar með anægju til þeirra daga., þegar hun
setti alla La.,uga,myrm° a ^annan enda.nn, eg engmn vissi neitt um
þetta nema hun em. Og nu l^fir hun 1 endurmmnmgum um góða liðna
daga, og hlessuð se hænan mm.
Guðrun Ólafsdóttir.
K I S I.
! !» *♦ !» »» »1 l!
Það var 1 hyrjun juni. Sólin vermdi allt, hæði menn og dyr;
hlómin og grösm hrostu móti sól. Euglarniy sungu dí f/ dí og flugu
um hlaan geimmn, Eg gekk _ einsöyjul austur 1 móa og sa þar gulhrönd-
óttan kötþ, sem læddist ynlli þuþnanna. Hann langaði visþ 1 fugla-
kjöt og sa nokkmr lóur a vappi 1 mónum og ætlaði aðnam eina
þeirra. Allt 1 emu tók h-mn undir sig_stökk og henti ser a ema
lóuna,_greip með tönnunum utan um halsinn a henni og hljóp með
han° ;niður y tun-. Eg hljóp á eftir kisa og ætlaði að hjyrga fuglm-
um. Eg greip_-i- kisa, en þa heit hynn mig 1 fmgurinn. Þa sleppti
eg honum. Kisi var ekki seinn a ser og hljóp hurt með fuglinn,_,en
eg horfði ef'tir honum me ð tarvotum augum. - Seinna um daginn sa
eg kisa . ^Syndist 'mer hann glotta til min ems og hann vildi segja:
”0 ho, mer varð svo gott fugla.kj'átinu".
/ . / •
Guðrun Ingimarsdottír.
í___S U M A R.
♦ " » !» 5» !» it T»! '» !» í» *»
/ • / • / . /
Emn morgun, þegar eg vaknaði klukkan hIf s jö , dreif eg mig a
fætur og tók n^stið mitt, sem eg(Var huin að taka til >völdið_
á ðpr. Svo fór^ég út og sótti radisur og^fleira,, sem hefði orðið
ónýtt, hefði ég tekið það_um,kvöldið. Hu fór eg til Eyju. til,þess
að vita, hvort hún v^ri tilhuin. Hun var þa_að hursta skóna sma
og átti eftir að fara í kápuna.. _Uu lögðum við af stað. Þa ð var
gla. ðasólskin og dálítil gola . Við höfðum ætlað o>kur að taka stræt-
ísva.gn niður í h^ og svo hht upp að Eiði. Við þurftum að híðp
stunda.rkorn eftir v^gninum og töluðum ^sama.n um alla heima og geima.
'NÚ kom vagninn og við horguðum sinn tí-eyringinn hvor ok>ar, og