Fréttabréf Samtaka lungnasjúklinga - mar. 2006, Síða 1

SAMTÖK
LUNGNASJÚKLINGA Fréttabréf
1.tbl.9.árgangur mars 2006
Það er alltaf erfitt að fá váleg tíðindi eins
og oft á sér stað þegar læknar þurfa að
segja sjúklingum sínum frá alvarlegum
sjúkdómum eða áhættusömum aðgerð-
um þeirra vegna.
Þannig getur einnig verð erfitt fyrir
súrefnisþega að fá þær fréttir að hann
þurfi að nota lyfjasúrefni stóran hluta
sólarhringsins kannski ævilangt. Ég fékk
þau tíðindi frekar mildilega þegar ég var
á Reykjalundi fyrir sex árum. Í fyrstu átti
ég að nota súrefni eingöngu að
næturlagi, en svo bættist við að ég ætti
einnig að hafa það þegar ég færi út af
lungnadeildinni. Síðar var ég greindur
með kæfisvefn og öll sex árin hefi ég
notað 1,5 lítra á mínútu í 19 tíma á
sólarhring og nota grímu og blásara á
nóttunni. Frá upphafi fannst mér þetta
ekki mjög erfitt vegna þess að ég var og
er viss um að súrefnið hefur átt stóran
þátt í bættri heilsu minni.
Margir lungnasjúklingar þurfa aukasúr-
efni og er ástæðan sú að lungun geta
ekki séð líkamanum fyrir nægu súrefni.
Súrefnisskorti fylgja margs konar
óþægindi og vanlíðan svo sem mæði,
þreyta, slappleiki og okkur finnst við
ekki geta gert neitt nema hvíla okkur.
Sem betur fer fá flest okkar hjálp úr
ýmsum áttum og má nefna margs konar
aðstoð frá hjúkrunarfólki og læknum og
stuðning frá fjölskyldu og vinum. En til
að nýta stuðninginn sem best verðum
við að vera jákvæð, bjartsýn og treysta á
okkur sjálf. Sjúkdómurinn leggst mis-
munandi þungt á okkur, breytist með
tímanum og það getur verið ósanngjarnt
að ætlast til að sjúklingurinn geti alltaf
verið jákvæður, bjartsýnn og að sjálfs-
traustið sé í lagi.
Heilsa undirritaðs hefur batnað talsvert
með árunum. Ég tel mig vera mjög
reglusaman og fer sem nákvæmast eftir
ráðleggingum lækna og hjúkrunarfólks.
Það eru ráð þeirra, lyfin, blásarinn og
súrefnið sem hafa haldið í mér lífinu og
aukið lífsgæðin. Ég reyni að gera flest af
því sem ég gerði áður, en verð að
sjálfsögðu að minnka áreynslu. Hreyfing
er nauðsynleg bæði heilbrigðu fólki og
sjúku, en munurinn á þessum hópum er
sá að oft eru sjúkum settar miklar
skorður vegna hreyfigetu. Ég vil hvetja
alla súrefnisþega til þess að hreyfa sig
reglulega, hver og einn eftir sinni getu.
Ganga er mjög góð og holl hreyfing en
við verðum að gæta þess að fara hægt
og rólega af stað. Í flestum tilvikum er
æskilegt að velja sér gönguleiðir þar
sem landhalli er lítill því erfitt er að
ganga á brattann. Sömuleiðis er kostur
ef við getum notið skjóls, gengið þar
sem til dæmis er skjól af trjám og
runnum.
Sjálfur reyni ég að ganga sem flesta
daga í 20-30 mínútur sem oft er hægara
sagt en gert eins umhleypingasamt og
veðrið hefur verið núna í skammdeginu.
Færðin hefur verið slæm með köflum,
ófærð í snjó og hálku. Ég bý stutt frá
Laugardalnum, þar er skemmtilegt að
ganga og njóta útiverunnar. Annar
uppáhaldsstaður minn er Elliðaárdalur-
inn, þar er yndislegt að vera á vorin og
skoða gróðurinn, fylgjast með fuglunum
og ef maður er heppinn sést laxi bregða
fyrir í ánum.
Með hækkandi sól og lengri degi verður
veðrið vonandi mildara. Höldum út í
vorblíðuna á okkar gönguhraða, jákvæð
og bjartsýn.
Karl Ómar Jónsson
Hvatning til súrefnisþega