Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.04.2021, Síða 6

VETTVANGUR
6 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11.4. 2021
Opið mán - fim 8:30 – 17:00, fös 8:30 – 16:15
Síðumúli 16 I 108 Reykjavík I Sími 580 3900 I fastus.is
fastus.is
GÆÐAHÚSGÖGN Í MIKLU ÚRVALI
ER ALLT KLÁRT FYRIR SUMARIÐ?
Við sérpöntum vönduð húsgögn fyrir fyrirtækið þitt frá viðurkenndum birgjum.
Hafðu samband við sölufólk okkar í síma 580 3900 eða á fastus@fastus.is
og við finnum réttu lausnina fyrir þinn rekstur.
Ég hef eiginlega aldrei nennt að komamér upp neitt sérlega afgerandiskoðun á Evrópusambandinu. Það er
nóg af fólki í því. Evrópusambandið er
þarna og við tengjumst víst eitthvað og ég
hef bara látið þar við sitja. Það er pínu
eins og fjarskyldur frændi í fermingar-
veislu og ég þarf alltaf að spyrja mömmu
að því hvernig við erum skyldir.
Ég er almennt ekki trúaður á samsæris-
kenningar um það hvernig ESB ætlar að
sölsa undir sig allar auðlindir okkar. Sitji
bara einn daginn með allt í fanginu. Raf-
magnið, vatnið, fiskinn, kokteilsósuna,
skyrið og helstu lög Björgvins Halldórs-
sonar. Ég sé það ekki alveg fyrir mér.
Ég er heldur ekkert mikið að stressa
mig á þessu klúðri með bólusetningarnar.
Við þekkjum það öll þegar við erum að
panta á netinu að það getur verið heilmikið
bras og maður er stundum lengi að ákveða
sig. Meira að segja lengdarmetrarnir af
furðulegum tilskipunum um daglegt líf ná
ekki að pirra mig að neinu marki. Sumt af
því daðrar meira að segja við að vera nokk-
uð skynsamlegt.
Jafnvel yfirlætisfullur Evrópudómstóll
raskar ekki ró minni. Ekki frekar en evran
og allir evrópsku staðlarnir um allt mögu-
legt.
Eins og ég segi: Evrópusambandið má
alveg vera þarna og hingað til hefur okkur
tekist að vera sitt í hvorum enda ferming-
arveislunnar. Mig langar ekki að ganga í
Evrópusambandið og ég held að það sé
bara nokkuð gagnkvæmt. Þangað til í síð-
ustu viku. Evrópusambandið fór loksins að
ná að trufla mig fyrir alvöru.
Það eru nefnilega einhverjir sérfræð-
ingar í Brussel sem hafa ákveðið að banna
Lucky Charms og Cocoa Puffs. Á þeim for-
sendum að í þeim sé náttúrulegt litarefni
sem sé ekki á lista sambandsins yfir leyfi-
leg efni. Náttúrulegt. Litarefni. Ekki ban-
vænt eitur eða lamandi gas eða sérlega
ávanabindandi lyf. Nei. Náttúrulegt litar-
efni.
Látum vera að það þurfi system á gal-
skapnum, eins og amma sagði alltaf. Það
þurfa að vera einhverjar reglur um það
helsta. Stundum þarf að passa upp á að
fólk fari sér ekki að voða. Mér finnst það
ekki eiga við núna.
Til dæmis vegna þess að heilu heimsálf-
urnar gera bara enga athugasemd við
þetta. Það er hægt að kaupa þær systur
Cocoa Puffs og Lucky Charms um víða
veröld. Til dæmis í Bandaríkjunum, Ástr-
alíu, Mexíkó, Japan, Sviss og Bretlandi.
Eiginlega bara alls staðar nema í Evrópu-
sambandinu.
Hér vaknar spurningin um það hvort
þjóðir Evrópu-
sambandsins
séu svona miklu
klárari en rest-
in af heiminum.
Ég er ekki viss
um það. Dæmin
eru nú ekki öll
sambandinu í vil. Það er nefnilega slatti af
skrýtnum ákvörðunum sem hafa komið frá
Brussel. Ákvarðanir sem virðast hafa verið
teknar af fólki sem ólst ekki upp við að fá
sér fulla skál af kókópöffs með léttmjólk og
lesa Moggann. Þetta fólk hefur hreinlega
farið á mis við hvað þetta er notaleg byrj-
un á degi.
Mér finnst að íslensk stjórnvöld gætu
reynt að hjálpa okkur. Til dæmis með því
að sækja um undanþágu fyrir íslenskan
markað í ljósi menningarsögulegs hlut-
verks. Svona eins og gert var við íslenska
neftóbakið, sem flestir vita að er Trabant
tóbaksins. Gróft, ruddalegt og óhollt. Það
er líka einstaklega ávanabindandi og mögu-
lega lífshættulegt, enda fullt af eiturefnum.
Og eins hættulegt og Evrópusambandið
upplifir kókópöffs þá held ég að það sé
nokkuð víst að enginn hafi beint orðið háð-
ur því og örugglega enginn dáið af daglegri
notkun.
Hér drögum við mörkin!
’
Látum vera að það þurfi
system á galskapnum, eins
og amma sagði alltaf. Það
þurfa að vera einhverjar reglur
um það helsta.
Á meðan ég man
Logi Bergmann
logi@mbl.is
Nú er nóg komið!
Það sem sóttvarnalæknir sagðivera vonbrigði fyrir íslenskaþjóð var úrskurður Héraðs-
dóms Reykjavíkur um að nauðung-
arvistun aðkomufólks til landsins á
hóteli í Reykjavík byggði ekki á
lagastoð og væri því ólögmæt.
Ekki var deilt um réttmæti þess
að fólk færi í sóttkví í tiltekinn tíma
heldur með hvaða hætti væri að því
staðið. Ráðherrar í ríkisstjórn voru
sumir hverjir álíka dramatískir í yf-
irlýsingum og sóttvarnalæknir og
spurðu hvort verið gæti að fólkið
gerði sér ekki grein fyrir því að við
værum að eiga við
heimsfaraldur!
Ég held að við
gerum okkur öll
grein fyrir því að
glímt er við
heimsfaraldur og
almennt hefur
þjóðin tekið þátt í
þeim aðhalds-
aðgerðum sem
boðað hefur verið
til þótt sitt hafi
sýnst hverjum um
einstaka þætti
þeirra aðgerða.
Að sama skapi eru þeir til sem ekki
hafa farið að ábendingum sóttvarna-
yfirvalda en hið gleðilega hefur verið
að til þessa hafa yfirvöldin haft þá
afstöðu að byggja ætti á velvilja
fólks og samstöðu frekar en vald-
beitingu. Þetta hefur líka gefið góða
raun og niðurstaðan miklu betri en
orðið hefði með þvingunaraðferð-
inni.
En öllum getur orðið á. Líka
stjórnvöldum.
Þegar það nú gerist að ráðist er í
aðgerðir sem ósætti er um eins og
þessar þá ríður á að yfirvaldið forð-
ist að sýna þann hroka og þá dóm-
hörku sem nú skyndilega hefur gert
vart við sig.
Sjálfum finnst mér það langt frá
því að vera hafið yfir gagnrýni að
smala aðkomufólki saman eins og
gert var, reka það inn í rútur án ná-
lægðartakmarkana, skapa þannig
meiri smithættu en ella hefði orðið
og síðast en ekki síst, og reyndar
framar öllu öðru, meina þeim sem
áttu öruggt athvarf fyrir sóttkví á
heimilum sínum, að nýta sér það.
Augljós ef þá ekki hrópandi mótsögn
er í því fólgin að treysta lands-
mönnum sem smitast af Covid, eða
gætu hafa smitast, til að halda sig
innandyra á eigin heimilum, en ef
grunur leikur á að sömu aðilar kunni
að bera smit komandi frá útlöndum,
þá skuli þeir nauðungarvistaðir að
viðlagðri kvartmilljón króna sekt!
Og svo þegar hafi verið kvartað,
var ekki reynt að leysa málin af yfir-
vegun og sanngirni, til dæmis með
því að auðvelda fólki með lítil börn
að komast til síns heima í sóttkví,
heldur hafi þá verið bent á að nær-
tækast væri að hafa samband við
lögfræðing og kæra!
Og einmitt þetta gerðu einhverjir.
Er það þá
eitthvað til að
mæta með óbil-
girni og dóm-
hörku? Og eru
það einhver sér-
stök vonbrigði
fyrir íslenska
þjóð að dómstóll
komist að þeirri
niðurstöðu að
rangt hafi verið
staðið að mál-
um?
Sjálfum finnst
mér þetta ein-
ungis vera til að læra af. Og fyrst og
fremst eru það yfirvöldin sem þurfa
að læra í þessu tilviki.
Og fyrst vísað er til þjóðarinnar
almennt þá má hún eflaust – við öll –
taka það til umhugsunar hve auðvelt
er að sundra okkur yfir í tvo gagn-
stæða póla, hópa sem standa gráir
fyrir járnum hvor gegn öðrum, þeg-
ar einmitt á það reynir að bera klæði
á vopn.
Þegar allt kemur til alls þá ætlaði
enginn að gera neinum illt, hvorki
yfirvöldin né fólkið sem taldi sér
meinað um að fá málefnalega um-
fjöllun og vildi knýja hana fram.
Væri ekki rétt að allir sameinist
um að taka gleði sína á ný en það
breytir því ekki að stjórnvöldin
verða að læra af þeim mistökum sem
augljóslega voru gerð.
Þá verður þetta líka til góðs fyrir
íslenska þjóð og henni því engin von-
brigði.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Vonbrigði fyrir
íslenska þjóð?
Úr ólíkum
áttum
Ögmundur Jónasson
ogmundur@ogmundur.is
’
Og fyrst vísað er til
þjóðarinnar almennt
þá má hún eflaust – við
öll – taka það til umhugs-
unar hve auðvelt er að
sundra okkur yfir í tvo
gagnstæða póla, hópa
sem standa gráir fyrir
járnum hvor gegn öðrum,
þegar einmitt á það reyn-
ir að bera klæði á vopn.