Stjarna - 05.11.1932, Blaðsíða 5

hjallur og hj 4 • hor.• un stBjgy. Þrír :
hátar. ' Þ;egar : dr enguxinn'. kemur
ÞangaÖ nsr har.h sér í háröfiskhit-a
gegn -um spelinaj kaStar hann hon-
um'i.minsta bÁtinn> 'lhrind.ir honun
.4 flöt pg rær fr.4 Ian4i. Þegar
hann 'er komihii all-largt fy.4 landi-
sér har.r mann_ konía iit ■ úr h%ium og •
ganga 41eiÖis‘tll 'hÆss, sem stiö
u.ppi 4 túninu. Kann t.ð.fc út 'ir Þyí
hest -Gg'fór með harír. niöur aö hmh-
•um' og hvar f honum' sýr.um» Þegar
fcomiS vár frací yfir h4dogi, hitt-
i-r hann 's'fciþ ,' sem var 4 leiö til
ísafj-aröar . Hann f éfcfc f ar me?.
Því heim. Og Þár með endar Þéssi
saga. - ■ . -
Magnús Safcariasson, (18 4ra)
TCiFAir OG 5Í1T5 ÓI I.
Þinu , simri var./iLítill deengur ,
sem -hét 'OliFanh var húinn' aö
mx.ssa' hösði -fööur s'inn og móður.
Hann. .haf.ði alist upp 4 svéitaoæ
nofcfcrum: -eftir að hann migti móður
siria,. Offc. grét hann og fcallaði i
mömmu,' eh • sjaldan mintist hann 4 .
föður: sinn, Þvi hann dó' Þegar óli
var efcki nema <1 m4naða. Sn ekki
var harn ÞÓ al.lt af í 4hýggjum sin-
um.- Fanr. ‘v ar .friskúr og f j örugur
J. drengur-’og öllum'líkaði vel við
h.-snn.- i grénri1 vi._ð sveitína var
v'ár 'dÁÍ.ftið" úm. tófu; reynt var að.
1 ’itrýma: hehni ,' en gr enin fur.dust
efcfci, mí stu • b'mndur Þvi oft fé sit1
Kúsbóndi*pla hafði einu sinhi.gef-
rð honum %vart 1-smb fyrir dugnað
hana að smala og önnur vErk. Fon-
um Þóiti mj ög væn.t um lambið,
Einu sinni kom fyrir atvik,
. sem fékk' mjög á Ola. Það var um
kvöld, að. -einh vinrumaðurinn kom
heim- og sagðist hann hafa séð tóf-
-una vera að eta “Ismbið uppi i
fjallshlið «g heföi yrðlingarnir
yerið með fcenr.i. : Hefði Þau. verið
, búin að 'eta Það háift. En er Öli
heyrði 1 Þetta, fór hann >að hágráta
og varð alv eg ÓhugganaD. j . en Þeg-
'ar han-h -hætti áð gráta, Hugsaði
hahn að réttast-■ væri nú ^ð hefha
harma sinna 4 tófunjfii. / Hokknum
dögum séinna btður hann einn vinrv.;
mánninn að lána. sé r eldspýtur ;
har.r. gerir Það; ' safnár hanh' nú.
saasn spýtum o‘g fleiru, sem logal:...
Leggur hann ný af stað- glaður í
bragði. En nú var eftir Þýhgsta ;
Þrautin, en Það var að finr.a grer.-
ið. Ekki var Cli b4Öalaus. Hanr.
k-rýpur' niður og btðúr vguð-Jiéltt
og'.inntlega áð hj.álpa sér-, Keldur
hann nú afran og g.engur' lengi
. lengi; ,' uns -hann dettur með annan
áótinn ■ of an £ holu og h.eyrir ; ■ ■
•e'itthvert uml.. Stigur. han.n nú
aftur ,ofan í .hoúurfa og. stígur of-
án 4 eitthvað kvikt, ,.og ■ v'.ar.ð háhn
nd 'viss um að Þetta var -grenið.
Kveikir hann nú bál og æilar xð'. |
svæla.Þá ihniSfcfci tófcst Það. r.d i
allskodtar vel. Eönutí tókst fcó
að drepa tófuna og einn yrðlihg-
tnn., en hinir flý'ðy.. Þegar har.h
k.om heim, sagði. hann hvað ger.sf '
hafði og s-ögðu margir, xð Það
yrði éinhverntíma maður úr honhm,. ■
o:g Þaðvarð ráun &6, sorhuh öli
vaíð cæði duglegur og góður niaður.
- , Anni Arnason, (11 4ra)
■ BHEÞIJRKIR .
Það var einu sinnd. maður. Hami
•4tti tvo. syni, sá eldri hé't Jón,
en s4' yngri fluðmundur. .Jón. var
14 4ra, en G- uðmundur . 13.4ra«
Eaðir Þétrra 4tti garðj.Þeir
. v °ru ilátnir . vinrta- i garSimmn. Einu
finni Þegar Þeir v'oru. að taka upp
úr gareinum k. m til Þeirra maður,
sem hét Kalldór. Hann heilsar
Þeim og spyr Þá hvo.rt faðir Þeirí-a
sé heima, Þeir j4ta Því.
fer þ4 inn, ogyssvo talá, Þeir.. sam-
an og kemur aö -Því, að hann biður'
■ pm Jón fyrir': vetrarmann-j »g er
Jón lánaður. Kanr. fer m.ee Hálídtfr:
óg köma Þffiir að kvöldi-dá&s■ heim
til háns, 'Þetr * • ■ t "
,' ganga inn 5gL- heilaa >' öííu
heimafólki sg Það býSúr hann vpl-
komimm. Svo er hahn Þar um' vetur-
inn o.g allt v#rið. spyr Halídór
Jon,hvort hann yilji ráða sig fyr—
ir 4r srnami, pg Jón g'erir Þaö.