Skólablaðið - 14.02.1976, Qupperneq 3

ILLÍ
TOBB \
Enn þá einu sinni tranar sér fram i sviös-
ljósið bekkur sá, sem frægur varð á siðasta
skólavetri undir nafninu n5.-Y mafían" og lengi
mun verða minnzt í sögu skólans. Allir vita,
hvernig hann yfirtók Herranótt síðastliðinn
vetur. Nýjasta dæmi um yfirgang þessa dæmalausa
bekkjar er, hvernig hann vinnur marklaust að
því að sölsa undir sig siður Skólablaðsins með
Dandimannaþátt sem sitt sterkasta voþn.
Pramsóknin, sem hófst í síðasta Skólablaði,
heldur nú áfram af tvöföldum krafti, þar sem nú
eru slegnar ntvær flugur" í einu höggi, og »lít-
ill fugl" hvíslaði því að okkur, að fleiri munu
fylgja í kjölfarið. nPlugurnar tvær", sem hér um
ræðir, eru þeir Ellert Már Jónsson og Þorbergur
Steinn Leifsson, þekktari undir nöfnunum Elli
og Tobbi. Eru þeir stolt bekkjar síns að öllum
öðrum ólöstuðum.
Að lýsa Ella væri vandaverk, en nfróður. mað-
ur" sagði eitthvað á þá leið, að helzt mætti
líkja honum við háa, tignarlega, jóniska súlu.
Til nánari glöggvunar þykir okkur rétt að draga
upp skýrari mynd af Ella. Munum við byrja efst
og fikra okkur niður á við. Efst trónir dökkur
hárbrúskur, sem oft er i minna lagi vegna dálæt-
is Ella á rakarastéttinni, enda gengur hann und-
ir nafninu i.snoðmaur" í góðra vina hópi. A nefi
Ella tollir einhver furðuhlutur, sem við nánari
athugun reynast vera gleraugu. Höfum við hermt,
að þau hafi hann fengið í arf frá langömmu sinni
sálugu. Búkur Ella er grannnur og maðurinn fag-
urlimaður, en sú dýrð er þvi miður oftast hulin
svörtum leðurjakka. Fótabúnaður Ella hefur oft
vakið furðu manna, og þá ekki síst, þegar hann
hefur stigið dansinn á skemmtistöðum borgarinnar
af mikilli list i hinum alræmdu gulu strigaskóm
sínum. Með strigaskóna í huga væri ekki úr vegi
að geta íþróttaafreka Ella. Ferill hans byrjaði
þegar hann aðeins __ ára varð Reykjavíkurmeist-
ari í___• flokki knattspyrnu. Ekki lét hann þar
vlð sitja og hefur æft óslitið síðan. Eyðir
hann nú öllum föstudagskvöldum i þessa uppá-
haldsiþrótt sína. Hreysti hans og hugrekki hafa
komið honum að góðu gagni i brúarvinnunni á
sumrin. Hefur fífldirfska hans verið rómuð í
dagblöðum borgarinnar og myndir birst af honum
í stellingum, sem sjálfur Tarzan hefði ekki
getað leikið eftir.
Mestur hefur þó hróður Ella verið á sviði
leiklistarinnar. nÖlygin"sagði okkur, að Elli
hefði stigið sin fyrstu spor i þá átt, þegar
hann lék franska tízkusýningardömu á kynningu
um Frakkland í 12 ára bekk í Melaskólanum.
Hann bjó að þessari reynslu er hann tók þátt i
fegurðarsamkeppni á jólagleðinni í fyrra, og
mun þar hafa haft úrslitaáhrif hið eggjandi
göngulag tízkusýningardömunnar frá barnaskóla-
árunum. Fyrsti raunverulegi leiksigur Ella var,
þegar hann i hlutverki hins kúgaða eiginmanns í
Smáborgarabrúðkaupinu vann hug og hjörtu áhorf-
enda og vakti óskipta samúð þeirra. En Elli
hélt áfram upp metorðastigann. Hver man ekki
eftir ógleyroanlegri tjáningu hans á Sigga Lord
í Járnhausnum?
Þetta listamannalíf hafði þó ókosti í för
með sér, að Elli tók að venja komur sínar á
helzta ngleðihús borgarinnar", Sigtún. Segja
kunnugir, að þar megi sjá Ella á hverjum laugar-
degi hinn hressasta. En Elli er ekki aðeins
hress á laugardagskvöldum. 1 skólanum er hann
jafnan glaður og reifur og nær gleði hans há-^
marki, þegar liða tekur að frönskutima. Má þá
sjá hann hoppa um ganga skólans, enda oft verið
kallaður Elli sprelli. Elli er því einn af þeim
sem lifga upp á grámyglulegan hversdagsleikann,
og munum við alltaf minnast hans þannig.
Á sama hátt og Ella var líkt við jóníska súlu
hér að framan, má líkja Tobba við hina dórísku.
Aðalmunurinn á þessum tveim gerðum af súlum
liggur í jnismunandi gildleika miðað við hæð. Að
öðru leyti vísum við til ummæla hans i framboðs-
ræðu til Inspectors platearums í fyrra, en þar
lýsti hann sjálfum sér á þessa leið: nÉg er
1jóshærður, laglegur, bláeygður, fráneygður,
snareygður, herðabreiður, jötunsterkur, létt-
fættur, ráðvandur og kvenhollur". Svo mörg voru
þau orð.
Eitt er þó víst, að í Tobba speglast allir
beztu hæfileikar forfeðra hans, sem hafa búið
fré örófi alda á hinum merka stað, Þingeyri við
Dýrafjörð. Þar sleit Tobbi barnsskónum og þótti
brátt efnilegasti piltur staðarins. Vegur hans
óx stöðugt. Aðeins 15 ára voru vinsældir hans
orðnar slíkar, að hann var kosinn æðsti templari
í barnastúku þorpsins, Lilju. Engar sögur fara af
Tobba í starfinu, sem ekki er von, þar sem stúkan
lagðist fljótlega niður eftir embættistöku hans..
Ekki hélt hann þó tryggð við boðskap stúkunnar,
eftir að hann yfirgaf Þingeyri og settist á
skólabekk í Menntaskólanum. Kom það glögglega í
ljós, er drengurinn var í V. bekk, þegar hann á
árshátíð Framtíðarinnar týndi bæði ráði og rænu
og það sem öllu verra var, gleraugunum. Það sner-
ist þó allt'til betri vegar, þar sem hann endur-
heimti gleraugun óskemmd nokkrum dögum síðar,
reyndar úr hendi rektors sjálfs ásamt nvinsam-
legum kveðjum".
Það var ekki fyrr en í V. bekk, sem Tobbi
fór eitthvað að láta að sér kveða. Fyrir
þrýsting hinnar margumræddu 5.-Y mafíu bauð
hann sig fram til inspectors platearum.
Yfirburðir Tobba á öllum sviðum komu bezt í
ljós, er hann skoraði á Helga mótframbjóðanda
sinn í íslenzka bændaglímu. Helga þótti hann
ekki árennilegur viðureignar og flýði af hólmi á
hinn háðulegasta hátt. Þrátt fyrir þennan
atburð vann Helgi kosningarnar, en höfum við
heyrt þvi fleygt, að þar hafi mestu ráðið um
hjartagæzka nemenda og samúð með smælingjum.
Af eintómri hógværð lét Tobbi sér nægja að
vera sviðsmaður í Herranótt i V. bekk, en í
ár var hann aldeilis ekki á þeim buxunum, heldur
lék eitt aðalhlutverkid i Járnhausnum, Þorvald
prest. Með "hvílík dýrð-hvílik dásemd" á
vörunum stal Tobbi hreinlega senunnl hvað eftir
annað, eins og sagt er á leikhúsmáli. Nú þegar
þetta er skrifað, er hann á æfingum á leikritinu
Prjónastofan Sólin, og efumst við ekki um, að
hann verði sér og sínum til sóma.
Tobba er fleira til lista lagt en leikhæfileikar.
Á andlega sviðinu vekur hann oft minnimáttarkennc
hjá bekknum, og nærri liggur við, að hann reki
kennarana á gat. Metorðagirnd hans er með
ólíkindum i raungreinunum, og rífst hann
iðulega við kennarana , af hverju hann_fái_9,5
en ekki 10. Af þessu og framansögðu má sjá, að
Tobbi er alveg einstakur í sinni röð. En
Tobbi er og verður alltaf Tobbi, og þau lýsingar-
orð hafa enn ekki verið búin til, sem mundu lýsa
honum á fullnægjandi hátt.
i©Aii»iiiisiiimii
ISKðLABLAÐ M.R. 4.THL. 51-áRO. 1976-1
Ritstjóri: Haraldur Johannessen.
Ritnefnd: Haukur Clausen.
Jón Finnbjörnsson.
Kristján Hjaltason.
ölafur Grétar Kristjánsson.
Öskar Einarsson.
Sigrún Svavarsdóttir.
ölafur Sverrisson, ritnefndarmaður an
atkvæðisréttar.
Vélritun: Haraldur Johannessen.
Ingveldur Einarsdóttir.
Jón Finnbjörnsson.
Málfríður Pálsdóttir.
Ölafur Grétar Kristjánsson.
Sigrún Svavarsdóttir.
Sigurveig Benediktsdóttir.
Sólveig Einarsdóttir.
Uppsetning:
Teikningar:
Hannes Sigurðsson.
Haraldur Johannessen.
Inga Lára Baldvinsdóttir.
Jón Finnbjörnsson.
Kristján Hjaltason.
ölafur Grétar Kristjánsson.
ölafur Sverrisson.
Öskar Einarsson.
Sigrún Svavarsdóttir.
Guðjón Bjarnason ( forsíða ).
Gunnar Árnason.
Hannes Sigurðsson.
Kristján Hjaltason.
Auglýsingar: Haraldur Johannessen.
Sigrún Svavarsdóttir.
Efnissöfnun: Haraldur Johannessen.
Ábyrgðarmaður: Bjarni Gunnarsson.
Filmu- og plötugerð: Repró.
Prentun: Formprent.
Ötgefandi: Skólafélag M.R.