Skólablaðið - 14.02.1976, Side 17

ubreyta nefndm í starfshópa'1
Mikil eru ítök Skólafélagsins í lífi voru.
Kræklóttir fingur þess teygjast i flóknum vafn-
ingum um lungu og lifur, nísta merg og bein,
umlykja hverja smugu og hverja fellingu á heil-
anum og sáiir vorar eru fastar í krepptum stál-
greipum þess. Þvílíkir eru yfirburðir félagsins.
Það er ekki nóg með að Listafélagið kryddi til-
veruna með bókmenntakynningum og jazz-kvöldum,
plötusafnsnefnd strekki á heyrnartaugum með
hljómsveitakynningum og Skólablaðið sé alltaf að
koma út. Nei, við eigum einnig okkar nStjórn-
málaheim". Þar eiga sér stað ýmsir skemmtilegir
atburðir, sem gleðja hjörtu vor. Okkur er í
fersku minni hið nþrautleiðinlega sjálfsalamál"
eins og Skafti kemst að orði á einu plagginu.
Ég skil ekki hvað honum fannst leiðinlegt við
það, en hins vegar er ég honum sammála með það,
að flest framkvæmdaratriði þess af hálfu Skóla-
félagsins voru úr lagalegu samhengi.
Björn Líndal.benti í síðasta Sk.bl. á það,
að ekki hefði verið farið eftir lögum í málinu
og visa ég til grelnar hans þar, en fer ekki
nánar út í útlistanir. Ég ætla aðeins að nota
sjálfsalamálið sem dærni niðurstöðum minum til
stuðnings.
Strax og Skafti sagði af sér, hefði scriba
scholaris átt að taka við hans störfum eða alla
vega er niðurstaðan sú, sé ástandið skoðað í
ljósi almennrar túlkunar á hlutverki varaforseta
félags. E.t.v. túlka hinir snjöllu lögfræðingar
Heimdallar lög Skólafélagsins öðru vísi, vegna
þess að Skafti gegndi áfram störfum inspeetors
og leit á sig sem hinn eina sanna handhafa þess
embættis. Ekki var boðað til neinna kosninga
og málið drabbaðist niður, enginn vissi hvað
gera skyldl þar til Guðni G.uðmundsson, rektor,
tók málið í sínar hendur og hugðist hagræða
hlutunum þannig, að það yrði útkljáð með lítilli
fyrirhöfn. Þannig átti að sleppa kosningum, en
velja nýjan inspector. Svo virðist sem rektor
liti á félagslif nemenda sem einn allsherjarbila-
leik.
Afskipti skólayfirvalda af félagsmálum eru
ekkert nýmæli. Þau hafa löngum spillt fyrir því,
að hér þróaðist félagsandi, sem stjórnaðist af
sjónarmiðum og krafti nemenda. I staðinn hefur
verið troðið upp á okkur gömlum glósum, sem miða
að algerri stöðnun á praktiseringu sellanna, sem
liggja í stöflum eins og mör um salarkynni hinna
lífrænu hofa. v'ið eigum að festa traust og tryggð’
við fortíðina og helst að ,lifa i henni, hvort sem
hugar vorir stefna þangað eður ei. Eitt dæmið er
Framtíðin.
Mörgum hefur þótt ástæða til þess, að inn-
lima hana í Skólafélagið og láta hana starfa þar
á líkum grundvelli og hún gerir nú. Flestum ætti
að vera ljóst, að sameiningin gæti mótað nýtt
og sterkara afl(færri forsetar=minna loft), sem
ynni skipulega að uppbyggingu á félagsstarfsemi
hér. En rektor hefur lýst sig mótfallinn samein-
ingunni (Frsmtíðin er eitt elsta starfandi félag
á landinu) og hótað að skerast i leikinn, ef
menn reyndu að framkvæma hana. Gegn slíku afli
fáum vér nemendur litlu áorkað, því við erum
hér - eftir allt saman - aðeins til þess, að
verða úttroðin af fróðleik, eins og strigapokar
af heyi. Umræður um hlutverk skólans sem þrosk-
andi afls eru draumræður.
Athyglisvert er - í framhaldi af þönkum um
stöðu nemenda gagnvart skólayfirvöldum - að reka
augun í eftirfarandi í gr. 3.2. i lögum Skóla-
félagsins:Inspector) gætir hagsmuna þeirra
(nemenda) út á við og gagnvart rektor." Hvaða
hvatir skyldu liggja að baki slíku lagaákvæði?
Hvenær kom það inn í lögin og hvers vegnaí
SKÖLA
PÉLAG
Guðni Guðmundsson rektor, (í viðtali við
Sk.bl. í fyrra):nFélagslífið er alveg nauðsyn-
legt og mjög þroskandi þeim, sem taka þátt í
þvi, en náttúrulega ekki þeim, sem aldrei láta
sjá sig." Áhugi rektors og skilningur er ómeng-
aður, en mannkærleikur og föðurleg umhyggja í
of miklu magni. Birtist það í ráðgjöf og aðstoð,
sem sífellt leitar útrásar, þegar vandi steðjar
að. En af allri minni hógværð og kurteisi held
ég því fram, að nemendur geti með bestum árangri
stjórnað sínu félagslífi sjálfir.
n^amaXl svcitabar i miSri stérborg"
Það er ekki fjarri lagi að áætla, að Skóla-
félagið sé miðpunktur félagslífsins, með öllum
þess nefndum og klikum. Skólafélaginu hafa verið
sett lög, sem það á að starfa samkvæmt. Fróðir
menn hafa ályktað, að þessi lög séu grundvöllur
að starfsemi félagsins. En hvernig stendur á
þvi, að það starfar áfram, þótt reynslan sýni,
að grundvöllurinn sé brostinn? A ég þar við
gildi laganna þ.e. þau virðast gilda stundum,
en stundum ekki. I mínum augum er Skólafélagið
ekki annað en gamall sveitabær í miðri stórborg.
Eðlileg og æskileg viðbrögð væru að rífa hann
og byggja stórhýsi á grunninum. Félagið megnar
ekki lengur að stýra blómlegu félagslífi.
Til þess að róta upp í löngu þomaðri mold
má beita mörgum aðferðum. Beinast liggur við
að sameina dreifða þætti skólalífsins, sem sinna
líkum viðfangsefnum ex: Framtíðin-Skólafélagið,
tónlistardeild-plötusafnsnefnd, leiknefnd-bók-
menntadeild, Skólablað-Skinfaxi. Samræma þarf
starfsemi þeirra þannig, að hún verði ekki ein-
tómt handapat út i loftið og byggist ekki á
einstaklingum; exhibitionistum, sem ljóma af
innri gleði yfir sjálfum sér. Fækka ber kjömum
mönnum stórlega og breyta nefndum í starfshópa.
Með starfshópi á ég við söfnuð, sem undirbyggi
ekki eingöngu dagskrá ex.:bókm.d., plötusafn,
tónl.d., heldur væru á þeirra vegum umræður og
skoðanaskipti, sem grundvölluðust á þátttöku
nemenda. Starfshópur i stað leiknefndar gæti
unnið leikrit í sameiningu; samið það, æft og
flutt. Það hafa aðrir skólar á líku stigi fram-
kvæmt með góðum árangri. Með 20 manna starfshópi
yrði Skólablaðið þægilegra i vinnslu og án efa
fjölbreyttara en það er. Vanti húsnæði undir
starfshópana, liggur Selið ávallt á lausu og
bíður í eftirvæntingu lifs og barna.
I samræmi við áðumefndar aðgerðir þyrfti
aðframkvæma stórvægilegar breytingar á lögum
Skólafélagsins, þannig að það starfaði raunhæft
og loksins í þágu nemenda, þeim til mikillar
ánægju.
Sjálfsalamálið sýnir fram á nauðsyn skjótra
aðgerða. Um leið birtist í því ljónið, sem
stendur í vegi hvers kyns aðgerða, sem storka
við vofum fortíðarinnar.
Ölafur Grétar Kristjánsson
69