Huginn - 01.10.1946, Blaðsíða 11

"Einu sinni er allt fyrst". Frh. af
hls. 10.
slagið, en leggið þið ykkur nú, ég vek
ykkur svo þegar við förum að leggja, £>að
verður alltaf þriggja tíma "stím" þangað
til".
Drengirnir skriðu niður £ lúkarinn
og komu sér fyrir í "kojunum". Motorinn
var settur á fullt og skjálftinn éx,þeir
háðu fyrir sér, hvernig for þetta eigin-
lega, hvorugur kunni að leggja, hvorugur
hafði komið á sjé fyrr,
"Heyrðu Beggi", sagði Svenni, "hnýt-
ir rnaður bara venjulegan línuhnút, þegar
maður hindur saman stampana?" - "Ha,"
sagði Beggi, "ætlarðu nú að fara að •
hnýta saman stampana?" "Ekki kannske
stampana sjálfa, en línuna úr þeim þé"
sagði Svenni þá. "já, það hlaut að veray
sagði Beggi hreykinn. "NÚ, - og svo
helgina, hvernig förum við með þá?"
sagði Svenni ennfromur. "Blessaður vertu
ekki að ergja mann með þessum spurningum,
hvaða hugmynd heldur þú að ég hafi um
þetta. Skarfurinn segir okkur þetta allt,
þegar að því kemur", svaraði Beggi.
"Jæja, við skulum þá reyna að sofna,
en nú þykir mér hann vera farinn að lata
illa, ætli við séum komnir langt, finn-
urðu ekki veltinginn, kannske ég fari nu
að æla öllum kræsingunum sem mamma troð í.
mig í morgun, sú held ég að yrði nú vond,
ef hún frétti það - heldurðu það ekki?"
sagði Svenni. "Svona þegiðu drengur, ég
ætla að fara að sofa", var svarið.
Næst þegar drengirnir vissu af sér,
var Skarfurinn í "lúkarsgatinu" og þeir
heyrðu hann tala um að hafa hrisvönd með
næst, til þess að geta vakið þá. "Svona
drengur ætlarðu í mínar hússur, þetta eru
mínar, komdu með vettlingana, ertu stein-
sofandi", sagði Svenni.
Að lokum stéðu þé piltarnir á dekk-
inu, - almáttugur, voðalegt veður, ægileg-
ar öldur liðu framhjá, og á þessum ferlík-
um skoppaði hátkrílið, svo þegar hann
seig, sá aðeins í heiðan himininn.
Frh. í næsta hlaði.