Vorboði - 01.04.1936, Blaðsíða 9

-9«-
FERðASAG A.
upp
Þar
vik
l
1 vetur skömuiu eftir nýjar for eg í stutta skemmtiferð
sveit. Fg for upp a Kjalarnes að hitta jafnaldra^mma^ setn
eiga heima. Ferðin gekk v°l. Fg lagCi af staö i hil fra^Reykju-
a laugardegi, klukkan eitt. Fftir klukautima ferð kora eg i afanga-
staðinn. Par var nu heldur betur tekið vel a moti mer, og ökki vr.r
langt að bíða, að við færum ao skoða okkur um. Rar voru skiði og
sleðar, og Þegar eg vur buinn að fx hressingu, lögðum við af stað
upp undir Fsju. Par v-;r ^leði og^gaman a feroum. All^taðar voru
svellin til að renna ser a, og Þa var nú ekki skautufærið
verra.
Fn friið var stutt og skólinn kallaði. Fg lagði af stað heim aftur
eftir halfan annan'dag^og heföi eg Þo gjarnan kosið að fa aö vera leng-
ur. Maöur verður að geyma hinar skemmtilegu endurminningar fra Þess-
cari ferð, Þo hun væri ekki lengri.
Firikur ^onsson.
UP P a H A L D S D Ý R I ð M I T T
Up£>ahuldsdýrið mitt er hundur, sem Duddi heitir. Hann a
etvki heima h?r í Reykjavik. Nei,^Það er nú öðru nær. ^Hann a heima
austur í Rykkvatæ, Þíjnsem eg er •; sumrin. Kann er brúnn að lit, meö
hvíta bringu. DÚddi a neima x Miðkotijen eg a Jaðri, sem er stutt
fra. Paö er lítill flrengurjsem a hundinn, og er hundurinn mjög hændur
að honum . pað var einu sinni; að við krakkurnir vorum að leika okkur
uti u túni. Þa kom DÚddi og for að leika ser með okkur, en við tokum
ekkert eftir honum. ^'pn viti menn. Kemur Þa^ekki ÐÚddi og sest hja
o .kur, Þarsem við sútum. Rað var búið að na okkur/og við vorum sgtt
í pottinn. Við vorum nefnilegi í grýlúleik, og atti að fara að sjoöa
okkur. Fg lek m^r oft við Dudda eftir Þetta. Vona eg að fa að sj
hann uf'tur í sumar.
Guðrún R. Valdemarsdóttir.
S F N N-K F M U R-V 0 R I ð
Eraðum fer að vora, og sqlin fer að hækka a lofti. Pa
grænka túnin^ og blessuð blómin springa út, öllum sínum mislitu blomum.
Þa er ekki siður gaman að litlu fulgunum, sem koma a vorin og syngja
svo fallega. Að sja, hvað Þeir nugsa mikið um hreiðrin sinf Peir
vefja Þc.u svo vel sarnan úr straum, að eg er viss um, að enginn muður
gæti gert Þetta svonu vel, eins og litlu fuglarnir gera. Og eitt
Þykir m^r m^st gu.man, en Það er iö sja ungunna, sem hvorki geta flogið
ne gcngic. Pegar^maður^blístrar, opna Þeir^allir litlu munninn, og Það
heyrist stundum lagt tíst.sem Þeir gefa fra ser. Peir halda vist, að
Það se mamma Þeirra að koma meö orm eða flugu handa Þeim að borða.
Pað er eins og Þeir vilji segja: " Momma, mamma,ertu með mat handa
okkur? " Pað ^r gaman aö sja, hvað Þeir stækka fljótt, og stundum
Þegar við ætlurn að faru skooa hreiðrið, Þa eru Þeir allir farnir.,
Pa eru Þcir vxst orðnir svo stórir# að Þeir geta farið að skríða útjúr
hreiðrinu. Eg hlakka mjög til vorsins.og Það er nú braðum komið.
Ragnheiður Flde