Konungurinn kemur - 08.06.1936, Síða 4

4
KONUNGÚRINN KNMUR
Kristján hinn»
Ekki fyrir all-löngu var þess
getið í dagblöðum höfuðstaðar-
ins, að ákveðið væri að Krist-
ján af guðsnáð konungur vor
kæmi til landsins í sumar á-
samt fríðu föruneyti þ. s. m. a.
verða frægir herforingjar eins
og Kruse og hvað þeir annars
heita. En til mikilla vonbrigða
fyrir| alla íslendinga kemur
ekki að þessu sinni hin glæsi-
lega krónprinssessa, Ingiríður,
eins og'til stóð og finnst mönn-
um þetta órímilegt af Friðrik
krónprins (því honum er kennt
það), þar sem vitað er að
hann hefir notið mikillar kven-
hylli í Danmörku og hefði átt
hægt um vik með að skreppa
út í próvinsen, (eins og það
er kallað í Danmörku) t.
d. Jótland. En úr því sem
komið er, verðum við að láta
okkur þetta lynda og gera
okkur það að góðu að dá okk-
ar ókonugnsborna kvenfólk
eitt sumarið enn. En til mik-
illar ánægju fyrir land og þjóð
á þessum kreppu- og þreng-
ingartímum kemur nú hingað
til lands í obinbera heimsókn,
Kristján konungur vor í allri
sinni stærð. Vér lítilþægir og
aumir íslendingar hljótum að
taka á móti konungi vorum
eftir beztu föngum og launa
ríkulega alla þá velvild og
sæmd, sem danakonungar
hafa s>mt oss að fornu og nýju,
því ennþá lifa menn hér á
landi, sem muna hið „lostæta*
korn, sem Danir veittu oss
svo ríkulega forðum. Já, hví
skyldum við ekki veita dana-
konungi allt það bezta, sem
við höfum upp á að bjóða.
„Verum lítillátír íslendingar“,
sáp^i hinn spaki maður Ólafur
Friðriksson. Ög það verður al-
drei annað sagt, en að við ís-
lendingar höfum fylgt því spak-
mæli gagnvart Dönum, nema
eitt sinn þegar hinn danski
farmaðpr Jörgen Jörgensen,
sem seinna fékk nafnið Jör-
undur hundadagakonungur kom
í heimsókn til vor og bauð
oss að vera lausum frá öllum
sköttum og skyldum við Dani.
Nei, þá var oss íslendingum
nóg boðið.
. . . og sextíu mesjamenn
buðu sitt blað,
að bæta þar konungsins neyð.
Já, það er ekki sama hver
maðurinn er. En einhverstaðar
segir Þ. Erl. í kvæði sínu, um
Jörund.
síðasti« kemur
Ég hæði ekki, drottinn, þitt
veglega verk,
en vel gat það orðið til meins,
að valdsmenn og böðul, og
kotung og klerk
og kónginn þú skapaðir eins:
því ef að úr buxunum fóget-
inn fer
og frakkanum svolitla stund,
•þá má ekki greina hver mað-
urinn er.
Ó. mikið er skraddarans pund.
Já, svona er þetta þegar allt
kemur til alls. Þetta er ákaf-
lega leiðinlegt fyrir sumt fólk,
sem vill vera einhvernvegin
öðruvísi en fjöldinn. Og gengst
upp við allskonar skrautklæði
og giltar bryddingar til að rýna
yfirburði sína yfir fjöldann.
En þetta sorglega við hé-
gómagirni þessa fólks, að
hún verður fjöldanum og dýr
— hún er gerð á hans kostn-
að. — Það hefir kostað oss
íslendinga mikið á umliðnum
öldum að hafa þetta konung-
lega fólk yfir oss. Þá sögu
þekkja allir íslendingar, sem
eru komnir til vits og ára.
En hvað á það að viðgang-
ast lengi að íslendingar leiki
þennan leik?
Fyrir hvern er hann gerður?
Ekki fyrir fólkið því hann er
gerður á þess kostnað. Getur
það verið að hann sé gerður
vegna þeirra manna hér á
landi, sem gangast fyrir skraut-
legum klæðum?
En þessi leikur er of dýr til
þess. Við íslendingar eigum
nú við margskonar efiðleika
að stríða. Við höfum meðal
annars að takmarkað mjög all-
an innfluttning a luxusvörum,
vn getum við þá frekar leyft
þessu luxusfólki innflutting í
landið. Er það okkur ekki um
megn? En við höfum þá fyrr
fórnað vegna vorra háæru-
verðuga konung, mun magur
segja. Og þar sem þetta mun
verða ef til vill í síðasta sinn,
sem hann kemur hingað til
lands, því það er spá margra,
bæði hér og í Danmörku, að
hann verði síðastur konungur
Dana. Þeir hafa gefið honum
viðurnefni: Kristján hinn síð-
asti. En hvað sem þessu líður,
þá er víst að íslenzka fólkið
óskar ekki eftir fleiri konung-
um og getur vel sætt sig við
að Kristján verði hinn síðasti
konungur vor.
Ábyrgðarm.: Vilhj, Guðmundsson
Víkingsprent
Hilsen og Farvel til Kongen
(Ort á prentsmiðjudönsku).
Vær hilset o Konge, du höje Drot,
vær hilset, med Gemalinden.
Du kommer saa uventet her til os
som Minister Ásgeir med Vinden.
Vi sidder i Krise og har ikke Raad.
til at byde paa Delikatesser.
Vort daglige bröd er jo Havregröd
og Sild i alle Finesser.
Men vi har skam været i Köbenhavn
og kender s’gu Istedgade,
vi har ogsaa været med Piger paa sjov
og spenderet Chokolade.
Men det sku’ vi fane’e’me ikke ha gjort,
for saa fik vi ondt i Maven,
og Pigen raaatte gaa ene hjem
og da blev hun sur og gnaven.
Nu skal det være et sidste Farvel,
Hr. Konge af Danrriark og Island.
Rejs hjem og spis der^déri danske Forel
og drik det sjællandske Bröndvand.
Vi islandske Mænd æder Havkat og Sæl
og blíver saa store og stærke.
Saa hvis at du skulde komme igen
skal du kraft’e’me faa det at mærke.
Royalist

Þau sem ríkið eiga að erfa.
mP* Nœsta blað kemur ut 17. júní