Framkvæmdafréttir Vegagerðarinnar - 16.10.2000, Síða 3

Um 350 m djúp kjarnahola var boruð upp af Grundarkoti, í austurhlíð
Héðinsfjarðar.
Dœmi um borkjarna þar sem efri hlutinn er úr basaltlögum en sá
neðri úr setlögum.
Um 260 m djúp kjarnahola var boruð í nánd við fyrirhugaðann jarð-
gangamunna nálœgt Dölum í Fáskrúðsfirði.
Siglufjörður - Ólafsfjörður
Á síðustu árum hefur nokkuð verið fjallað um mismun-
andi valkosti við vegtengingu milli þessara staða, þ.e.
uppby ggingu vegarumLágheiðiog nokkrar j arðganga-
leiðir. Samstarfshópur með fulltrúum allra sveitarfélaga
á norðanverðum Tröllaskaga og samtaka þeirra lagði
til seint á árinu 1999, að jarðgöng um Héðinsfjörð
yrðu valin. Meginröksemdin var sú, að með þeirri út-
færslu tengist Siglufjörður við Olafsfjörð og Eyjafjörð
á stysta mögulega hátt, og Eyjafjarðarsvæðið í heild
verður öflugra mótvægi við höfuðborgarsvæðið.
Samgönguyfirvöldhafalýst sigsamþykkþvíleiðarvali.
Samið var við Ræktunarsamband Flóa og Skeiða um
rannsóknarboranir í þessu jarðgangaverkefni. Þar var
um tvo verksamninga að ræða, annarsvegar á munna-
svæðum í Siglufirði og Olafsfirði og hins vegar í Héð-
insfirði. Frá upphafi var ljóst að rannsóknir í Héðinsfirði
yrðu flóknar og erfiðar, þar eð ekkert vegasamband er
við fjörðinn eða innan hans. Samið var við verktaka á
Siglufirði, Stefán Einarsson, um að flytja allan búnað
til og frá Héðinsfirði, og aðstoða við flutninga innan
fjarðarins. Þá var samið við Björgunarsveit SVFÍ á
Siglufirði um flutning á mönnum og vistum meðan á
verkefninu stóð. Stefán notaði innrásarpramma til
flutninganna, og var tækjum ekið beint af honum í
land á fjörukambi í botni Héðinsfjarðar. Flutt var 25
tonna beltagrafa með bor, 22 tonna beltagrafa með
skóflu, stór traktor með vagni, sexhjól, vinnuskúr og
tjöld til íbúðarogeldunar, gámurmeð áhöldum til við-
halds og viðgerða, borstangir, kjamakassar, olíugeymar
og ótalmargt fleira. Fara þurfti 8 ferðir til að koma öllu
til Héðinsfjarðar, og er óhætt að fullyrða að verkefnið
krafðist bæði dugnaðar og útsjónarsemi. Grafan var
notuð fyrst til að gera slóð í fjöruborði Héðinsfjarðar-
vatns inn að suðurenda þess, ríflega 2 km vegalengd,
en óvenjulágt var í vatninu þannig að þessi kostur var
valinn í stað þess að fara á grónu landi á bökkum
vatnsins. Síðan tók við tæplega 1 km flutningur yfir
gróið land inn að staðsetningu vinnubúða, á móts við
sjálf borsvæðin í hlíðunum sitthvoru megin. Á þessari
leið varð á köflum nokkuð jarðrask, einkum eftir
hjólavagna með skúrum og ýmsum búnaði, sem sukku
niður þar sem jarðvegur var blautur.
Þann 26. ágúst var byrjað að bora 350 m djúpa
kjarnaholu í um 130 m hæð í austurhlíð dalsins, upp af
eyðibýlinu Grundarkoti. Kjarninn úr þeirri holu sýnir
þversnið margraberglaga sem göng milli Héðinsfjarðar
og Ólafsfjarðar munu liggja í. Síðan var flutt yfir í
hlíðina á móti og 220 m djúp hola boruð, þá um 50 m
djúp kjarnahola og loks um 40 loftborsholur til
könnunar á þykkt yfirborðslaga, alls um 400 m. Síðan
var svo aftur farið yfir í austurhlíðina og boruð 80 m
djúp kjarnahola og um 40 loftborsholur til að kanna
dýpi á klöpp, alls um 400 m. Loks voru boraðar
nokkrar könnunarholur (alls tæplega 200 m) nálægt
ánni í dalbotninum, til að kanna líklega undirstöðu
brúar. Borverkinu lauk 27. september. Fyrstu
niðurstöður benda til að jarðfræðilegar aðstæður séu í samræmi
við fyrri hugmyndir og í ágætu meðallagi. Enn er eftir að
ákvarðastaðsetningujarðgangamunnaendanlega,en þaðbyggist
einkum á snjóa- og snjóflóðaaðstæðum, þykkt yfirborðslaga á
munnasvæðum og heppilegri legu vegar milli gangamunna,
m.a. með tilliti til náttúrufars.
Eftir borverkið var allur búnaður fluttur sömu leið til baka,
með sömu aðferðum. Áðurhafði verið reynt að lagfæra nokkuð
slóðina sem myndast hafði í gróðurlendi, til að minnka frekari
spjöll við seinni flutninginn. Vegagerðin hafði frá upphafi
ítrekað við verktaka sína að jarðraski yrði haldið í algjöru
lágmarki, en ljóst er að þegar um svo viðamiklar aðgerðir er að