Lindin - 07.03.1945, Blaðsíða 12

8
-8-
//
/////////////////,y
M 0 R G U N 17. //
Pað er heiður og fagur .júíí -morgunn. Solin, nýkomin u^þ,
ka3tar gei3laflóði 3inu yfir sofandi Vatna3kóginn. Frá hásæti
3Ínu á bláu og heiÖ3kíru himinhvolfinu hellir hinn mikii lífgjqfi
gei3lun^sínum yfir láð og lög*
Titrandi daggarperlurnar á laufblöðum trjánna endurkasta auá
3ÓlargeÍ3lunum í allar áttir ein3 og >ar séu ótal gim3teinar.
Blátæra vatnið drekkur í sig hina ylríku gei3la. Yfir pví
gnæfir Skarðsheiðin vifr heiðan himininn. Glitrandi smáfannirnar
efst uppi eru óðum að hverfa^vegna 3olarhitansv og breyta3t í
hoppandi læki, sem seytla niður hlíðarnar.
Loftið er þrungið yndislegum ylm gróandan3.
á svona undurfögrum morgni virði3t skálí^Skógarmanna, ]?etta
sköpunarverk mannlegra handa, jafnvel geta fallið inn í heildar-
mynd náttúrunnaa. Hann virði3t eiga 3vo vel við , ]?arna í
rjóðrinu við vatnið.
Hin dýp3ta kyrrð ríkir yfir öllu, ekkert heyrist nema 3eytlið
í 3málækjunum.
En 3ú kyrrð á ekki eftir að vara lengi* Öll náttúran er
að vakna. Daggarperlurnar porna óðum upp, gimBteiHHBuam
gim3teinumua fa á trjánum fækkar óðfluga. Sma skýhnoðri færir
3ig varlega upp á himinhvolfið.
Pað er að færast líf í 3kóginn, fuglatíst heyristog vængja*
>ytur öðru hvoru. Upp úr reykháfi skálans teygir 3ig þunnur
blálejrtur reykur, beint upp í loftið. Öðru hvoru koma 3má vind-
gárar á vatnið.
Prátt fyrir öll >e33i lífsmerki, virði3t náttúran 3amt enn
ekki vöknuð til fulls, >að er enn morgunn.