Lindin - 07.04.1948, Side 5

- 5 - # 19
tví og öðru samgkonar, Sn öegar ég lít yfir sumarstarfið og reyni að
finna eitthvað sérstakt, er 'bað eitt, sem er sérstaklega áberandi, o g
bað er sú staðreynd, að aldrei hafa viljað til slys í samhanfi við
bað, sýnir bað einmitt glöggt handleiðslu Guðs, sem yfir starfinu
hvilir; Skógarmenn geta fullhuga baiik bakksið Guði, bótt ekki væri
nema á bessu eina sviði, Jæja, einv sinni var brúðkaup haldið í Skóginum
fy
bað eina, sem bar ha^ur varið haldið, að bvi er ég bezt veit. Var bað
ungur ixknxx Skógarmeaður, læknir, og brúður hans, sem saman voru gefín,
Yildu bau láta sr. Friðrik Friðriksson framkvæma vi giftinguna, en
vissu, að honun var óljúft að fara burtu úr Skóginum. íau brugðu ser
bví upp eftir og voru Ss gefin saman í stóra tjaldinu, matartjaldinu,
sem allt hafði verið skreytt blómum, banni£ að bað vaT sambærilegt
belirri merku athöfn, sem bar fór fram, - - Einia sinni man ég eftir
bví, að einhver pilturinn setti upp tilkynningu á tré í rjóðrinu, og
var hún orðuð eitthvað á besa leiðí "Varaðu biff* varaðu b^g* í nótt
kem ég í tjaldið til bín." Þetta var aðvörun til viss pilts, en engin
undirskrift fylgdi. Um nóttina kom svo einhver í tjald piltsins og
dró hann út úr bví».----í gamla daga voru tjcld notuð meir en nú,
eins og allir vita. Tjöldin hétu flest eitthvað. T.d. voru til tjöld,
sem hétu: Ráðhúsið, Arabía (eigandinn hét Ari), Svartholið (í bvi var
svart. li.mb, sem varjc undir verndarvæng sr, Friðriks, og nefhdist Surtur^
Bergen hét eitt $ eigandinn Björgvin), en annað Bjarraarhíði ( hvers
eigandi nefnist Bjarni). Væri bað vissulega skemmýilegt, ef einhver
gamall, en minnugur safnaði saman og hélii til haga gcmlu tjaldanöfnunum
avo að bau falliekki í gleymsku og dá, Vatnið og sólskinið var
notað jafnmikið og nú eða jafnvel meira. I>á var oft farið í vatnið í
bverjum flokki. Það bótti sjálfsagt. Binu sinni vorum víð í sólbaði
bsima í rjóðri, Ég lá á borði, sem stóð á tveim búkkum. En vegna bess
að'ég er talsvert bun£ur gáfust búkkarnir upp og löggðust saman og é«f
auðvitað líka, b»e.a«s. ég lá eins og hvert annað spýtnabrak á jcrðinni.
hjá hinu spýtnabrakinu. -—? Alltaf man ég eftir sr. Friðrik 5 forn-