Lindin - 01.02.1960, Blaðsíða 9

maSur, sem hann hittir í portinu er Toti. ,fGood morning"
sagSi Jonni og virtist merkilegur á svip. Toti kennari
stÓ6 og glápti á Jonna, eins og hann hefSi aldrei séð hann
áöur. Jonni helt áfram eins og ekkert hefSi ske'5, Hann
gekk upp tröppurnar og leit hvorki til hægri ne vinstri,
Efst í tröppunum mætti hann yfirkennaranum. HvaS
átti hann nu a5 gera? Jæja, var hann bá hræddur eftir
allt saman? Nei, hann skyldi ekki. Kann gekk fram hjá
yfirkennaranum og sagSi um lei5:"Good morning". Yfirkenn-
arinn stanzaSi og sneri sér vi5 en sá ekkert nema ungan
skóladreng ganga á undan meS aSra skálmina bretta upp
fyrir hnó, Hann skipti ser ekki meira a5 bví og hóít sína
leiS. Þegar hringt var inn og strákarnir sáu Jonna, uröu
beir alveg undrandi yfir áformum hans. Ja, sá var nú svalur.
Bara a5 þetta endaöi ekki illa. Iss, sagtSi þá Jonni, nba5
liggur svo vel á mór núna, a5 mór væri alveg sama, bótt
óg lenti hjá yfirkennaranum. Hann hafoi varla sleppt
orSinu, begar fyrsti kennari beirra birtist og sagSi þeim
aS gjöra svo vel a‘5 ganga inn. Enginn tók eftir bví, a5
Jonni skauzt rett á undan og laumaSi lítilli kúlu undir
kennara stólinn, sem hann hafSi fest me5 límbandi. Hann
settist í sæti sitt, saklaus eins og dautS hæna. Kennari
bauS góúan dag o^ hlammaSi sór niSur í stólinn. BænglheyrS-
>
ist allt í einu og kennarinn spratt upp af stólnum eins og
sprengja hefSi sprungiS. Hann tók stólinn frá borSinu en
sá ekkert. Hann settist þa aftur rólégur og horfSi yfir
bekkinn. En hann fann ekki út hver hefSi átt sökina.
Hann byrjaSi aS kenna. En hann fann baS undir eins, aS
baS var erfitt. baS var eitthvaS, sem lá í loftinu, sem
hann ekki almennilega ylsöi hvaS var. En hann þurfti ekki