Fréttabréf Stómasamtakanna - 01.11.1981, Síða 2

2
Er þaó ekki gott að geta haft samband við
samferðafólk sem þekkir leiðina framundan, meira
en af afspurn?
Kristinn Helgason.
Hugleiðing
Þegar læknirinn tilkynnir sjúklingi að hann
verði að ganga undir aðgerð, sem leiöir til þess
að hægðir fara aðra leið frá likamanum, en eðli-
legt er, skapast nýtt og óþægilegt viðhorf til
lifsins hjá viðkomandi. Við erum ekki fyrirvara-
laust tilbúin til að breyta lifsvenjum okkar allra
sist hvað þetta snertir. En eftir þvi sem við
veltum málinu lengur fyrir okkur, þá sjáum við að
margur verður fyrir miklu stærri áföllum og að
næstum ekkert er óyfirstiganlegt með góðum vilja.
Þaó er ekki um annað aö velja en að sætta sig við
orðinn hlut og leita upplýsinga og þreifa sig
áfram með þeim hjálpartækjum, sem fáanleg eru.
Nú orðið er allt þetta miklu auðveldara en
áður var. Félag stómafólks hefur tekið til starfa
og er alltaf reiðubúið til að veita upplýsingar og
aðstoð hverjum þeim sem leitar eftir.
Það er afar mikilsvert á fyrsta skeiði eftir
uppskurð, að fá réttar upplýsingar og hughreist-
ingu við þessar aðstæður. Öll erum við menn með
mannlegar tilfinningar og þrár og eigum þvi sam-
leið i bliðu og strióu. Það er og mikilsvert að
kunna að taka lifinu eins og það birtist hverju
sinni og vita að vió stöndum ekki ein og óstudd i
baráttunni.
Stefán H. Halldórsson.