Austurglugginn - 03.10.2002, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 3. október
AUSTUR • GLUGGINN - 9
Vinalegt, athafnasamt og menningarlegt
- Viðtal við Einar Garðar Hjaltason sveitarstjóra Stöðvarhrepps
Einar Garðar Hjaltason tók við
sem sveitarstjóri Stöðvarhrepps í
byrjun ágústmánaðar. Einar Garð-
ar, sem er Vestfirðingur að upp-
lagi, hefur margt brallað um sína
daga og tók Auslurglugginn hinn
ákaflega hressa sveitarstjóra tali
fyrir nokkru.
Uppgangurí
atvinnumálum
„Það er mjög mikið að gerast í
atvinnumálum hér á Stöðvarfirði,“
segir Einar Garðar aðspurður um
gengi 12 pólskra nýbúa sem fluttu
hingað til lands fyrr í mánuðinum.
„Frá því að frystihúsið opnaði hafa
verið stöðugar landanir hér. Kvóta-
árið 2000- 2001 var 3500 tonnum
landað hér en þegar kvótaárinu
2001-2002 lauk í ár voru komin
6500 tonn og ef heldur áfram sem
horfir verður jafnvel enn meiri
aukning. Það er því nóg að gera
fyrir Pólverjana sem eru harð-
duglegir og aðlagast vel,“ segir
Einar Garðar.
Burðarásinn er fyrirtækið Sam-
herji. Samherji gerir út skip nánast
héðan, togarann Hjalteyrina, og
rekur frystihúsið hér af myndar-
skap. Það er rosalega vel að því
fyrirtæki staðið hér. Gott fólk í
fyrirsvari, samhent lið og áhuga-
samt.“
Hann segir fyrirtækið Skútu-
klöpp á Stöðvafírði eigi ennfremur
þátt í hversu vel gengur. „Þar eru
framsæknir menn með smábáta í
viðskiptum“.
„Þvældist hingað
sem púki"
Þrátt fyrir að hafa alið manninn á
hinum enda landsins flesta sína
daga er Einar Garðar Austurlandi
ekki alls kosta ókunnugur.
„Ég þvældist mikið hingað sem
púki. Foreldrar mínir eru Bolvík-
ingar og pabbi sem heitir Hjalti
Einarsson var framkvæmdastjóri
Sölumiðstöðvar Hraðfrystihús-
anna. Afi minn Einar Guðfínnsson
átti síldarplan á Seyðisfírði með
harðduglegum mönnum,“ segir
Einar.
„Þegar ég var ungur rak pabbi
fiskibitaverksmiðju á Englandi, en
síðan fluttum við til íslands þegar
ég var átta ára,“
Einar bjó svo í Garðahrepp um
árabil, en seinna nam hann við
Fiskvinnsluskólann í Hafnarfírði
þar sem hann kynntist „mörgum
góðum Austfirðingum“.
„Strax að námi loknu réð ég
mig í svokallað fiskeftirlit og var
mikið hér eystra. Vann mikið með
Benna og Ölveri á Eskifirði við
allt nema trjárækt. Svo var ég eina
loðnuvertíð hjá Asmundi á Reyð-
arfirði i Bræðslunni. Hann var
sómakarl. Menn sem starfa í fisk-
vinnslu hafa mikið sarnráð og
maður fékk reglulega upplýsingar
héðan að austan. Már á Norðfirði
var sérstakur og skemmtilegur svo
og Bergur á Fáskrúðsfirði. Ógleym-
anlegir karakterar sannkallaðar hetj-
ur,“ segir Einar Garðar.
„Svo fer ég þaðan vestur í
Hnífsdal og síðan er ég á ísafirði
frá 1975 til 1998 en þá flyt ég til
Akureyrar," segir sveitarstjórinn
nýbakaði.
Fékk nóg af
því að selja fisk
Aðspurður um hvað hann hafi haft
fyrir stafni þessi ár segir hann:
„þegar að þorskveiðiheimildir ísl-
endinga drógust saman byrjaðu
nokkrir sérvitringar hérlendis að
með starfið. „Bróðir minn sagði
mér svo að það væri laust sveitar-
stjórastarf í Súðavík og ég ákvað
að sækja um og var síðan boðið að
bæta inn umsókn minni hér. Síðan
var hringt í mig og mér boðið við-
tal svo ég keyrði hringinn og sat
Einar Garðar Hjaltason sveitarstjóri Stöðvarhrepps.
Mynd: KE
flytja inn þorsk og rækjur meðal
annars frá Rússlandi, Noregi og
Kanada. Ég fékk mér nesti og nýja
skó og fór að flytja inn fisk og
rækjur. Skipin voru alstaðar að, til
dæmis frá Eystrasaltsríkjum,
Portúgal og Spáni. Ég seldi til
dæmis Friðrik og Einar Víglunds á
Vopnafirði fisk.
Einn góðan veðurdag var ég
búinn að fá nóg af sölustörfum,
þrátt fyrir að það sé gaman að vera
íslendingur í þessum geira. Maður
elst upp í fískvinnslu og það er
litið upp til íslendinga sem
fiskveiðiþjóðar".
Med malaríu
í Tansaníu
„Líf mitt stórbreyttist loks eftir
Afríkuför í vetur til Tansaníu sem
ég fór í sem ráðgjafi við físk-
vinnslu í Viktoriuvatni í rúma tvo
mánuði. Ef það eru til erfíðleikar á
jörðu þá er það þar.
Allt að 20 prósent þjóðarinnar
eru með HIV veiruna, og aðrir
sjúkdómar herja mikið á innfædda.
Fátækt mikil og ástandið slæmt.
Ég fékk malaríukast og léttist um
20 kíló. Þeir sem fara til Afríku og
telja þetta vera ævintýri eru bilaðir
og það er hrein og klár brenglun
að fara þangað með Ijölskyldur
sínar,“ segir Einar Garðar.
Mesta upphefð
lífsleidarinnar
Hann kom heim aftur og hélt
áfram að flytja inn fisk um skeið
en í honum blundaði þó óánægja
fyrir framan hreppsnefnd sem
spurði mig spjörunum úr. Síðan
var hringt og mér sagt að ég hefði
verið valinn sem er mesta upphefð
sem ég hef orðið fýrir á mínu lífi,“
segir hann.
Margt að gerast
Einari Garðari líst ákaflega vel á
sig á Stöðvarfirði. „Eitt af því sem
mér finnst mjög jákvætt er hversu
gríðarlegt tónlistarlíf er hér. Hér
var ég strax dreginn í kór, Suður-
fjarðakórinn,“ segir hann og nefnir
einnig nýafstaðna Tónlistarhátíð
Stöðvarfjarðar til vitnis um blóm-
lega músíkflóm staðarins. Svo eru
Gmnnskólinn og Leikskólinn
mjög vandaðir.
„Fyrir nokkru var síðan eitt
athyglisverðasta hlaup sem haldið
hefur verið á íslandi. Um var að
ræða hlaupakeppni þar sem kon-
umar komu saman upp á Bala og
gerðu berjahlaup,“ segir Einar og
skellihlær. „Maraþonhlaup hvað?
segi ég bara!“ bætir hann við
greinilega hæstánægður með sitt
fólk, en Steinunn Björns ku hafa
unnið umrætt hlaup með rabbar-
barasultu.
Mörg spennandi
mál bíða
Kona Einars Garðars er Kristín
Sigurðardóttir leikskólakennari
sem nú er við nám á Akureyri en
stefnir á að koma austur um ára-
mótin með börnin þeirra tvö, Vikt-
or Mána og Hrafnhildi Evu. Einar
Garðar á einnig þrjú eldri böm úr
fyrra hjónabandi.
Mörg spennandi mál bíða
hreppsins að mati Einars. Eitt af
því sem stendur til að gera á næst-
unni á Stöðvarfírði er að gera
Samkomuhús staðarins upp og era
sjálfboðaliðar þegar famir að
vinna í því máli. „Húsið er bam
síns tíma og stendur nánast óbreytt
frá byggingu þess 1930. Þetta
verður töluverður kostnaður og
mikil vinna en það er ægilegur
hugur í fólki,“ segir Einar Garðar.
Einnig er verið að leggja nýja
vatnsveitu sem er dýr framkvæmd.
Ríkið styrkir gerð vatnsveita en
það borgar eftir á.
„Bjami Gísla verkstjóri áhalda-
húss hér á Stöðvarfirði, frá Fremri
Bakka úr Djúpi vestra, var að
segja mér rétt í þessu að það hefði
tekið 17 klukkustundir að fylla
nýja tankinn með 600 tonnum af
vatni. Þetta er mikil lyftistöng fyrir
þorpið og tryggir nánustu framtíð
með vatnöflun. Bæði hönnuðum
og verktökum til mikils sóma“.
Einar Garðar segir Steinasafn
Petm og Kirkjubæ vera stoðir bæj-
arins hvað varði ferðamennsku.
„Petra og safnið hennar em ein-
stök. Petra sjálf er mesta gersemin,
lífskraftur hennar er mikill. Það er
eflaust fágætt að fá 15000 þúsund
manns árlega inná gólf heima hjá
sér til að skoða.
í Kirkjubæ er hægt að sofa
undir vígðu þaki og Birgir Alberts-
son sem sér um það er mikill
snyrtipinni allt hreint og strokið.
Hann verkar líka góðan harðfisk,
allavega er steinbíturinn hans
fínn“.
Hinn nýi sveitarstjóri segist
mjög ánægður með starf og stað.
„Ef mig vantar upplýsingar hringi
ég í fyrrverandi sveitarstjórana
Albert Geirsson eða Jósef, skrepp í
kaffi til Jósefs eða tek mér göngu-
túr um borð í Alftafellið hans
Alberts. Svo er það hún Hanna á
skrifstofunni hún er svoddan
elska“.
Þegar Einar er spurður að
lokum hvemig hann myndi lýsa
hinu nýja umhverfi sínu í þrernur
orðum, segir hann eftir stutta
umhugsun „vinalegt, athafhasamt
og menningarlegt“.
Starfsmenn fiski-
mjölsverksmidju SVN í
menningarferd
í síðustu viku héldu starfsmenn
fískimjölsverksverksmiðju Síldar-
vinnslunnar í menningarferð um
Hérað og að fyrirhuguðu virkjun-
arsvæði við Kárahnjúka. Fyrst var
stoppað í Minjasafninu á Egils-
stöðum og það skoðað undir leið-
sögn Skúla Magnússonar starfs-
manns safnsins.
þeir höfðu tekið með sér, og tóku
til hendinni og mokuðu í vegar-
stæðinu í skjóli stæstu jarðýtu á
landinu. Þetta var gert til að sýna
vegagerðarmönnum táknrænan
stuðning við þessar framkvæmdir.
Einnig var vegagerðarmönnum
færð terta sem Hreggviður Jóns-
son, eftirlitmaður Landsvirkjunar,
Einbeittir og ákveðnir starfsmenn SVN aðstoða við vegagerö á fjöllum.
Þaðan lá leiðin í Skriðuklaustur
þar sem Skúli Björn Gunnarsson,
forstöðumaður Gunnarsstofnunar,
fræddi hópinn um sögu staðarins
og hina sérstæðu sögu hússins sem
Gunnar Gunnarsson lét reisa. Þá
skoðaði hópurinn útilegumanna-
sýningu, sem uppi er á Skriðu-
klaustri, og snæddi hádegisverð.
Eftir frábærar viðtökur á
Skriðuklaustri var haldið áleiðis að
Kárahnjúkum og á leiðinni var
ekið fram á vinnuflokk frá Islensk-
um aðalverktökum er vinna þar
við lagningu Kárahnjúkavegar.
Drógu menn þá fram skóflur, sem
veitti viðtöku. Hreggviður þakk-
aði fyrir stuðninginn og sagði að
það væri gott að fá jákvæðan
stuðning við verkefnið, en þeir
teldu sig vera að vinna að verkefni
sem væri til heilla fyrir þjóðina.
Að svo búnu var haldið til
Kárahnjúka og fyrirhugað stíflu-
stæði skoðað og voru menn á því
að þar væri minni hagsmunum
fórnað fyrir meiri. Fullir bjartsýni,
fyrir hönd Austurlands og þjóð-
arinnar allrar, hélt hópurinn af stað
heirn að lokinni skemmtilegri og
vel heppnarði menningarferð.
Áó