Viljinn - 01.09.1940, Side 8

- 8 -
brigð, en læknir, eg er hrædd tim að það geti ekki orðið svona
áfrario Þetta er of gott til þess að það geti oröið svona
áf raia."
Nokkru eftir heinsókn þessa var eg kallaður í sínann kl.
2 að nóttu, og heyrði ég strax að þetta var Gerhard "Lækn-
ir, vertu svo góður að koma samstundis, það er eitthvað að
Gulli." Eg bar ekki' frairt neinar spurningar, en þaut af stað
svo hratt seia bíllinn vildi aka. Gerhard tók á raóti mér úti
fyrir, og við- gengum inn í dagstofuna þar sem Gulli sat í
stórum hægindastól. HÚn benti á hálsinn og reyndi að tala
en gat ekki komið upp nokkru, hljóöi. Eg rannsalcaði hana
nákværalega. Ilún virtist vera alveg heilbrigð í öllu tilliti,
en hún gat ekki notað röddina. Við gerðurn strax boð eftir
sérfræðing. Hann kallaði mig afsíðis og sagði: "Frú Brun mun
aldrei framar: geta talað. Raddböndin eru lönuð."
Þegar við sögðum Gulli þetta, óttuðurast við að það mundi
svipta hana alveg hugrekkinu, en h-ún. lagði bara aftur augun
um stund og eins og tók í sjálfa sig, síðan leit hún upp og
ritaði á pappírsmiða: "Guðer framvegis Guð kærleikans. Hann
hefur áreiðanlega sína meiningu með þessu."
Á komandi tíma bættust nýir örðugleikar viö. Gerhard
keypti hlutabréf fyrir peninga sína og tapaði þeim. En ein-
mitt á þessum tíma sýndi hann, hvað raunverulega hk bjó í
honum. Hann var íailöur og umhyggjusamur sem kona og bar um-
hyggju fyrir Gulli' £ vaxandi, veikindum hennar, eins og hann
mundi hafa annast hjálparlaust barn. Píanóiö var eina hugg-
unin hennar og á það. lék hún bænir sínar til Guðs. Já, kyr-
lát bæn var henni mikil.huggun. Þá lýsti hún hjartasorg
sinni fyrir honum, sem einn gat til fulls skilið hana.
Þegar hún var svo langt komin, að hún af innsta grunni
hjartans gat sagt: "Allt er vorum himneska Guði mögulegt,"
þá urðu umskipti fyrir henni,-.og þó að það heföi ekki nein
áhrif á möguleika hennar til að geta talað, þá hafði það samt
áhrif á hugarástand hennar, og hún-náði fram tii undursamlegr
ar hamingju. Þaö var ekki hægt að finna ánægjulegra andrúms-
loft á neinu heimili í nágrenninu. En það bágnsta var enn
ókomið. -
Framhald í næsta
blaði.-
V I L J I N N