Viljinn - 01.09.1940, Page 11

11 -
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + ++ *+.+ + +T + + + + + + + + + + + + +
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + ++ + + ++++ + + + + + + +-Í+ + +
++++++ ++++++
++++ ++++
+ + + +
+++ YNGSTU LESISDURNIH ++^
++++ ++++
++++++ ++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Sigrxður litla og forskriftin Hún var í skóla og ótti aö
—---------------------------- læra aó skrifa. Hún virti
nókvæmlega fyrir sér for-
skriftina, en þar var hver lína svo fullkomin, að Sigríður
hugsaði raeð sér:
"Þetta get eg aldrei." HÚn starði lengi ó beinu strikin
og stafina ljómandi fallegu. Að því búnu tók hún pennan og
fór að draga til stafs með skjólfandi hendi. Hún gerði einn
drótt, nam staöar og virti forskriftina fyrir sór og byrjaði
svo ó nýjan leik.
"Eg get reynt það," hugsaói hún með sór, "on meira ekki,
en eg skal vanda mig eins vel og og get." ’ ■
HÚn skrifaði hólfa síðu í skrifbókinni. En hvað; stafirn-
ir voru hlykkjóttir. En það var ekki við öðru að búast
svona í fyrsta skipti„ Fóir eru smiðir í fyrsta sinn.
Stallsystur hennar litu um öxlina ó henni og sögðu:
"Fn það dæmalaust hrafnaspark!"
ÞÓ tóraðist Sigríður litla Hún var svo hrædd við að lóta
kennarann sjó bókina sína.
"Hann veröur vondur og óvítar mig," sagði hún með sjólfri
sér.
En þegar kennarinn kom og leit ó stafagerðina hjó henni,
þó brosti hann.
"Eg sé, að þú ert þó að reyna það, vina mín litla," sagði
hann óstúðlega, "og þn.ð læt eg mér vel líka."
Við þetta hughreystist Sigríður og leit ó fögru forskrift-
ina hvað eftir ann.að og tók grandgæfilega eftir hverjum
drætti, hverju striki, hverjum boga.. SÍðan tók húr. pennann
aftur og fór að draga til stafanna með mikilli nókvæmni og
lét forskriftina liggja fyrir framan sig, og gaf henni stöð-
ugt auga.
En hvað þetta gekk allt stirt og seint. Stafirnir hennar
urðu ekki nóndar nærri eins fallegir og hún vildi.
V I L J I N N