Austurglugginn - 04.11.2021, Side 7

AUSTUR · GLUGGINN Fimmtudagur 4. nóvember 7
Á Egilsstöðum tók á móti okkur
Sigurður Einarsson, við losuðum
bíla og sleða, tókum bensín og olíu
og fórum síðan heim með Sigurði,
Margrét kona hans hafði mat handa
okkur, en við höfðum aðstöðu hjá
þeim þegar við vorum á Egilsstöðum.
Þegar við höfðum borðað hjá þeim
hjónunum sváfum við til kl. hálf átta
um morguninn. (Sváfum í tvo tíma.)
Aftur til baka
Mánudaginn 2. apríl klukkan átta
var lagt af stað til Reyðarfjarðar. Þá
var mjög vont veður, en samt var lagt
á Fagradal. Ferðin gekk mjög seint,
jarðýta 7 fór á undan og dró hún
bíla Gunnars og Stefáns og báða
sleðana. Jarðýta 11 kom á eftir með
bíla Sigurðar, Björns og Steingríms,
þetta gerðum við til að tapa engum
úr lestinni.
Alltaf var sama vitlausa veðrið,
mikil snjókoma og rok, við Steini
Páls skiftumst á að vera á undan á
jarðýtu 7 (Snuðruðu slóðina uppi,
sögðu bílstjórarnir).
Um klukkan sex um kvöldið 2.
apríl fann ég Kofa fyrir tilviljun. Við
vorum þá búnir að vera tíu tíma frá
Egilsstöðum, þar var stutt stopp
og við fengum okkur að borða af
matnum frá Möggu.
Ég hringdi heim til Sigga Sveins
úr símanum í Kofa, til að láta vita
af okkur. Siggi sagði: „Þið megið
ekki fara frá Egilsstöðum, það er
snarvitlaust veður á Reyðarfirði.“ Ég
sagði við Sigga: „Við erum í Kofa á
heimleið, og ætlum að halda áfram,
en hér er mjög vont veður.“ Siggi
sagði: „Þið ráðið því.“ Úr Kofa fórum
við klukkan rúmlega sex um kvöldið.
Lokahnykkurinn
Þegar við fórum að nálgast Neðstu
Brú á Fagradal ofan við Biskupshlaup
var stoppað, fórum að leita að brúnni,
ekki er hægt að komast yfir ána
nema á henni. Við fundum hana og
beið Bjössi þar til að vísa veginn.
Á meðan við leituðum að brúnni
tengdi Steingrímur ferðasímann við
símalínuna, sagði að við kæmum
heim um morguninn 3. apríl.
Síðan var haldið af stað, þegar
komið var niður fyrir Biskupshlaup,
þá var klukkan fjögur um nóttina 3.
apríl, sáum við að fallið hafði stórt
snjóflóð úr fjallinu, yfir dalinn og
veginn og upp í hlíð hinu megin í
dalnum. Við skoðuðum snjóflóðið,
það var mjög stórt, breitt og djúpt.
Nú var ákveðið að fara með alla
lestina upp á Biskupshlaup ef kæmi
annað snjóflóð á meðan við vorum
að moka í gegn. Við Steini byrjuðum
strax að moka á ýtunum, við vorum
orðnir ansi þreyttir. Stebbi bauðst
til að moka með okkur, hann kunni
á ýtu.
Bíll Steingríms var með tvöföldu
húsi, með góðu sæti aftur í, þar var
hægt að leggja sig. Stebbi tók við
ýtu 11 og Steini fór í bílinn hjá
Steingrími og svaf í aftursætinu í
einn og hálfan tíma, svo kom hann
og tók við ýtu 7, ég fór í bílinn og
svaf jafnlengi. Ég tók við ýtu 11
þegar ég kom og þá fór Stebbi og
svaf í bílnum. Bílstjórarnir sváfu í
bílum sínum meðan við mokuðum.
Bensín og hráolíu höfðum við í
fjórum tunnum á bíl Steingríms,
úr tunnunum dældum við með
dælum sem festar voru aftan á
ýturnar. Bensín og olíu tókum við
á Egilsstöðum.
Um morguninn klukkan níu þann
4. apríl var búið að moka snjóflóðið,
þá voru bílar og sleðar sóttir upp á
Biskupshlaup. Tengt var við ýturnar
eins og áður, ýta 7 fór á undan
lestinni. Veðrið var ennþá mjög vont,
snjókoma og rok.
Þegar komið var niður í Skriður
var allt kolófært. Byrjað var að moka
þær, en við hættum því fljótlega.
Slóð var lögð niður Skriðurnar og
Grænafellið. Bílarnir gátu ekið í
slóðinni með sleðana aftan í niður
fyrir Grænafell, þar fór aðeins
að lagast færðin. Nú gátum við
komist með sæmilegu móti út í
Kollaleirukrók, þar var kolófært
fyrir bílana.
Við Steini mokuðum Krókinn
og klukkan átta um kvöldið 4. apríl
komum við á lóðina hjá Vegagerðinni
eftir 86 klukkutíma ferðalag.
Eftirmáli
Þessi ferð var sú erfiðasta sem við
höfðum farið um veturinn 1951,
og voru þær þó margar vondar. Við
höfðum mat og kaffi að heiman á
leiðinni til Egilsstaða, en nesti frá
Möggu á Egilsstöðum á heimleið.
Við stoppuðum á leiðinni og
borðuðum í bílnum hjá Steingrími,
fimm voru í aftursæti og tveir í
framsætum. Eftir matinn fengum
við okkur smá blund í sætunum,
svona 15-20 mínútur. Alltaf var vel
heitt í bílnum.
Í þessari ferð var mjög vont veður
mest alla leiðina. Ferðin tók samtals
86 klukkustundir. Unnið var í 82
stundir, hvílst og matast í fjórar
stundir.
Þessa ferð rifja ég upp til minninga
um mína ágætu félaga, sem voru með
í þessu ferðalagi 1951.
Hlöðver Jóhannsson
Þegar lífs er þrotið stjá,
þróttur burtu flúinn.
Fátt er sælla en sofna þá,
syfjaður og lúinn.
(Rögnvaldur Björnsson)
Bílalest á Fagradal um mánaðamótin maí/júní árið 1951.
Gunnar Stefánsson Sigurður Guttormsson Steingrímur Bjarnason Hlöðver Jóhannsson
Björn Stefánsson Steinþór Pálsson