Bræðrabandið - 15.07.1928, Blaðsíða 2

X •&!* •
Bræðrabandið3júli 1928.
bls .40.
Reikningsskil .
Solin skein skært a veggsvalirnar,'þar sem Srna,þrottrn ara gömul
tolpa,sat og las með miklura ákafa. Með tindrandi augum gloypti hún hinn
vikulega skamt af^ "Ðen falske Grevinda" íl-ú hafði áminst greifafrú
gongið svo langt í ilskunni,aö til þess að ryðja hinni fögru,fátækur
frænku^sinni^úr vegi,hafði hún gint hana inn i eyðiturn,og bar sat nú
hin bliða,blaeyga og gullhærða greifadóttir og beiðdauðans..........
"Erna, Erna."
"Æ,það var mamma,sem var að kalla,aldrei má,maour vora i friði",
sagði^ Erna við sjalfa sig,um leið og hún gekk nauðug inn i eldhúsið
til múður sinnar. "NÚ verðun við að flýta okkur að flygja kartöflurn-
ar,maturinn verður aó vera tilbúinn þegar pabbi kemur heim. þú getur
vist lika litið eftir mjúlkinni fyrir mig um leið,jeg verö aö slcreppa
ut og ga að þvottinum,hann hlýtur að vora orðinn næstum þurr."
Með svar á vörum,sem gat þýtt hvort heldur var "já" eða "nei"
eða "nu" tok Erna til við kartöflurnar.
I augum Ernu mátti lesa litilsháttar vott af fyrirlitningu,þogar
hun horfði á eftir múður sinni þegar hún gekk út úr dyrunum. "Aumingja
mamma,hvernig gat hún þú gert sig ánægða með alla tima að fást við
þessi^hversdagsstörf." Nei,þá var sá heimur,sem Erna lifoi í sannar-
lcga öðruvisi aðlaðandi. Og brátt gleymdi hún á ný öllu i kringum sig
og hugsaði^aðeins um það,hvort vesalings greifadútturinni mundi hepnast
að sleppa út úr fangelsi sínu . pvi miður var nú heil vika þangað til
hægt var að fá að vita það,þvi að einmitt þegar hæst stúð i sögunni,
stúð: ( Framhald ).
* ' j
I huganum var Erna sannfearð um,að greifadotturirœ mundi sloppa út,
þvi að hun(Erna) vissi nefnilega að hinn fagri,hái,hrausti barún geymdi
mynd hinnar fögru greifadúttur inst i hjarta sinu,og af þvi drú hún þá
alyktun. Hvisssssss ...
Halfflysjuð kartafla og hnifurinn datt úr höndum Ernu ofan i ilátið
og hun fjekk núg að gera að bjarga þvi,sem eftir var af mjúlkinni í
pottinum,og þurka það upp sem floði yfir gasborðið og gúlfið •
I sama bili kom múðirin inn með fangið fult af þvotti. í þetta sinn
var mild asckun i röddinni,þegar hún sagði: "En,Erna. lívar hefir þú hug-
ann? Nu verður þú að fara og ssácja meiri mjúlk,svo skal jeg flysja kart-
oflurnar." þreytuandvarp leið frá brjústi hennar um leið og hún byrj-
aði a verkinu. 1 leiðinni i mjúlkurbúðina mætti Erna litlu systur sinni
sem bað hana um að fá að vera með. "Nei,þú getur ekki komið með,"
svaraði hún stutt i spuna, "farðu heim."
Aftur hvarf hugurinn til hinnar heillandi skáldsögu,sem hún hafði
voriu að lesa,og þar eð enginn onáðaði hana i svipinn,fjekk hugarflug-
ið frjalst svigrúm.
Bre.tt fanst henni eins og hún sjálf væri orðin að einni af þessum
_söguhetium;latlausa húfan hennar brovttist i skrautleran hatt með blakt-