Bræðrabandið - 15.07.1928, Page 5

pogar milcill maður var litill drongur.
Fyrir mörgum árum var litill drengur mjog kaldan vetrarmorgunn á leið
i skólann. í-að var hriðarveður og krákurnar vcsldu i stóru oikitrjo. H!n
litli drengurinn hjelt hugrakkur áfram rne^ bsdcurnar unair hendinni. Hann
var ssðeins tiu ara. En hvað skeitti hann um langa veginn i skólann og
vonda veðrið. Hann var hraustur og röskur drongur . Ekki voru fötin hans
fin,on þau voru hly^ Með rjoðar kinnar og tindrandi augu náði hann skól-
anum. liann hengdi húfuna sxna og frakkann á sinn sta3,heilsaci kennaran-
um og settist svo a oinn af hinum longu,háu bekkjum,sem stóðu fyrir fram-
an hin löngu skólaborð. Svo byrjaði hann af öllum kröftum ao reikna. Hann
hamaðist við það til þess aö klara deemin án .hjalpar lcennarans .
Einn dag hafði hann verið svo duglogur,ao kennarinn að launum lánaði
honum bók um Goorg Washington. - 6,hvau hann hlakkaði til að koma heim
og lesa hana. Eftir kveldmatinn,þegar hann hafði lokið ]pví,sem hann þurfti
að gera,settist hann niður og fór að lesa. En hann lauk okki við boH.na
það kvold,og pegar hann fór að hátta,lagði hann bókina upp á bókahyllu.
3ann hjolt að þaó vasri goður og ároiðanlegur staður. 3n á hús inu, som var
bygt úr plönkum,var•rifa rjott fyrir ofan bókahylluna,og um nóttinu rigndi
beint inn a nyju bólcina,sem hann hafði fengiö að láni. Um morguninn sá
hann að hún var:g gegnblaut. Hvað átti hann til bragðs að taka? Skylói hann
eiga að þorra bl’óðin og sl^etta eins vel og hann gesti og svo bara leggja
hana a borð kennarans,og lata svo eins og ekkert vesri?
jþað var hvíslandi rödd,sem reyndi að fá hann til þess. 3n það vildi
hann vissuloga ekki gera. Hann fór meö bókina mcð sjor,gekk bdint til
kennara sins og sagði honum hvernig farið hafði og bauð að borga bókina,
enda pott hann enga peninga œtti. Hf'hann fengi,vildi hann feginn gora
eitthvað til gagns fyrir kennarann. Ife.nn átti nokkra akra,og þau var
einmitt nokkuð,sem la a að vinna á þeim. Hann sagði ]pvi við drenginn,að
éf hann vildi hjálpa ho num i 'yrjá daga,skyldi hann fá að ei^a bókina.
Abraham -pað var sem sje nafn drengsins - var stórhrifinn. Ku gat hann
lesið i bókinni oins oft og hann vildi.
pessi iðni og ráðvandi drengur,scm notaði allar sinar tómstundir til
]?ess að lesra eitthvað gott i stað þess að oyða timanum i heimskulegar
:og ohollar skemtanir,varð forseti Bandarikjanna í Ameriku. ílafn hans var
Abraham Lincoln.
MÓðurást .
LÍtil stulka sat eitt sinn við hlið nóður sinnar,barnið for e. : horfa
a aðra hond henna^,sem var afmynduð af morgum storum saaa® örum. þetta
var okki falleg hond,og allir,sem sáu hana raunu strax hafa farið að
hugsa um,hvað þetta vcsri ljót hönd.
Alt i einu sagði litla stúlkan: "Hfemma,þvi er höndin á pjör svona?"
Moðirin svaraði: "Einu sinni fyrir mörgum árum,]?egar þú varst ungbarn,
kviknaði eldur i husinu okkr.r,og jað lá nærri aö ’þu brinnir inni. jþá
bar jeg ]pig gegnum logana,og við bað að bjarga ]?j.3r s)r-.ðbrer.di jog mig
á handleggnum o| hendinni og siöan hefi jeg okki getaö unnið með henni."
Litla stulkan for að gráta og hún vissi ekki hvernig hún ætti að fara
að ]>'vi að þakka móður sinni.
En upp frá þuim degi gcröi hún alt som hún gat til þess aö gera
lifið ljett og ánægjulegt fyrir sina elskulegu móður.