Rödd samtakanna - 15.12.1939, Qupperneq 3

RÖDD SAMTAKANNA '
Föstudagurinn 15. desember 1939.
Rödd
samfakanna
tJtgefandi:
Landssamband íslenzkra
stéttarfélagá.
Abyrgðarmaður:
Benjamín Eiríksson.
Landssamb. ísl. stéttarfélaga
Skrifstofa: Hafnarstræti 19.
Opin kl. 4—7 s.d.
Sími 4358.
Víkingsprent h.f.
Landssamband
íslenzkra sféff~
arfélaga
Með stofnun Landssambands ís-
lenzkra stéttarfélaga hefur íslenzk
verkalýðshreyfing stigið þýðingar-
mikið spor í rétta átt. Lýðræðis-
leg stéttarsamtök eru verkalýðn-
um og öðrum launþegum þýðing-
armesta og beittasta vopnið í bar-
áttunni fyrir bættum launakjörum
og vinnuskilyrðum. Um leið eru
þau máttug lyftistöng fyrir alla al
þýðu — félaglega og menningar-
lega.
Þróun verkalýðssamtakanna
hefur seinustu árin leitt þau inn
í öngþveitisástand, sem aðeins er
hægt að greiða fram úr með sam-
eiginlegum átökum allra, sem bera
hag og heill samtakanna fyrir
brjósti. En sérstaklega verður þó
verkalýðurinn sjálfur að berjast
fyrir því, að leysa skipulagsmál
sín, og losa samtökin úr hinum
reyrðu fjötrum Alþýðuflokksins.
Með stofnun Landssambandsins
skipulagi þess og lögum, er skap-
aður grundvöllur fyrir sameiningu
stéttarsamtakanna í landinu' í
einu landssambandi, með full-
komnu lýðræði innan vébanda
sinna, en það krefst aftur þess, að
sambandið sé óháð pólitískum
flokkunum.
I Landssambandi ísl. stéttarfé-
laga eru í Reykjavík eftirtalin fé-
lög:
Verkamannafélagið Dagsbrún.
Sveinafélag húsgagnasmiða.
Sveinafélag múrara.
Félag járniðnaðarmanna.
A. S. B.
Félag bifvélavirkja.
Félag blikksmiða.
Þvottakvennfélagið Freyja.
Sveinafélag skipasmiða.
Rafvirkjafélag Reykjavíkur.
Sveinfélag veggfóðrara.
Landssambandsfélögin boða til
almenns verkalýðsfundar í Nýja
Bíó n. k. sunnudag, og hef ja merk-
ið til baráttu gegn árásum þeim á
lífskjör hins vinnandi fólks, sem
steðja að úr öllum áttum.
Þar með sýna þau betur en hægt
er að gera í löngu máli hvers
virði lýðræðisleg og óháð stéttar-
samtök eru fyrir hagsmuni alþýð-
unnar. Hin hlekkjuðu samtök eru
lítils virði þessa stundina, nema
helzt í hinum pólitíska skollaleik.
Framundan er hörð barátta til
þess að hindra það, að hægt verði
að velta þungum byrðum styrjald-
arinnar yfir á hið breiða bak
verkalýðs og annarra iaunþega.
Höfuðvopn alþýðunnar eru sam-
tökin, þessvegna verður að efla
þau og treysta. Einu lýðræðislegu
og óháðu samtökin á landsmæli-
kvarða, sem stéttarfélögin eiga er
Landssambandið. Þess vegna verð-
um við að berjast fyrir vexti þess
og viðgangi.
BJaroráðln:
Þrælahald
Hver sem hefur nokkumtíma
trúað því að alþingismennirnir
væru fulltrúar þjóðarinnar allrar
getur nú nuddað stýmmar úr
augunum og sannfærst um, að þeir
sem af einhverjum ástæðum verða
aftur úr í samkeppni hins sjálf-
stæðari hluta þjóðarinnar, svo að
þeir verða öðmm háðir, eru nú á
alþingi taldir óæðri manntegund
sem má ráðbtafa .eftir geðþótta
hinna.
Islendingum blöskrar að heyra
um gyðingaofsóknir nazistanna
sem telja það aðalbjargráð sín að
útiloka af frjálsum vinnumarkaði
pólitiska andstæðinga sína — gyð-
inga og konur, til þess að rýma
fyrir hinum.
Líklega hefur fæstum dottið í
hug að gripið yrði til svipaðra ör-
þrnaráða hér á íslandi. En viti
xnenn, á því herrans ári 1939 koma
fram á Alþingi ýmiskonar laga-
fyrirmæli, sem öll miða í þá átt að
lögbjóða þrælahald á Islandi.
Því hvað er það annað en þræl-
dómur, ef þér er skipað að fara
hvort á land sem er, ef einhver
,velferðamefnd” eða fátækra-
stjórn vill senda þig þangað, með
þeim kjömm, sem þessir drottn-
arar þínir skammta þér, án nokk-
urs tillits til vilja þíns eða hags-
muna, fyrir það eitt að þú ert fá-
tækur ?
Það er jafnvel svo að sjá, að
ekki þyki nóg að heimila þessum
yfirvöldum að flytja fólkið nauð-
ugt eins og framfærslulagafrum-
varpið ákveður, heldur sýnist
„höggorms”-frumvarpið gera það
að skyldu velferðamefndarinnar
að flytja þá í nauðungarvinnu, sem
vitað er um að séu framfærslu-
þurfar, þ. e. þá, sem beðið hafa ár-
angurslaust um vinnu eða sveitar-
hjálp.
Það hljómar svo fallega, að sá
sem ekki vilji vinna, eigi ekki mat
að fá, því vinnan sé eini rétti
mælikvarðinn á framlag til þjóð- .
félagsins. I lengstu lög leitast
menn við að komast af án hjálpar
hins opinbera og þeir, sem ekki
hafa reynt það sjálfir, telja sér
trú um að þeir lifi erfiðara lífi
heldur en hinir, sem hafa orðið að
leita opinberrar hjálpar.
Menn gæta ekki að því, að hér
á landi er ekki í annað hús að
venda, þegar neyðin sverfur að
vegna atvinnuleysis, sjúkdóma eða
ómegðar. Atvinna manna er ekki
svo góð að þeir geti sjálfir tryggt
sig fyrir skakkaföllnnum, og i hóp
styrkþeganna er fjöldi manna
sem vinna vinnu, sem ekki er talin
launaverð, þó engin störf séu þjóð-
félaginu nauðsynlegri, þar sem em
allar þær konur, sem bundnar em
við heimilisstörf og uppeldi bama
sinna, og geta ekki leitað sér ann-
arrar atvinnu.
Engar tryggingar ná til þeirra
að heita má, því slysatryggingarn
ar ná skammt. Við skulum líta á
ekkjur sjómannanna, sem hætta
lífi sínu fyrir afkomu allrar þjóð-
arinnar. Sú litla tryggingarupp-
hæð sem sjómannsekkjan fær, nær
Kjörorð Vhinna vinnandi stétta
er:
Sameinumst ti! baráttu á grund
velli Landssambands íslenzkra
stéttarfélaga, sem er hin einu lýð-
frjálsu, óháðu landssamtök stétt-
arfélaganna!
skammt. Eftir lengri eða styttri
tíma verður hún að leita á náðir
hins opinbera með börnin sín
nema henni komi einhver sérstök
hjálp annarsstaðar að. Þetta er
þá hjálpin, sem Alþingi ætlar
henni, að senda hana nauðuga í
vist á eitthvert heimili, sem henni
verður vísað á, án þess að nokkur
trygging fylgi um laun eða aðbúð.
Og vitað er það að sveitaheimilirí
mundu ekki geta greitt slíkri konu
nokkur laun, ef hún hefði t. d. tvö
börn með sér, en barnsmeðlögin
eru nær helmingi lægri til sveita
heldur en hér.
Það er enginn vafi á því að hinn
fyrirhugaði nauðungarflutningur
„styrkþurfa” mun koma harðast
niður á konum og bömum, enda
mun hann einkum ætlaður til þess
að útvega sveitunum ódýran vinnu
kraft kvenna. Þá er einnig ætlazt
til þess að nú verði sveitarstjóm-
um heimilað að skilja hjón „um
stundarsakir” og einnig fela breyt
ingar framfærslulaganna í sér
heimild til nauðungarflutnings
bama og gamalmenna.
Framhald á 4. síðu
Hínar nýju
SHELL
SMURNINGSOLIUR
A ALLAR BIFREIÐAR
Bcztar — Drýgstar
SHELLSMURT ER VELISMURT
Sagan af Eldejjar-Hlatta
er komin í bókayerzlanir
Bókaverzlan Isafoldarprentsmlðia
Þegar íslendlngar
glötnðn sjálistæði sínn
á árnnnm 1262-64
stei$ þjódín það hættule^a
spor að trúa úflendín$um
fyrir sígtíngamálum sínum,
Með stofnnn H.f. Eimskipn-
félags íslands
endunheímfi þjóð xor þessí mál í
sínar hendur, og sfeíg þar með eíff
híð heílladrýgsfa spor í sjálfsfæð~
ísbaráffunnL Veríð sanniir Isíend~
ingatr með því að fetrðasf með
FOSSUNUM, og láfíð EIMSKIP
annasf alla roruflufnínga ydar.