Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1990, Blaðsíða 24

20
Lokaoró:
1. Heilsufar fólks 65-74 ára viróist hafa batnaó frá þvi sem
áóur var(4) en helmingur fólks 67-74 ára starfar fullan
starfsdag.
2. Meóferó öldrunar er ekki alger hvild heldur andleg og
likamleg örvun og þar af leióandi eru lög um vinnulok vió
67 ára aldur ekki læknisfræóilega réttlætanleg.
3. Þaö eru mannréttindi aö halda óskertum starfsréttindum,
svo lengi sem hæfni og starfsorka leyfa, ef viókomandi
óskar eftir þvi. Þaó eru ekki mannréttindi aó eiga það
undir náó atvinnurekenda hvort viðkomandi heldur vinnu
sinni.
4. Gefa þarf fólki rétt á aó sinna hlutastarfi i "fastri
vinnu" þegar ellin færist yfir. Nú veróur þaó oft aó
leita á "lausavinnu markaö". Sumir atvinnurekendur
"leyfa" þó fólki aó starfa áfram.
5. Fólk á aó halda áunnum eftirlaunaréttindum en eftirlauna-
aldur þarf aö vera mun sveigjanlegri en nú er svo aö fólk
geti hætt störfum eóa dregið úr starfi, aó eigin vali,
t.d. eftir sextugt og fram aö sjötíu og fimm ára aldri.
6. Bæta þarf lifeyri fólks svo aó það neyðist ekki til aó
vinna fullan vinnudag lengur en heilsan leyfir. Munur á
lifeyrisréttindum veldur trúlega verulegum mismun á
vinnutimalengd og þvi misrétti.
Á Alþingi vorió 1989 var samþykkt þingsályktunartillaga
frá öllum flokkum til ríkisstjórnarinnar, um aö skipa
nefnd til aö huga aö sveigjanlegum ellilífeyrisaldri .
Nú þegar þetta er skrifaó, i desember 1989, eru nefndar-
störf aó hefjast.