Vesturland - 01.12.2007, Síða 6

Stigið á land á Fillipseyjum. Kristún Lind, Freyja og Bjarki Garðarsson ásamt innfœddum drengjum.
Það fer ekkert á niilli mála þegar jólin nálgast í
Hong Kong borg frekar en annarsstaðar. Um miðjan
nóvember hefjast verslunareigendur handa við að
skreyta búðir sínar hátt og lágt. Hong Kong borg
er töluvert háreistari en margar borgir og ljósa-
skreytingar á háhýsunum njóta sín afar vel þegar
myrkrið skellur á. Hong Kong búar eru snjallir,
þeir kynda undir jólastemningunni og kaupæðinu
þrátt fyrir að fæstir hér um slóðir haldi jólin hátíð-
leg af trúarástæðum.
JÓL í FJARLÆGU LANDI
Kristrún Lind Birgisdóttir skrifar:
Huida Garðarsdóttir, Freyja Steindórsdóttir, Starri Steindórsson,
Steindór Sigurgeirsson.
Jólin 2006 voru fyrstu jólin mín í
Hong Kong og fyrstu jólin okkar
Bjarka. Mér var mikið í mun að
ganga í augun á fjölskyldunni allri
og þegar að tengdamamma bað
mig fyrir ein 15 kg af pökkum,
laufabrauði, smákökum og öðrum
varningi gat ég auðvitað ekki
annað en tekið það verkefni að
mér. Það þýddi hinsvegar að ég fór
heim og tók upp úr töskunum
megnið af fötunum mínum til þess
að koma restinni, sælgætinu sem
mér var falið að kaupa, fyrir í
töskunni. Það var jólaandinn sem
kom mér tiltölulega brosandi í
gegnum lestarferðirnar til London
og þaðan á Gatwick með laufa-
brauðsbaukinn í handtöskunni.
Það var auðvitað mikil eftirvænt-
ing hjá Hong Kong búunum að sjá
hvað kæmi upp úr töskunum
mínum og í augnablik leið mér
eins og jólasveininum, ijóð í kinn-
um eftir burðinn en glöð yfir að
gleðja. Gleðin breyttist í örvænt-
ingu þegar í ljós kom að jólarjúp-
urnar sem fjölskyldan hafði gert
ráð fyrir að hafa í jólamatinn,
höfðu orðið eftir á Islandi. Ör-
væntingin varði ekki lengi en það
var mikið hlegið.
Gleðin breyttist í
örvæntingu þegar í ljós
kom að jólarjúpurnar
sem fjölskyldan hafði
gert ráð fyrir að hafa í
jólamatinn, höfðu orðið
eftir á Islandi.
Það var notaleg jólastemning á
heimili mágkonu minnar Huldu
Garðarsdóttur og svila, Steindóri
Sigurgeirssyni á aðfangadags-
kvöld en þau búa í Sai Kung sem
er f útjaðri yfirráðsvæðis Hong
Kong S AR. Veðrið var milt og gott
og við borðuðum rjúpnalausa
jólamatinn úti á veröndinni undir
jólakveðjunum sem lesnar eru á
aðfangadagsmorgun á Islandi.
Eins og íslenskum fjölskyldum
sæmir voru jólapakkamir opnaðir
eftir að búið var að ganga frá eftir
matinn.
Eldsnemma að morgni jóladags
héldum við öll af stað, ég, Bjarki,
Hulda, Steindór og börnin þeirra
Freyja og Starri, Rebekka og Petra
Garðarsdætur og Kristján Björn
Garðarsson (reyndar ótengdur
Garðari tengdapabba), til Fillips-
eyja en þar beið okkar Ying Mei,
mótórbátur í eigu þeirra Huldu og
Steindórs. Það tekur ekki nema
rétt rúma klukkustund að fljúga
niður til Fillipseyja en síðan tók
við önnur eins bílferð til Maya
Maya þar sem við eyddum fyrstu
nóttinni. Ferðin gekk vel og á
leiðinni keypti Bjarki gítar og við
sungum og höfðum hátt í bflnum
á leiðinni. Það vakti litla hrifningu
hjá Huldu að fyrstu kvikindin sem
mættu okkur í bátnum voru kakka-
lakkar. Báturinn er annars mjög
snyrtilegur og flottur en ég skildi
Huldu vel að vera súra yfir ástand-
inu. Nokkrar vel útilátnar gusur af
skordýraeitri löguðu ástandið heil-
mikið. Það er drjúgt plássið í bátn-
um og það raðaðist vel í svefn-
plássin, við Bjarki fengum að sofa
úti undir eiginlegri himnasæng.
An þess að gera ferðasögunni
allri skil þá var siglt um nokkuð
stórt svæðið norðan við Fillips-
eyjar og suður af Manila, um Apo
Reef, hringinn í kring um Corona
eyju og aftur til baka til Maya
Maya. Einn viðkomustaðurinn var
Þar kom í ljós að flökin
við eyjuna telja rúman
tug en þetta eru japönsk
herskip og flutningaskip
sem skotin voru niður í
síðari heimsstyrjöldinni.
Sangat eyja en Steindór hafið
fundið upplýsingar á Netinu um
skipsflak sem hann var með punkt-
ana fyrir. Við hittum beint á staðinn
og Steindór og Bjarki voru fyrstir
til að kafa niður að flakinu sem
samkvæmt sónarnum var á um 20
metra dýpi.
Ég og Bjarki fórum síðan næstu
ferð niður en vegna þess að súr-
efnið fer hratt á svona dýpi og súr
efni í ferðinni af skomum skammti,
þá vorum við stutt niðri.
Það var samt alveg magnað að
kafa þarna niður, flakið sjálft er
auðvitað þakið gróðri og ekkert
eftir af því nema skrokkurinn en
stórfenglegt samt sem áður. Eftir
köfunina fómm við í land á Sangat
eyju þar sem við fengum okkur að
borða. Þar kom í ljós að flökin við
eyjuna telja rúman tug en þetta em
japönsk herskip og flutningaskip
sem skotin voru niður í sfðari
heimsstyrjöldinni. A resortinu
voru myndir á veggjum af skip-
unum, bæði teknar úr herflugvél-
unum áður en skothríðin hófst og
myndir af því þegar unnið var að
því að bjarga/taka varning úr
skipunum. Við ákváðum að skoða
annað flak sem væri á aðeins minna
dýpi og fleiri gætu kafað eða
snorklað. Ég, Rebekka, Bjarki,
Steindór og Kristján köfuðum en
aðrir snorkluðu.
Næsta dag sigldum við í áttina
að E1 Rio y Mar og á leiðinni setti
skipstjórinn okkur í land til þess
að skoða dýragarð en Ferdinard E.
Marcos forseti lét í sinni tíð flytja
frá Kenyja til Filippseyja dýr sem
hann hafði dálæti á sér til yndis-
auka. Dýragarðurinn var mun
snyrtilegri og mannúðlegri heldur
en sá sem Vigdís Erlingsdóttir sýndi
mér um árið í Enteebe í Uganda
en þarna gengu mörg dýrin frjáls
um og plássið var nægt. Ferðin
náði yfir eyjuna og þangað komu
Steindór og Kristján og sóttu okkur.
Leiðsögumanninum okkar þótti
Steindór klár að finna okkur og
taldi að hann hlyti að vera alvanur
siglingum um eyjarnar. Líklega
hefur hann hvorki séð GPS stað-
setningartæki né „Forward looking
sonar“.
Nánast allt lauslegt
fór af stað og báturinn
leit út eins og eftir
styrjöld þegar ég loksins
staulaðist niður.
Gamlársdegi eyddum við á E1
Rio y mar, http://elrioymar.com,
sem er eins og heimasíðan ber
með sér, algjörparadís. A gamlárs-
kvöld var veisla og skemmtun í
/ Ævintýraferð: Freyja Steindórsdóttir (fremst), Starri Steindórsson
og Hulda Garðarsdóttir, ég henni á vinstri hönd. Fyrir aftan Petra
Garðarsdóttir (t.v.) og Rebekka Garðarsdóttir.
6