Hafnfirðingur - 15.06.1946, Qupperneq 4

Eiga ekki vinnustéttirnar
allar sama rétt
Sóknargögn á hendur fram-
bjóðendum ríkisstjórnarinnar
Kosningarnar
Búnaðarráðslögin og
staðfesting þeirra.
í ágústmánuði síðastliðnum
gaf ríkisstjórnin út taráða-
birgðalög, sem sviptu taænda-
stétt landsins og samtök hennar
öllum rétti til íhlutunar um
verðlag framleiðsluvöru sinnar.
Þessi mál voru öll fengin í hend-
ur mönnum, sem stjórnin sjálf
tilnefndi eftir geðþótta, og und-
antekningarlítið voru úr hópi
þjállá stuðningsmanna hennar,
ýmist Sjálfstæðismenn eða kom-
múnistar.
Þessi lög voru síðan staðfest á
alþingi og greiddu atkvæði með
þeim allir kommúnistar á þingi,
allir helztu stuðningsmenn
stjórnarinnar innan Sjálfstæð-.
isflokksins, er staddir voru á
þingfundi, þegar atkvæða-
greiðsla fór fram, og Alþýðu-
flokksmennirnir Emil Jónsson,
Finnur Jónsson, Stefán Jóhann
Stefánsson og Haraldur Guð-
mundsson.
Ranglæti —
og hættulegt fordæmi.
Bændum finnast þessi lög
veruleg réttarskerðing. Þeir
vilja njóta sama réttar og aðrir
menn í landinu. En þeir, sem
knúðu lögin fram, rökstuddu
þau sumir með því, að taændur
væru yfirleitt mótfallnir stjórn-
arstefnunni, og það væri ekki
hægt að fá stjórnarandstæðing-
um í hendur umboðsrétt
fyrir stéttir. Þessi rökstuðning-
ur sumra stjórnarliða hefir síð-
ur en svo bætt úr skák í augum
þeirra, sem þessi lög bitna á.
Þeim finnst hinn rangláti til-
gangur aðeins enn augljósari en
áður. Þeir telja, að með slíkri
löggjöf sé skapað hættulegt for-
dæmi, sem óhlutvandir menn
gætu ef til vill notað sér síðar
meir til áframhaldandi misbeit-
ingar löggjafarvaldsins, sem þá
er óvíst, á hverjum kynni að
taitna. Til hverra ráða væri til
dæmis ekki hugsanlegt, að
heildsalavaldið, er sjálft stóð
með öðrum að þessari lagasetn-
ingu, kynni að grípa, ef það
teldi sig þurfa að klekkja á ein-
hverri þjóðfélagsstétt eða halda
henni í skefjum og hefði bol-
magn til þess?
Samhugur vinnustéttanna.
Ég þykist mega staðhæfa, að
bændur beri yfirleitt hlýjan hug
til hinna vinnandi stétta í
kaupstöðum landsins, sjómanna
jafnt sem verkamanna. Það er
Borgararnir greiða þunga
skatta til sameiginlegra þarfa.
Þeir gera þá sanngjörnu kröfu
að fá eitthvað fyrir það fé,
sem þeir leggja af mörkum.
Þessa gæta þeir. sem völdunum
hafa náð, ekki ævinlega sem
skyldi meðan nægur tími er til
stefnu um gagnlegar fram-
kvæmdir.
Stundum rumska þeir snögg-
lega fyrir kosningar. í Reykja-
vík er jafnt á vetri sem sumri
byrjað að hamast í gatnagerð
fyrir kosningar. Einn af hávaða-
samari þingmönnum Sjálfstæð-
isflokksins hefir fyrir þrennar
kosningar hafið undirbúning
að stórfelldri hafnargerð á all-
fjölmennri ey í kjördæmi sínu.
Frambjóðandi Alþýðuflokksins í
sýslunni við þessar kosningar
hefir reiknað út, að höfnin
verði með sömu vinnubrögðum
komin á áþreifanlegan hátt fyr-
ir sjónir almennings árið 2000,
enda fari kosningar fram á
minnst fjögurra ára fresti, eins
og lög standi til.
í Hafnarfirði hefir skort leik-
velli, þar sem mæður gætu vit-
að börn sín örugg við leiki
undir gæzlu ábyrgra aðila. Það
hafði verið um þetta talað í
bænum, einkum þegar mikið
þótti liggja við um kjörfylgi
af hálfu einhvers aðilans.
Einn illviðrisdag í janúar-
mánuði í vetur var byrjað að
ryðja land á Hamarskotstúni,
ekki nema skiljanlegt. Afkoma
bændastéttarinnar er fyrst og
fremst háð því, að fólkið í kaup-
stöðunum hafi við sæmileg kjör
að búa og geti keypt fram-
leiðsluvörur þeirra því verði, að
lífvænlegt sé við landbúskap.
Kaupstaðafólkinu er það einnig
hagur, að bændastéttin komist
þolanlega af. Annars yrði stór-
kostleg þurrð á landbúnaðarvör-
um, kaupstaðirnir yfirfylltust
af fólki, sem flýði sveitirnar, og
vandræði sköpuðust við þá
miklu röskun. Ég hygg því, að
fólkið í bæjunum hugsi yfirleitt
vel til sveitafólksins, þótt til séu
þar menn, sem af pólitískum á-
stæðum reyna að ala á óvildar-
hug til þeirra, sem úti á lands-
byggðinni búa.
Ef þetta hefffi bitnað á
þinni stétt.
Það má því furðulegt teljast,
ef þessi misbeiting löggjafar-
valdsins, er gerð var að umtals-
efni í upphafi, hlýtur ekki
þunga dóma hjá hugsandi fólki
við sjávarsíðuna, alveg sérstak-
lega verkamönnum og sjómönn-
um. Þeir hljóta manna bezt að
skijja ranglætið, sem í búnaðar-
ráðslögunum felst, og þeim staf-
ar hætta af fordæminu, jafnt og
bændum sjálfum. Vilja verka-
menn og sjómenn og iðnaðar-
fólk ekki stinga hendinni í eigin
barm? Vill ekki hver og einn
hugleiða, hvernig honum hefði
orðið við, ef til dæmis harðsvír-
aður Sjálfstæðismeirihluti hefði
svipt þeirra stétt réttinum til
þess að verðleggja vinnu sína?
Ég býst við, að mönnum hefði
fundizt það ærið ranglæti. En
þá hljóta þeir einnig að viður-
kenna, að bændastéttin hafi
hér verið beitt ranglæti.
Byggjum á þroska
stéttarsamtakanna.
Og hverjum sem ann lýðfrelsi
og réttlátu stjórnarfari af heil-
um hug, hlýtur að hrjósa hugur
við því, að menn séu beittir ó-
rétti af stjórnarvöldunum, ekki
sízt þegar heilar stéttir eiga hlut
að máli. í lýðfrjálsu landi verð-
ur fyrst og fremst að treysta á
þroska stéttasamtakanna, að
þau spenni bogann aldrei svo
að hann bresti, að þau beiti
aldrei mætti sínum svo skefja-
laust, að þjóðfélaginu stafi stór-
felldur voði af, enda eiga þau
dóm almenningsálitsins yfir
sér, ef þau gera það. Á þeim
grundvelli einum getum við
byggt. j. h.
sunnan við Flensborgarskólann,
Illviðrið hélzt tvo daga, og var
unnið við þetta á meðan. Al-
þýðuflokkurinn sigraði með
miklum atkvæðamun í bæjar-
stjórnarkosningunum, og nú
lágu aðgerðir niðri um hríð.
Þegar leið að vori var aftur
hafizt handa, og er það ekki
nema lofsvert. Nú er búið að
jafna allt vallarstæðið og gera
grunninn eins og hann á að
vera, enda fara nýjar kosning-
ar í hönd.
Framkvæmdin er nytsöm, og
hér fá þeir hafnfirzkir borgar-
ar, sem geta haft not af vellin-
um handa börnum sínum, eitt-
hvað fyrir peningana, sem þeir
greiða í bæjarsjóð. En góðlátlegt
gaman hefir verið hent
að þessum vinnubrögðum. Og
óneitanlegra hefði það verið
viðkunnanlegra fyrir þá, sem
að þessu standa, að þetta hefði
til dæmis verið gert í fyrra
meðan enn var ár til kosn-
inga. En leikvöllurinn verður
jafn góður fyrir það, þegar hann
er fullbúinn, og hafi kosning-
arnar eitthvað flýtt fyrir hon-
um, þá er það aðeins eitt dæm-
ið um gagnsemi þeirra. Von-
andi verður þó mégingagnsemi
þessara kosninga sú, að stjórn-
arflokkarnir fá þá áminningu,
sem forði þeim frá að lenda í al-
varlegu slysi með það, sem er
sameign allra landsins barna.
J. H.
(Framhald af 3. síðu)
ast á framleiðslu- og launa-
stéttunum. Stærstu fórnina
verða þeir að færa, sem notið
hafa gróðans á undanförnum
misserum, og það yrði að gerast
með eignauppgjöri, er tæki til
þeirra, sem rakað hafa saman
mörgum hundruðum þúsunda á
stuttum tíma, og mikilli skerð-
ingu gróðans. Afnám tolla á
naunðsynjavörum væri enn einn
liðurinn. Auk þess yrði nauð-
synlegt að rétta þeim hjálpar-
hönd, er hafa stofnað sér í
miklar skuldir, áður en dýrtíðin
er færð niður, bæði vegna at-
vinnureksturs síns og til þess að
komast yfir þær eignir, sem
eðlilegt er, að menn eigi, svo
sem þolanlegt húsnæði.
Þegar þetta hefði verið gert,
væri kominn grundvöllur fyrir
blómlegt atvinnulíf. En til þess
að starfsorkan nýttist sem bezt,
og séð yrði, hverjar atvinnu-
greinar skynsamlegast er að
efla, þyrfti að gera nákvæmar
rannsóknir á framleiðsluþörfum
og markaðsmöguleikum og
vinnuafli, og haga síðan lög-
gjöf, umbótum_ og endurnýjun
atvinnutækja í samræmi við það.
Þetta hefir verið algerlega van-
rækt af núverandi ríkisstjórn.
Þetta er að mínu viti leiðin til
alþýðlegrar velmegunar í land-
inu — leiðin til að koma í veg
fyrir hrun og atvinnuleysi á
komandi tímum — leiðin til þess
að endurbætur og framfarir í
tækni og atvinnuháttum fái
notið sín og haldi áfram að
vaxa stig af stigi. Mér er ljóst,
að miklu hefir þegar verið glat-
að, og sóað fé kemur ekki sjálf-
krafa aftur. En um það tjáir ekki
að sakast. Það verður að taka
því, sem orðið er, en það virðist
jafn sjálfsagt að stinga við
fótum við fyrsta tækifæri, sem
gefst. Til þess verður að ætlast
af öllum, sem ekki eru blindir í
þessum leik. Þingkosningarnar
leggja fólki tækifærið upp í
hendurnar. Þau eru enn í fullu
gildi, orð Ólafar á Skarði, þótt
nær fimm aldir séu liðnar: ,,Ekki
skal gráta Björn bónda, heldur
safna liði.“ í þeim birtist kraft-
ur íslenzkrar þjóðarsálar —
þrek þess, sem ekki leggst í víl
yfir því, sem tapað er, þótt dýr-
mætt sé, heldur vill rétta hlut
sinn.
Ólöf færði banamenn Bjarnar
bónda heim að Skarði og þjáði
þá. Það var í samræmi við hugs-
unarhátt þeirrar tíðar. And-
stæðingar ríkisstjórnarinnar
hafa ekki slíkt í huga.
Þeir menn, sem nú hafa mis-
séð sig á stjórn landsins, munu
fá að fara heim og læra betur,
þegar þeir velta úr valdastólum,
hversu dýr sem þjóðinni verður
vera þeirra þar, og viðreisnar-
starfið verður hafið með öðrum
starfsaðferðum, sem farsælli
munu reynast í bráð og lengd.
Hver maður og hver kona, sem
greiðir Framsóknarmönnum at-
kvæði við þessar kosningar,
stuðlar að því, að það verði fyrr
en ella hefði orðið. Það er um-
bun og traust hvers manns í
þeim kjördæmum, þar sem horf-
ast verður í augu við þá stað-
reynd, að ekki getur komið til
greina, að frambjóðandi Fram-
sóknarflokksins verði kosinn.
Því má heldur enginn láta
glepja sér sýn, þótt erindrekar
annarra flokka tali fagurt og
lokkandi í eyra hans um það, að
réttast sé að tryggja kosningu
þess næstbezta. Það eru falsrök,
sem vísa á á bug.
Hitt vil ég svo taka fram, að
þótt hér taki ný stjórn við völd-
um og hefji viðreisnarstarf, þá
þarf enginn að búast við því, að
hún verði alfullkomin, hversu
vel sem hún verður skipuð og
hverjir sem að henni standa.
Hún mun gera sín glappaskot,
því að ekkert er óskeikult í
heimi hér. Foringjar Alþýðu-
flokksmanna í Hafnarfirði muni
til dæmis telja þeim bæ vel
stjórnað, og venjulegt fólk, sem
ekki er blindað af pólitísku of-
stæki, mun telja honum þolan-
lega stjórnað. En einnig þar má
finna ýmsa vankanta. Það er til
að mynda ein af frumþörfum
manna að hafa nóg af vatni til
daglegra nota, og það þykir mið-
ur á haldið í stórum bæ, ef til-
finnanlegur skortur er á því,
í stórum og fjölmennum bæjar-
hlutum, húsmæður fá kannske
ekki vatn til þess að sjóða mat-
inn, þvo upp, eðgi þrífa gólf og
fatnað, nema á vissum tímum
sólarhringsins.
Það, sem aftur á móti mætti
vænta, væri það, að hér tæki við
stjórn, sem ekki léti allt reka á
reiðanum, án tillits til framtíð-
arinnar, heldur hæfist handa
um þær meginaðgerðir, sem
nauðsynlegar eru, ef vel á að
fara, og miðaði stjórnarstefnu
sína við það, að hin vinnandi al-
þýða landsins, mennirnir, sem
sjóinn stúnda og landið rækta,
fólkið í verksmiðjunum og í
skrifstofunum, húsmæðurnar á
heimilunum, þeir, sem vörunum
dreifa til almennings og gegna
störfum í opinberri þjónustu —
allir þeir, sem mynda það kerfi,
sem við nefnum þjóðfélag,
fengju sína réttlátu hlutdeild í
því, sem þjóðin aflar, og sam-
stilltu krafta sína við það að
afla meira og skapa hærri
menningu og betra líf. Með
öðrum orðum: Ræki raunhæfa
pólitík, sem stefndi með forsjá
að aukinni velmegun í framtíð-
inni, en væri ekki háð þeirri
draumsjón einni að sitja meðan
sætt er og eyða meðan enn er
eitthvað til að. eyða, eins og nú
virðist, því miður, vera um rík-
isstjórnina. Þá þokaði áleiðis,
þótt einhver víxlspor yrðu ó-
hjákvæmilega stigin.
Ég skal svo að endingu gjarna
gera þá játningu, að mér er ljúf-
ast að hugsa mér og teldi það af-
farasælast, að hinar vinnandi
stéttir landsins gætu tekið
höndum saman um slíka um-
bótastjórn, þótt nú horfi þung-
lega um það, nema kjósendur
sjálfir gefi núverandi stjórnar-
flokkum svo ótvíræða vísbend-
ingu um vilja sinn, að þeir geti
ekki misskilið þa§. Það verður
aðeins gert með því að kjósa nú
frambjóðendur Framsóknar-
manna.
VIII.
Kosningabaráttan hefir náð
hámarki sínu. Ýmsum ráðum er
beitt, og til fleiri bragða verður
sjálfsagt gripið áður en lýkur.
Ég heiti á alla frjálshuga menn
að láta moldviðri og blekking-
ar ekki verða þess valdandi, að
þeir missi sjónar á kjarna mál-
anna. Og kjarninn er þessi:
Ert þú, kjósandi góður, ánægð-
ur með þá ríkisstjórn, sem nú
er við völd, stefnu hennar og að-
gerðir, eða telur þú, að hún
stjórni gálauslega og haldi lak-
lega á nauðsynjamálum al-
mennings? Þeir, sem ekki sjá
neitt stórlega athugavert við
landstjórnina og telja fram-
tíðarhag þjóðarinnar bezt borg-
ið undir hennar handleiðslu,
kjósa einhvern hinna þriggja
flokka, sem að henni standa og
bera sameiginlega fulla ábyrgð
á aðgerðum hennar og aðgerða-
leysi. Yfir því tjóar ekki að
kvarta í lýðfrjálsu landi, ef þeir
gera það eftir að hafa einnig
kynnt sér, metið og vegið mál-
flutning andstæðinganna. Ef
illa fer, hafa þeir þá afsökun,
að þeir sáu ekki betur en þetta.
En hinum, sem virðist í óefni
stefnt, ber skylda til þess að
haga sér samkvæmt því. Þeir
geta aðeins fyikt sér um fram-
bjóðendur Framsóknarflokks-
ins í þessum kosningum, hverja
svo sem þeir hafa áður stutt í
stjórnmálabaráttunni. Nauðsyn
lands og þjóðar krefst þess, að
þeir greiði atkvæði samkvæmt
grunduðu mati á málstaðnum.
Nauðsyn lands og þjóðar krefst
þess, að þeir vísi öllum áróðri,
sem*miðast að því að ginna þá
eða hræða frá því að greiða at-
kvæði samkvæmt raunverulegri
afstöðu sinni til ríkisstjórnar-
innar og hennar stefnu, því að
það er það, sem kosið er um.
Allir þessir menn eru nú kvaddir
heilhuga og samtaka til starfs,
hvar sem þeir búa og hvernig
sem kosningahorfurnar annars
eru. v
IX.
Að lokum vil ég segja þetta við
Hafnfirðinga:
Meðal ykkar sem annars stað-
ar eru ýmsir menn, sem hingað
(Framhald af 1. síðu).
til ummæla stjórnmálamann-
anna um óheillavænlegar af-
leiðingar verðbólgunnar. Stað-
reyndirnar blasa við öllum, sem
hafa augun opin. Fjöldi manna
þarf nú að búa við „nýsköpun-
ar“-húsaleigu í stærstu kaup-
stöðunum, og það er áreiðanlega
enginn hægðarleikur fyrir
verkamenn og launamenn i
lægri launaflokkunum að borga
þá leigu, auk þess sem margir
þeirra hafa þurft að borga stór-
fé fyrir að komast inn í nýju
íbúðirnar. En húsabraskarar og
alls konar kaupahéðnar græða.
Þeir hafa komið ár sinni betur
fyrir borð en nokkru sinni fyrr,
í skjóli núverandi ríkissjórnar,
og verða vafalaust öflugir stuðn-
ingsmenn hennar í þessum
kosningum.
í nýlega útgefnum hagtíðind-
indum er birt yfirlit um tekjur
og gjöld ríkissjóðs árið 1945.
Samkvæmt því hafa tekjur rík-
isins á því ári numið rúmlega
160 milj. króna. Af þessari upp-
hæð eru tekjur af tollum yfir
64 milj., effa um 40% af heildar-
tekjunum. Fyrir síðustu kosn-
ingar þóttist a. m. k. einn af
núverandi stjórnarflokkum, Sós-
ialistaflokkurinn, vilja afnema
tolla á nauðsynjavörum, en
ekkert hefir orðið af fram-
kvæmdum í þvi efni þrátt fyrir
valdaaðstöðu hans. í þess stað
lögfestu stjórnarflokkarnir svo-
nefndan veltuskatt árið 1945,
sem að verulegu leyti lagðist á
almenning sem neyzluskattur
eins og tollarnir sem fyrir voru.
En það er fleira athvglisvert
í yfirlitinu um afkomu ríkis-
sjóðs árið 1945. Tekjur af á-
fengisverzlun voru á því ári
rúml. 32 milj. kr., eða um 20%
af ríkistekjunum. Til saman-
burðar má geta þess, að síðustu
árin fyrir styrjöldina voru
tekjurnar af áfengisverzluninni
innan við 2 millj. ár hvert eða
nálægt 10% af heildartekjum
ríkissjóðs. Á þeim árum deildu
Sjálfstæðismenn, sem þá voru
í stjórnarandstöðu, hart á fjár-
málaráðherra Framsóknar-
manna fyrir að afla ríkissjóði
tekna með innflutningi og sölu
áfengis. En nú, þegar Sjálfstæð-
ismenn sjálfir stjórna, ásamt
Alþ.fl. og kommúnistum, eru
allar gáttir opnaðar fyrir vín-
flóðinu, með þeim afleiðingum,
að tekjurnar af einkasölunni
eru 17 sinnum hærri en fyrir
striðið, og þrátt fyrir það sjást
engar ásakanir á stjórnina í
blöðum Sjálfstæðismanna fyrir
að afla ríkinu tekna með vín-
sölu.
Eitt af óhæfuverkum núver-
andi ríkisstjórnar og stuðnings-
manna hennar á Alþingi er
lagasetningin um búnaðarráðið
svonefnda. Samkvæmt þeim
lögum skipaði ríkisstjórnin á s.l.
ári 25 manna „ráð“ til þess að
til hafa fylgt Sjálfstæðismönn-
um eða Alþýðuflokknum að
málum, en eru nú mjög óánægð-
ir með stjórnarsamstarfið og
stjórnarstefnuna. Ég leyfi mér
að vænta stuðnings þessara
manna hinn 30. júní. Ég leyfi
mér að vænta þess, að þeir taki
höndum saman við Framsókn-
armennina í bænum í markvissu
starfi þá daga, sem eftir eru til
kosninga. Það er ekki um að vill-
ast, hver kosinn verður þing-
maður bæjarins. Bæjarstjórn-
arkosningarnar í vetur sýndu
það. En einmitt vegna þess þarf
enginn, sem annars er andvígur
stjórnarstefnunni, að kjósa ein-
hvern af frambjóðendum stjórn-
arflokkanna á þeim forsendum,
að hann vilji þó frekast styrkja
einhvern einn þeirra. Það er líka
allt annað, sem liggur til grund-
vallar þessum kosningum held-
ur en bæjarstjórnarkosningun-
um.
Það þarf engum að bægja frá
því að láta í ljós andúð sína á
stjórnarstefnunni, þótt ekki
korrii til greina, að stjórnar-
andstæðingur nái kosningu.
Hvert atkvæði, sem mér verður
greitt í Hafnarfirði í þessum
kosningum, er hnefi, sem lagður
er á borðið fyrir framan stjórn
óráðdeildar og ábýrgðarleysis,
áreytnislaust við einstaka menn,
en af málefnalegri alvöru.
Minnist þess — og' starfið
samkvæmt því.
I verðleggj a framleiðsluvörur
bænda. Engir fulltrúar frá fé-
lagssamtökum bændanna fá að
koma þar nærri eða hafa nokk-
ur áhrif á verðlagningu land-
búnaðarvaranna, og fram-
kvæmdin hefir verið þannig, að
verðlagsnefndin, sem búnaðar-
ráð stjórnarinnar velur,
skammtar bændum lægra af-
urðaverð, og þar með lægri at-
vinnutekjur en réttmætt er,
miðað við tekjur annarra vinn-
andi manna.
Hvað myndu nú verkamenn
segja um það, ef slíkum að-
ferðum væri beitt við þá?
Hvernig myndi þeim geðjast að
því, ef ráðherra, sem væri and-
stæðingur meiri hluta verka-
manna í stjórnmálum, skipaði
„ráð“ til þess að ákveða kaup-
gjald verkamanna, án þess að
verkamannafélögin eða stjórnir
þeirra og fulltrúar hefðu nokk-
uð þar um segja?
Vilja menn hugsa um þetta?
Telja þeir rétt að styðja þá
flokka til löggjafar- og stjórn-
arstarfa, sem ráðast gegn einni
af helztu atvinnustéttum þjóð-
félagsins og beita hana slíku
ofbeldi?
Andstæðingar Framsóknar-
flokksins halda þeirri kenningu
mjög á loft, að í þeim kjördæm-
um, þar sem ekki er líklegt, að
frambjóðendur hans nái kosn-
ingu, sé þýðingarlaust að greiða
þeim atkvæði, því að þau at-
kvæði verði ónýt. Þetta er hin
mesta blekking. Eitt viffbótar-
atkvæði, greitt Framsóknar-
flokknum í slíku kjördæmi, get-
ur hæglega ráffiff úrslitum um
úthlutun uppbótarþingsæta, og
þar með um skipun þingsins,
engu síður en atkvæði, sem
greidd eru hinum flokkunum.
Ef flokkurinn hefði fengið 500
atkvæðum fleira í síðustu kosn-
ingum, hefði það nægt til þess
að fella 11. uppbótarþingmann-
inn, því að þá hefði ekki verið
úthlutað nema 10 uppbótar-
sætum. Þá hefði verið einum
kommúnista færra á þingi.
Það er stefnumál Framsókn-
arflokksins að verðbólgan verði
minkuð með sanngjarnri þátt-
töku allra stétta. Með því móti
einu er unnt að byggja hér upp
heilbrigt atvinnulíf, koma fjár-
málum ríkisins á > öruggan
grundvöll og gera afkomu ríkis-
sjóðs óháða því, að áfengis-
flóðinu sé veitt yfir þjóðina,
með öllum þeim spillingaráhrif-
um, sem því eru samfara. Um
leið og vöruverð innanlands og
kaupgjald verður lækkað að
krónutölu, þarf að taka til
opinberra þarfa veruiegan
hluta af þeim stórgróða, sem
safnazt hefir á hendur ein-
stakra manna á síðustu árum.
Einnig þarf að taka þá stefnu,
að miða laun og kaupgjald við
framleiðslutekjur þjóðarinnar á
hverjum tíma, en með því einu
móti verður komið á réttlæti í
skiptingu þjóðarteknanna.
Allir þeir, sem vilja styðja
þessa heilbrigðu stefnu í lands-
málum, eiga að greiða fram-
bjóðendum Framsóknarflokks-
ins atkvæði í þessum kosning-
um. Hvert einasta atkvæði, sem
flokknum er greitt, hvar sem
er á landinu, styður að því, að
hér verði komið á hollari stjórn-
arháttum en verið hafa nú um
skeið.
Ég heiti á Framsóknarmenn
að beita sér til ýtrasta,og ég heiti
á alla stjórnarandstæðinga í
Hafnarfirði að kjósa Jón Helga-
son við þessar kosningar.
Hvammstanga, 19. júní 1946.
Skúli Gnðmundsson.
Ömurleg afstaða
(Framhald af 2. siðu)
til þess alvarlega viðleitni. En
hvað sem veldur, þá er ekkert
til þess gert, svo kunnugt sé.
Vandafólk þessara manna undr-
ast og gremst. Aðrir mættu
bera kinnroða fyrir þetta.
J. H.
Hafnfirðingar!
Takið höntlum saman
við Framsóknarmenn.
Prentsm. Edda h. f. — 1946.
Pólitískur leikvöllur