Fréttir - Eyjafréttir - 09.05.2022, Blaðsíða 11

9. júní 2022 | | 11
móta það samfélag sem við erum
í og viljum hafa.“
Trúarfélag ekki stofnun
Oft á tíðum finnst mér kirkjan og
það sem hún stendur fyrir njóti
ekki sannmælis hjá þjóðinni. Sé
meira í vörn á meðan aðrir koma
sér og sínu á framfæri. „Í dag er
kirkjan félagsskapur, trúfélag en
ekki stofnun sem breytir til fram-
tíðar ásýnd hennar og hvernig hún
kemur fram. Kirkjan er byggð
upp landfræðilega á sóknum og
félagslega á söfnuðum. Í Vest-
mannaeyjum er Ofanleitissókn
og söfnuðurinn er fólkið. Í því
er rödd kirkjunnar um allt land.
Prestar starfa við það að boða og
við erum biðjandi, boðandi og
þjónandi kirkja.“
Agnes segir stöðu Þjóðkirkj-
unnar betri en margur heldur.
„Kannanir sýna að kirkjan okkar
er allt önnur kirkja heldur en sú
sem birtist í fjölmiðlum. Það er
kirkjan sem fólkið elskar, það sjá-
um við í Vestmannaeyjum. Fólkið
segir prestana góða, kirkjukórinn
góður og öflugir sjálfboðaliðar í
sóknarnefnd sem meðal annars
mála kirkjuna. Gera allt sem þarf
að gera og fá ekki krónu fyrir í
peningum. Þetta er kirkjan í sam-
félaginu. Svo er það hin kirkjan,
stofnanakirkja og hún er búin að
vera í tómri tjöru og basli út af
hinum og þessum málum. Þetta er
eins og með ísjakann, lítill hluti
sem sést. Mest um vandræðin
sem koma upp hjá okkur en það
er fullt af öðrum málum sem við
leysum sjálf og enginn veit af.
Þess vegna heldur fólk að kirkjan
sé ekki nógu öflug.“
Skiptir máli hver er á póstinum
Þú nefndir starfið hér í Vest-
mannaeyjum og við höfum verið
einstaklega heppin með presta
sem allir hafa reynst samfélaginu
vel í þess orðs víðustu merkingu.
Daglega eru í fjölmiðlum kallaðir
til sérfræðingar og fólk sem ör-
ugglega margt er að vinna þarft og
gott starf en aldrei er leitað upp-
lýsinga um hlut kirkjunnarfólks
þegar stærri atburðir verða. Þarf
ekki meiri kraft í að koma ykkur á
framfæri?
„Þetta er mjög falið,“ segir Agn-
es. „Kraftur kirkjunnar undan-
farin ár hefur farið í skipulags-
breytingar og það er kirkjuþing
sem setur reglurnar. Jafnvægi þarf
að nást en eins og annars staðar
skiptir máli hver er á póstinum.
Reglurnar eru til.“
Agnes segir kirkjuna vera að feta
sig inn á brautir samfélagsmiðla
og vefsíðan kirkjan.is hefur lengi
verið til staðar. „Þar eru fréttir
og innri vefur fyrir þá sem koma
að starfinu. Málið er að alltof
fáir fara inn á síðuna okkar. Vita
ekki einu sinni af henni. Við
erum líka með hlaðvarp, reyndar
nokkur sem við þurfum að koma
betur á framfæri. Biskupsstofa er
þjónustustofnun fyrir sóknirnar
og við þurfum að sjá til þess að
koma því á framfæri sem fólk úti í
söfnuðinum er að gera.“
Brotin kirkja
Agnes segir mikið hafi verið
barið á kirkjunni undanfarin ár.
Sjálfstraust vanti og sjálfsmyndin
brotin þó kristin trú sé ein helsta
stoðin í okkar samfélagi. „Þetta
er að gerast í kirkjunni. Prestar fá
víða ekki að koma inn í skóla sem
þótti sjálfsagt áður. Margir þeirra
verða óöruggir, finna sig eins og
holdsveika. Hvar mega þau koma
og hvar ekki? Hvar eru þau vel-
komin og hvar ekki? Þess vegna
er svo mikilvægt að efla sjálfs-
myndina og sjálfstraust þeirra sem
vinna úti á akrinum. Við erum
að flytja frábært erindi, eitt það
besta sem heyrst hefur á jarðarkr-
inglunni. Þess vegna erum við að
feta okkur inn á þann veg að vera
ekki feimin. Enda ekki ástæða til
því það er sama hvað hver segir,
kristin trú er og verður okkur svo
óendanlega mikilvæg.“
Kristnifræðikennsla er ekki
skyldufag í grunnskólum og heyr-
ir til kennslu í lífsleikni. „Kjafta-
fögin gömlu, eins og þau voru
kölluð, kristnifræði, mannkyns-
saga, Íslandssaga og landafræði
eru þar öll undir einum hatti. Það
er undir stjórnendum komið hvað
kristnifræðikennslan er mikil en
við getum líka gert meira,“ segir
Agnes og nefnir skemmtilega hefð
í Stykkishólmi þar sem börnin
sýna helgileik í kirkjunni fyrir
jólin.
„Þau nota búninga sem nunnurn-
ar útbjuggu á meðan þær voru í
Stykkishólmi. Það er svo fallegt
að sjá þetta. T.d. er kjóll Maríu
fermingarkjóll einnar nunnunnar.
Það er mikil saga á bak við bún-
inga og bæjarbúum, sem þekkja
þessa sögu finnst þetta svo sjálf-
sagt og eðlilegt. Hefð sem berst
frá einni kynslóð til annarrar.“
Agnes segir dæmin fleiri. „Á
annarri hæð í turninum í Hall-
grímskirkju er lítil baðstofa þar
sem saga Steinunnar Jóhann-
esdóttur, rithöfundar og leikkonu
um Hallgrím Pétursson sem ungan
dreng er sögð. Það eru alltaf fleiri
sem vilja koma og heyra um jólin
hans Hallgríms án þess að fara
inn í kirkjuskipið. Þetta eru leiðir
til að nálgast börn og ungmenni
því ekki er eftirspurn eftir því að
bekkirnir komi inní kirkjuna. .“
Agnes segir ýmsar ástæður fyrir
því að sunnudagaskólinn á erfitt
uppdráttar. „Það má m.a. rekja
til þess að konur vinna meira úti
og laugardagar fara í að koma
börnunum á þróttaæfingar og
námskeið. Þá eru allir orðnir svo
þreyttir og einhvern tímann þarf
fólk að hvíla sig. Pestar hafa reynt
að breyta tímanum en það hefur
gengið svona og svona.“
Kirkjan þarf að vera sýnilegri
Kirkjan og unga fólkið? „Eftir
fermingarfræðsluna í áttunda bekk
er engin kristnifræðikennsla og
svona hefur þetta alltaf verið. Í
menntaskóla er engin trúarbragða-
kennsla nema í undantekningar-
tilfellum þar sem prestar hafa
verið með námskeið um sorg og
sorgarviðbrögð. Annars er ekkert
í skólakerfinu sem t.d. undirbýr
fólk fyrir nám í guðfræðideildinni.
Þar eins og svo víða er kirkjan
ekki svo sýnileg þó þörfin fyrir
þjónustu hennar sé svo sannarlega
fyrir hendi.“
Tilhneiging til að tala niður störf
presta og kunnáttu þeirra til að
takast á við erfiða reynslu og áföll
með fólki er til staðar. Agnes segir
þetta ekki réttmætt. Nám presta
sé á háskólastigi og samskipti við
fólk sem verður fyrir áföllum og
upplifir sorg sé hluti af þeirra dag-
lega starfi. Þetta verði líka til þess
að fólk leitar fyrir sér í trúarhóp-
um utan kirkjunnar.
„Stundum leitar það langt yfir
skammt því við erum ekki nógu
sýnileg. Höldum ekki námskeið
og látum borga fyrir. Við erum
ekki að auglýsa og veitum svo
mikið sem kostar ekki peninga.
Skoðun okkar í kirkjunni er að
við séum líkami, sál og andi. Allir
þurfa andlega iðkun og tengingu,
sálarlega og félagslega, að koma
saman og sinna því líkamlega.
Það er stundum gert grín að því
þegar við bjóðum í kaffi í kirkj-
unni en málið er að við sinnum
þessu öllu. Gerum meira en að
biðja alla daga. Með framgöngu
okkar eigum við ganga fram eins
og kristnir einstaklingar, gera
fólki gott og elska Guð og náung-
ann eins og okkur sjálf. Og gefa
fólki von.“
Brugðið á leik, Viðar, Halldóra Þorvarðardóttir prófastur okkar
í suðurprófastsdæmi, Agnes og Guðmundur Örn.
Agnes biskup á spjalli við Tótu í Þingholti og Sissu á Múla.