Þjóðúlfur - 01.11.1946, Síða 1

Ó ÖO
H2JLsJLúJLí;J.l
pað blað, sem rm hefur göngu sína, er einkum ætlað til þess að benda nemendum
G.R. á ýmsar misfellur í skólalífi Jieirra og bera tillögur um urbætui- a þeim. Einnig
mun það flytja kjarnyrtar greinar um menn og nefndir, sem mest lata til sín taka
í skolalífinu,
Menn mega ekki álíta að blað þetta vinni í andstöðu við skolann, þo það se
algjörlega andvígt núverandi meirihluta ritnefndar "Þjóðólfs", og þarafleiðandi
blaðinu sjálfu.
Eins og allir vita hefur vissri tegund manna tekizt að bora sór í helztu
virðingarstöður skólafól. G.R. Má þar helzta telja Einar Hlíðdal og Sverrir Guð-
mundsson o.fl. Þar sem þessir menn tilheyra að dómi útgefenda blaðsins hinni ogeðs-
legustu manntegund, sem enn hefur verið ræktuð á íslandi, telur blaðið ser skylt
að berjast með oddi og egg gegn öllum fyrirætlunum þessara manna og frömdum odæðum,
og hætta ekki fyrr en skólinn hefur algjörlega verið læknaður af þeirri pest, sem
þessir sýklar útbreiða, þ.e.a.s. rauðum hundum.
Svo vonum við að sem flestir nemendur skólans lesi blaðið, læri af því og skipi
sór í fylkingu þeirra, sem vilja heill skólans ofar öllu öðru.
Með vinsemdarkveðjum,
Útgefendur.
ÞJÓBðLFUB.
Líklega hefur aumingja de Maupassant snúið sór við í gröfinni, þegar farið 'rar
að nota sögur hans til ao halda lifinu í "Þjóðólfi". Var saga hans og bra,ndararnir
það eina, sem lesandi var. Bezti brandarinn var þó, þegar Einar Hlíðdal óskaði
sjálfum sór til hamingju með hið nýja starf sitt, enda veitti víst eklci af. Helztu
afrek Einars Hlíðdal voru "Nokkur orð", en þar, sem an:iars staðar, sagði Einar Hlíð-
dal nokkrum orðum of mikið. Skulu hór taldar nokkrar helzfcu rúsínurnar ú:c greinum
hans.
Hann þykist skorta "framróttar h jálparhendur". Er Ei.nar Hlíðdal- svo herfilega
skyni skroppinn, að hann haldi að nokkur fáist til að eiga við blaðið, meðan har.n er
þar innstri koppur í búri. Hann má vera viss um, að "laun samtíðarinnar verða van-
þalbklæti" en hann mun ekki hafa "vitneskjuna um að vera að inna af höndum þarft
starf", sór til huggunar, því að starfsemi Skólafólagsins mun síður en svo "vaxa og
blomga.st", þó að hans "starfskraftar?" bjóðist. Stjórn hans á "Þjóðólfi" mun verða
"rettilega metin" og lóttvæg fundin. E.H. telur það ekki samboðið sór, að afsaka
þynnkuna í blaðinu, þar sem það se"afrak andagiftar nemenda, en ekki ritnefndar
einnar". Honum skal bent á það, að nær því engir nemendanna munu s^á sóma sinn í því
Frh. a bls. 3.