Árbók Reykjavíkurborgar - 01.10.1980, Side 258
240
fjarlægari svæði til skipulagningar verður það aðalmarkmiðið,að skipulags-
svæðið verði sjálfu sér nægt félagslega og atvinnulega svo sem frekast er
unnt.
Af þessu leiðir að tengja verður sem mest og best saman svæði til atvinnu-
starfsemi og íbúðarbyggð. Stefnumörkun varðandi atvinnusvæði (atvinnuhúsnæði)
að öðru leyti, er ekki fullmótuð enn. Verður gerð nánari grein fyrir henni í
lokafrágangi þessarar greinargerðar. Ennfremur þarf að sjá fyrir rými undir
opinberlegar stofnanir, þjónustustarfsemi, ýmiss konar félags- og tómstundar-
starfsemi, útivistarsvæðum o.s.frv.
1 framhaldi af þessum sjónarmiðum leiðir það einnig, að skapa verður mikla
fjölbreytni í húsagerðum (íbúðagerðum) og stærðum, þannig að reynt sé að
taka tillit til allra aldurshópa, mismunandi efnahags, og stuðla að því, að
fólk geti fundið húsnæði við sitt hæfi innan hverfisins, ef það óskar eftir
að skipta.um húsnæði. M.ö.o. verði reynt að skapa tiltekna festu á svæðinu,
hvað búsetu fólks snertir. Offramboð ákveðinna húsagerða (íbúðagerða) hefur
skapað ýmis vandamál í nálægum löndum og er ekki örgrannt um;að skoðanir séu
uppi um, að slíkt hafi einnig gerst í Reykjavík.
Sú stefna að miða íbúðagerð við kjarnafjölskylduna hefur nú ríkt um allangt
skeið, og má vafalaust að einhverju leyti rekja til hennar það kynslóðabil,
sem skapast hefur og engan veginn telst æskilegt. Þá getur líka verið vafamál,
hvort einstaklingsíbúðir eigi að vera það keppikefli,sem verið hefur. Óneitan-
lega stuðlar þetta hvort tveggja að einangrun fólks eða einmannaleik, og getur
jafnvel orðið félagslegt vandamál. Er því allrar umhugsunar vert, hvort ekki
beri að bjóða frekar en verið hefur upp á ýmsar annars konar íbúðagerðir, þar
sem stærri heild en kjarnafjölskyldan getur' búið.
Sýnt er, að eftirspurn eftir byggingarlóðum í Reykjavík er umfram þörf, ef
metið er út frá þeirri fólksfjölgun,sem verið hefur og sennileg virðist.
Það hlýtur því að verða nokkurt álitamál, hvort það eigi að verða sérstakt
keppikefli að fullnægja slíkri eftirspurn og íhugunarefni, hvaða þörfum væri þá
verið að fullnægja. Jafnframt því, sem haldið verður uppi hæfilegu lóðafram-
boði, virðist sem stefna beri að því með öllum tiltækum ráðum að nýta með
hagkvæmum hætti það húsnæði og landrými, sem fyrir er í borginni. Frekari
hugleiðingar um það liggja utan þessa viðfangsefnis.
Leitast skal við að finna leiðir til þess, að svseðin verði frá upphafi þannig