Alþýðublaðið - 18.11.1925, Blaðsíða 3

**K EV * » KM 911
W
V erkamenu! Verkakonirl V erzlið Við Kanpfélagiðl
hlýfcur að fá t>á skoCun á Rúsaum,
að þjóðin sjálf, þ. 0. öll alþýða
manna, sé eintómir aumingjar, er
láti glapamannaflokk — Bolsi-
yikkana —, »em fari me5 vðldin
í lahdinu og geri ekkort annað |
en þaö, sem öSrum, helzt frið- f
sömum mönnum, megi vórða til |
bölvunar, teyma sig til hvers, aem j,
vera skal. Pegar svo glæpamenn- |
irnir — Bolsarnir — verði upp |
vísir að illræSisverkum þar heima, ]
ljúgi þeir sig út úr vandræSunum
eða Játi drepa uppljóstuismennina;
þetta geri þeir alt til þass aS
blekkja Þjóðina, og 'flokkurinn,
sem þetta geri, sé ekki fjöimenn-
ari en ÞaS, að tæpur 200. hluti |
þjóSarinnár tilheyri honum.
Bannig er myndin af rússnesku
þjóBinni, sem Ihalds« óg >Fram-
sóknar<< blöðin islenzku skiija eftir
í hugum landsmanna. Þau eiga
heiðurinn af að hafa málað hana
svo fðgur og *önn(!) sem hún
eri (Frh.)
J. Q.
Fólkstjðlgun á Frakklandi,
(Tlðtal við >Morgunblaðlð<.)
Eins og allir vita, eru horfur
hinar ískyggilegu&tu á Frakklandi
um fólksfjölgun. >MorgunblaðiS<,
sem ber hag alþjóðar fyrir brjósti,
hefir nú um daginn tekið máliS
til meðferðar. Til að leita vó-
fróttar um það, íór óg aS hitta
>Mgbl,< að máli.
>Sæiir!« sagði óg ailkurteislega.
en það tók engian undir.
>9et ég feng ð að tala við rit-
stjórana?< spur’öi óg.
>l*eir eru að leaa prófarkir.<
>Get ég fongið að tala við Jón?<
>Hann er að lasa prófarkir.<
>Ööt ég fengið að tala við ein •
hvorn?<
>Hérna er strákurinn, sem ber
út blaðið á Fjólugötu.<
Tíu ára plltur gekk snúðugt til
mín. >Hvað er yður á höndum?<
sputði hann.
>BlaðiS er fariS »8 fást viB fólks-
fjölgun á Frakklandi,< sagði ég.
>Ekki bemlínis, haldur erum
viB að athuga, hvaB g«ra skuli.<
anzaði drengurinn.
>Hafl8 þið marga kaupendur á
Frakklandi?< spurði ég.
>Ekki beinlinis, en hjúkrunar-
konurnar á franska spítalanum
prðfa, hvort krullujárnin þeirra
sou of heit mtið því aS bregða
þeim á blaðið, og verzlun éin hár
í bænum, sem síélur franskar sar-
dinur. býr um Þær meö blaðinu.v
sagSi strákur.
>Þá skil ég, 18 blaSiB bljóti aS
láta málefni F rakklands t?l sín
taka, Ætlar blaí iS aB gera nokk-
uð frekara?< sfc maði ég
>Ekki beinlínis,< anzaði strákur,
>en ritstjórara r eru búnir aB
kaupa bók eftir enska kerlingu
um þafi, hvernifc konur geti ráSið
þvi, hvort þæi eiga drengi eða
stúlkur. Eins 3g þér ssnniiega
skiljiB er þaS ekki sama upp á
fólksfjölgun. Þó hljótiS að skilja,
að þaB myndi torfa til vandræða,
í ef ekki fæddust á Fj akklandi nema
10 ára starfssaga
Sjdmamatélagsins
fæst á afgr. Alp.bl.
®jól (B. B.) bitinn kr. 11,00
í Kaupféiaginu.
Verkamaðnrínn,
blað verklýðBfélaganna & Norðurlandi,
flytur gleggstar fréttir að norðan.
Kostar 5 kr, árgangurinn.
O-orÍBt kaupendur nú þegar. —
áekriítum veitt mðttaka á afgreiðslu
Alþýðublaðsin*.
eintómar stúlkur. Hver ætti að
glptast þeiéi, ef engir karlmenn
fæddust, svo að ég drepi ekki á
annaS. Nú, s&ma er að segja, ef
eintómir karlrnenn fæddust þar.
Hver ætti þá aS sauma i þá axla-
bsndahnappana og sengja handa
þeim grautinn?<
>Já, og blaðiS ætlar svo aB
halda málinu vakandi?<
>Vitanlega BaB er gott, aB Is-
lendingar, sem þangaS fars, þekki
ástæðurnar þar, einnig að þvi, er
til fólksfjölgunarinnar kemur. —
BlaSiS vill líka örva unga fslend-
inga til að leita sór fráma erlendis,
t. d. á Frakklandi. Þér skiljið?<
>Nei, ekki beinlinis< anzaði ég
og kvaddi hinn unga, efnilega
blaSamann. br.
■ .'JJ.f " ” ""..... ...............
ffldg&r Rioe Bnrroughfl: Viltí Taraan,
„Hún er á ey&llegasta 0g ömurlegasta stað i heimi,
Bkamt á burtu héðan 1 þröngu gili. Ég sá fluguna vel,
en komst ekki að henni. Það var reglulegur ljóndjöfull
á röiti kringum hana. Ég lenti skamt frá giíbarminum
og ætlaði að klifra niður 0g skoða fluguna. En þessi
skepna var þarna meira en klukkutíma, 0g ég varð
loks að hætta við alt saman.“
„Heldurðu, að Ijónið hafl náð Oldwick ?“
„Ég efast um það,“ svaraði Tompson, „þvi að ég sá
engin merki þess, að ljónið hefði étið nálægt staðnum.
Ég flaug af stað, er ég komst ekki á sta&inn, og skoðaði
upp og niður gilið. Nokkrum milum sunnar kom ég
auga á gróið dalverpi, og i þvi miöju sá ég — þú
mátt ekki halda, að ég hafi tapað vitglórunni — heila
borg, götur, hús, torg með tjörn i miðju, — vel gerð
hús með hvelfingum og turnum og öðru sliku.“
Herforinginn horfði meðaumkunaraugum á flugmann-
inn. „Þú ert dauðþreyttur, Tompson! Fáöu þór væran
blund. Þú hefir haft langa útivist, og taugarnar eiu i
ólagi.“
Flugmaðurinn hristi höfuðið gremjulega. „Fyrirgefðu,
herra! en óg segi sannleikann. Mér skjátlast ekki. Ég
fiaug lengi yfir staðnum. Það getur verið, að Smith-
Oldwick hafi komist þangað — eöa hafi verið tekinn
fastur.“
„Var fólk i borginni?“ spurði herforinginn.
„Já. Ég sá það á götunum.“
Kæupið Taif*an-8ðB«ffMffI