Vestfirðir - 12.04.2018, Qupperneq 8

8 12. apríl 2018
ef stjórnmálamenn á Íslandi
hefðu tekið besta kostinn,
þegar þeir áttu þess kost,
hefði Guðjón Arnar Kristjánsson
orðið sjávarútvegsráðherra Íslands.
Hann hafði yfirburða þekkingu á
fiskveiðum og ástandi fiskimiðanna
við landið, var sjálfmenntaður fiski-
fræðingur, fylgdist með sjávarútvegs-
málum annarra þjóð og mörkuðum
fyrir íslenskar sjávarafurðir. Hann
gerði sér grein fyrir mikilvægi sjáv-
arútvegs fyrir strandbyggðir Íslands
og sá fyrir hættuna af samþjöppun
aflaheimilda á örfáar stórútgerðir og
varaði við henni.
En þessi kostur var ekki tekinn
og í stól sjávarútvegsráð- herra hafa
oft setið lítt hæfir einstaklingar, lög-
fræðingur, dýralæknir, endurskoð-
andi og nú síðast íslenskufræðingur.
Guðjón Arnar var mikill nátt-
úruunnandi, en ekki öfgasinni eins
og margir nú til dags, sem ekki ljá
máls á að leggja vegi um kjarrlendi,
stunda arðbært fiskeldi í fjörðum og
flóum né virkja vatnsföll til hagsbóta
fyrir landsmenn. Guðjón vildi nýta
möguleika fólksins í landinu til betra
mannlífs.
Hann var landsbyggðamaður og
Vestfirðingur og varaði við embætt-
ismannakerfinu, sem að því er virðist
hefur nú enn frekar treyst völd sín í
stjórn landsins. Guðjón var alþingis-
maður í tíu ár og lagði fram mörg
athyglisverð mál. Hann vildi t.d. gera
langtímaáætlun um jarðgangagerð
á Íslandi þannig að ein göng tækju
ávallt við af þeim sem væri lokið og
virðist þessi regla nú hafa náð fótfestu.
Guðjón var félagslyndur maður,
vinamargur og vinsæll. Hans þræð-
ir lágu víða, jafnt til sjávar og sveita.
Þetta sýndi sig best í undirbúningi
kosninga, þegar hann þeyttist á milli
landsvæða til að boða „fagnaðarer-
indið“, þ.e. hvetja fólk til liðs við stefnu
sína og síns flokks. Það var gaman að
ferðast með honum, hann var glaður
á góðri stund og mikill söngmaður og
oft átti hann til að heimta harmóniku-
eða gítarundirspil, því nú ætlaði hann
að syngja „Fyrir sunnan Fríkirkjuna“,
sem var eitt af uppáhaldslögum hans.
Guðjón var þéttur á velli og þéttur
í lund og þótti gott að borða þjóð-
legan og hollan mat. Það var oft sem
hann hvatti samstarfsfólk sitt í Frjáls-
lynda flokknum til að fylgja sér á Sæ-
greifann, en þar ætlaði hann að fá sér
siginn fisk, mörflot og selspik. Grétar
Mar vinur hans lét sér þó nægja tvo
sviðahausa. Það er margs að minnast
úr Frjálslynda flokknum, oft var gam-
an en ekki alltaf. Guðjón vildi að öll
dýrin í skóginum væru vinir, en það
gekk reyndar ekki eftir og flokkurinn
liðaðist í sundur.
Vinur minn Guðjón Arnar Krist-
jánsson, Addi, var hugsjónamaður,
einlægur og sannur. Hann lét sig
varða marga þá sem stóðu höllum
fæti í lífinu og hjálpaði þeim af öll-
um mætti. Hann var tilfinningavera
en með harðan skráp. Hann átti ekki
marga óvini, ef nokkra. Ég kveð Adda
vin minn með söknuði og þakka hon-
um margar góðar stundir. Ástvinum
hans votta ég samúð.
Hann var litli bróðir okk-
ar fimm systra, sem voru
allar fæddar á undan hon-
um. Alltaf man ég hvað pabbi varð
glaður þegar hann fæddist, loksins
fékk hann son eftir allar stelpurnar.
Og við fengum oft að heyra
það að við ættum að vera góðar
við þennan eina bróður okkar. Svo
fengum við reyndar annan bróð ur
átta árum seinna. En Addi var samt
númer eitt. Hann var kraftmikill
strákur og uppátækjasamur svo
okkur systrum þótti stundum nóg
um, en honum fyrirgafst allt samt
sem áður. Og þessi kraftur fylgdi
honum alla ævi. Á gleðistundum
var hann hrókur alls fagnaðar.
Hann var ekki bara maður orðsins,
þó hann ætti gott með að tjá sig
bæði í ræðu og riti. Hann var mað-
ur framkvæmda, vildi láta verkin
tala.
Hann elskaði sjóinn sem lengst
af var hans vinnustaður og hann
varð aflasæll skipstjóri um áratuga
skeið. Oft undraðist ég það hve vel
hann þekkti sjóinn. Þekking hans
á hafinu, á straumum, veðurfari og
fiskigöngum var með ólíkindum,
miklu meiri en hægt er afla sér
með lestri fræðibóka. Hann lét líka
til sín taka á vettvangi félagsmála,
var m.a. formaður Farmanna- og
fiskimannasambandsins í mörg ár.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
fiskveiðistjórnunarkerfinu og vann
að þeim hugsjónum sínum með
oddi og egg bæði í fé lagsmálum og
stjórnmálum.
Við sátum um tíma saman á Al-
þingi, kjörtímabilið 1991-1995, en
ekki fyrir sömu stjórnmálasamtök.
Það kom þó ekki að sök, því við
vorum sammála í mörgum mál-
um. Og þó við værum ekki sam-
mála, þá varpaði það engum skugga
á samskipti okkar. Á blómaskeiði
lífsins þegar allir eru uppteknir við
að sjá um fjölskyldu, vinna, ferð-
ast og hvað- eina vorum við ekki í
reglulegu sambandi. En eftir að ég
flutti í Reykhólasveitina ræktuðum
við sambandið enn betur en áður.
Hann var náttúrubarn, og undi
sér vel í faðmi sveitarinnar. Hann
eignaðist jarðarpart í Þernuvík í
Ísafjarðardjúpi og þar vildi hann
helst dvelja sem mest. Það lá því
beint við að koma við hjá mér í
Reykhólasveitinni þegar hann ferð-
aðist milli landshluta. Þá var mikið
spjallað um heima og geima, lands-
málin og málefni Vestfjarða, sem
okkur báðum voru alltaf hugleikin.
Addi var gull af manni, hann
mátti ekkert aumt sjá, ef hann gat
eitthvað liðsinnt einhverjum þá
gerði hann það. Ég minnist þess að
þegar einn sonur minn og eiginkona
hans eignuðust veikt barn og þurftu
að dvelja langdvölum í Reykjavík,
þá lánaði hann þeim bílinn sinn í
marga mánuði, án nokkurs endur-
gjalds. Þannig var hann. Nú er
hann horfinn, sá fyrsti úr stórum
systkinahópi. Hann greindist með
blöðruhálskrabbamein fyrir rúmu
ári og hann fellur frá í þeim mánuði
sem Krabbameinsfélagið hefur
helgað varnarbaráttu fyrir þeirri
tegund krabbameins.
Ég þakka honum fyrir allar
heimsóknirnar og ánægjustundirn-
ar í lífinu og mun sakna þeirra sárt.
Ég votta eiginkonu hans Barböru,
börnum hans og fjölskyldum þeirra
mína dýpstu samúð. Með honum er
genginn góður og heiðarlegur mað-
ur sem mikill missir er að. Hvíl þú í
friði elsku bróðir minn.
Þegar ég áttaði mig á því síð-
astliðið haust að sennilega
myndi faðir minn ekki ná
að vinna bug á sínum meinum, þá
sótti að mér mikill tómleiki og kvíði
fyrir því sem virtist vera að verða að
veruleika. Fyrir mér var ég ekki bara
að missa föður minn heldur líka
mikinn kennara á lífsins leið sem oft
er þyrnum stráð.
Þegar ég fór að þvælast með föð-
ur mínum sem krakki um 10- 12
ára aldur, til dæmis um Jökulfirði
og strandir á hraðbát sem hann og
frændi hans Tryggvi áttu saman,
voru oft strákar Tryggva með og
voru þetta oft miklar ævintýraferð-
ir. Þvælst var víða, veitt og skotið
í matinn og aðeins tekið með að
drekka og salt og pipar. Strandirnar
eru fullar af mat, við þurfum ekkert
meira með, sagði fað- ir minn. Í þess-
um ferðum fékk maður að skjóta af
riffli og leggja net og vera eins frjáls
og hægt var. Samt var manni kennt
það að veiða aðeins það sem maður
ætlaði að hafa til matar. Þarna var
manni innrætt það að bera virðingu
fyrir náttúrunni.
Það var því kærkomið þegar
ákveðið var að reisa sumarhús í
Norðurfirði á Ströndum og var fað-
ir minn mjög áhugasamur um þá
framkvæmd og hjálpaði mikið til
með þá framkvæmd. Ég sagði við
föður minn þegar sumarhúsið fauk
að hluta hvort við ættum að endur-
byggja kofann. Drengur minn, við
gefumst ekki upp fyrir Kára heldur
byggjum bara sterkara hús úr alvöru
rekavið sagði pabbi, og það var gert
og sá faðir minn um að smíða alla
glugga í endurbyggt hús þannig að
núna hefur kofinn sál. Oft hringdi
faðir minn í mig til að afla frétta
af fiskigengd og hvernig aflabrögð
væru því við eigum jú saman út-
gerðarfélag sem átti smábáta. Faðir
minn spurði stundum hvort ég væri
að fara á handfæri því hann vildi
koma með, sagðist þurfa að hlaða
batteríin.
Einn mánuður á handfærum er
mér minnisstæður þegar við feðgar
vorum búnir að vera að fiska vel
norður af Hornbjargi, að einn dag
gerðist það að við gleymdum okkur
alveg og fylltum bátinn það vel að vél
bátsins fylltist af sjó. Það hefði ver-
ið gaman að vera með upptökuvél
af því þegar við urðum að setja 600
kíló af fiski í lúkarinn til að komast
að vélinni, það var bras en í gang fór
vélin og við komumst heim ánægðir
en þreyttir.
Þau lífsgildi sem faðir minn
kenndi mér og að maður ætti að
koma fram við aðra eins og mað ur
vildi að komið yrði fram við mann
eru gulls ígildi og hafa reynst mér
vel. Faðir minn stóð alltaf með mér
hvort sem vel eða illa gekk í lífsins
baráttu. Það að hafa hann hjá mér
þegar ég missti minn besta vin og fé-
laga hans í sjó- slysi var ómetanlegt
og mikill styrkur fyrir mig og mína
fjölskyldu. Faðir okkar reyndist okk-
ur bræðrum sem klettur þegar móð-
ir okkar lést 1999 og umvafði okkur
hlýju og ást. Faðir minn var stór-
menni í mínum huga en nú skilur
leiðir og lífsins göngu með þér lýk-
ur hér með, en í mínum huga ert þú
alltaf hjá mér.
Hvíldu í friði, minn ástkæri faðir.
Ég votta Barböru, eiginkonu föður
míns, innilega samúð og enn fremur
systkinum föður míns.
Guðjón Arn-
ar Krist-
j á n s s o n
fæddist á Ísafirði
5. júlí 1944. Hann
lést 17. mars 2018.
Foreldrar hans voru
Kristján Sigmundur
Guðjónsson smiður, f. 17. nóvember
1911, d. 22. desember 1989, og kona
hans Jóhanna Jakobsdóttir húsmóð-
ir, f. 16. október 1913, d. 9. desember
1999. Systkini: Jóna Valgerður, Þrúð-
ur, Fjóla, Laufey, Freyja, Matthildur,
Jakob og Anna Karen. Guðjón Arnar
giftist Björgu Hauksdóttur, f. 24. jan-
úar 1941, d. 25. nóvember 1999. Þau
skildu. Hinn 31. mars 1989 giftist
hann Maríönnu Barböru Kristjánsson,
f. 7. október 1960. Foreldrar henn-
ar eru Theofil Kordek og kona hans
Stanislawa Kordek.
Dóttir Guðjóns og Ástu Ingimars-
dóttur er Guðrún Ásta, f. 1963. Dóttir
Guðjóns og Ingigerðar Frið- riks-
dóttur er Ingibjörg Guðrún, f. 1966.
Synir Guð- jóns og Bjargar eru Krist-
ján Andri, f. 1967, Kolbeinn Már, f.
1971, og Arnar Bergur, f. 1979. Börn
Guðjóns og Marí önnu (kjörbörn,
börn Marí önnu) eru Margrét María, f.
1979, og Jerzy Brjánn, f. 1981. Guðjón
á sautján barnabörn og fimm barna-
barnabörn. Guðjón stundaði stýri-
mannanám á Ísafirði 1964- 1965 og
tók fiskimannapróf frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík 1966. Hann var
há seti, matsveinn og vélstjóri frá 1959,
stýrimaður 1965 og skipstjóri 1967-
1997. Hann var formaður Skipstjóra-
og stýrimannafélagsins Bylgjunnar
1975-1984 og forseti Farmanna- og
fiskimannasambands Íslands 1983-
1999.
Guðjón sat í Verðlagsráði sjávarút-
vegsins, Starfsgreinaráði sjávarútvegs-
ins, stjórn Fiskveiðasjóðs, skólanefnd
Stýrimannaskólans, í stjórn Fiskifélags
Íslands og stjórn Slysavarnaskóla sjó-
manna. Þá var hann varafiskimála-
stjóri og sat í stjórn Farmanna- og
fiskimannasambands Íslands 1979-
1999 og stjórnarskrárnefnd 2005-
2007.
Guðjón var varaþingmaður Vest-
firðinga október 1991, desember 1991
til febrúar 1992, desember 1992 til
mars 1993, apríl-maí 1993, marsapríl
og október-nóvember 1994, júní 1995
(Sjálfstæðisflokkurinn). Hann var al-
þingismaður Vestfirðinga 1999-2003
og alþingismaður Norðvesturkjör-
dæmis 2003-2009 fyrir Frjálslynda
flokkinn. Guðjón var formaður Frjáls-
lynda flokksins 2003-2010 og formað-
ur þingflokks Frjálslynda flokksins
1999-2004.
Útför Guðjóns fór fram frá Hall-
grímskirkju 5. apríl síðastliðinn að
viðstöddu miklu fjölmenni.
-----------
Guðjón Arnar Kristjánsson var
lýðveldisbarn. Hann var með allra
fyrstu Íslendingum sem fæddust eftir
lýðveldisstofnunina á Þingvöllum. Ný-
fengið sjálfstæði og fullveldi landsins
mótuðu hann eins og fleiri af þeirri
kynslóð. Guðjón Arnar leit á það sem
hlutverk sitt og skyldu að vinna að
framförum til lands og sjávar og horfa
til heildarhagsmuna. Hin sjálfstæða
þjóð var að sækja fram og vann að
bættum lífskjörum með stórstígum
hætti. Sjósóknin var lykillinn að efna-
hagslegum framförum og hún byggð-
ist á áræðni, dugnaði og útsjónarsemi
sjómanna og skipstjórnenda. Guðjón
Arnar var á þeim vettvangi fremstur
meðal jafningja um áratugaskeið.
Alinn upp í þjóðfélagi sem lifði af
gæðum lands og sjávar og með ríka
samfélagslega ábyrgð var það fyrir-
sjáanlegt að Guðjón Arnar beitti sér
einkum að sjávarútvegs- og byggða-
málum við störf sín í stjórnmálum.
Á Alþingi beitti hann sér ákveðið
fyrir nauðsynlegum breytingum á
sjávaútvegsmálum og lét valdamikla
kvótahafa ekki segja sér fyrir verkum.
Guðjón Arnar lagði í málflutningi sín-
um margt gott til enda þekkti hann
mál betur en flestir aðrir og hafði,
þegar hann vildi svo við hafa, lag á
að miðla málum og vinna að farsælli
lausn deilumála. Við Guðjón áttum
samleið í mörgum málum og samstarf
okkar gekk vel um þau. Alþingiskosn-
ingarnar 2007 voru eftirminnilegar
fyrir margra hluta sakir. Á hátindi
hagsveiflunnar reyndist þrátt fyrir
allt vera mikill hljómgrunnur fyrir
róttækum breytingum í sjávarútvegs-
málum, nokkurs konar almannavæð-
ingar auðlindarinnar. Það gerðu sér
ekki allir grein fyrir þessum þjóðfé-
lagsstraumum. Frjálslynda flokknum
var ekki spáð góðu gengi en svo fór að
annað kom á daginn og það sem meira
var að tveir þingmenn náðu kjöri í
Norðvesturkjördæmi. Mátti Guðjón
Arnar Kristjánsson vel við una í sínu
eigin kjördæmi. Síðasta þingmál sem
við fluttum saman var þingsályktun
um Dýrafjarðargöng. Var lagt til að
jarðgöngin yrðu boðin strax út og
vegagerð um Dynjandisheiði hæfist
samhliða og yrði öllu verkinu lokið
árið 2012. Tillöguflutningurinn hélt
málinu á lofti og á síðasta ári hófust
framkvæmdir. Guðjón Arnar get-
ur verið sáttur við dagsverkið. Ég vil
þakka honum fyrir samfylgdina og
sendi aðstandendum hans innilegar
samúðarkveðjur.
Kristinn H. Gunnarsson
Guðjón Arnar Kristjánsson
Kristján andri Guðjónsson Jóna Valgerður Kristjánsdóttir
Magnús reynir Guðmundsson